Σάββατο 5 Μαρτίου 2011



Εκάθισεν Αδάμ, απέναντι τού Παραδείσου, καί τήν ιδίαν γύμνωσιν θρηνών ωδύρετο. Οίμοι, τόν απάτη πονηρά πεισθέντα καί κλαπέντα, καί δόξης μακρυνθέντα! οίμοι, τόν απλότητι γυμνόν, νύν δέ ηπορημένον! Αλλ' ώ Παράδεισε, τρυφής απολαύσω, ουκέτι όψομαι ουκέτι σου της τόν Κύριον καί Θεόν μου και Πλάστην, εις γήν γάρ απελεύσομαι, εξ ής καί προσελήφθην. Ελεήμον Οικτίρμον βοώ σοι. Ελέησόν με τόν παραπεσόντα. 
Εκάθισεν Αδάμ τότε, καί έκλαυσεν απέναντι τής τρυφής τού Παραδείσου, χερσί τύπτων τάς όψεις, καί έλεγεν. Ελεήμον, ελέησόν με τόν παραπεσόντα.
·         Ιδών Αδάμ τόν Άγγελον, ωθήσαντα, καί κλείσαντα τήν τού θείου κήπου θύραν, ανεστέναξε μέγα, καί έλεγεν. Ελεήμον, ελέησόν με τόν παραπεσόντα.
·         Συνάλγησον Παράδεισε, τώ κτήτορι πτωχεύσαντι, καί τώ ήχω σου τών φύλλων, ικέτευσον τόν Πλάστην, μή κλείση σε. Ελεήμον, ελέησόν με τόν παραπεσόντα.
·         Παράδεισε πανάρετε, πανάγιε, πανόλβιε, ο Εύαν κεκλειδι Αδάμ πεφυτευμένος, καί διά την σμένος, ικέτευσον Θεόν διά τόν παραπεσόντα. Ελεήμον, ελέησόν με τόν παραπεσόντα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου