Σάββατο 28 Απριλίου 2012

Ένα χρόνο από την εις Κύριον εκδημία του μακαριστού π Γεωργίου Θεολογίτη



† ΙΕΡΕΥΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΙΤΗΣ
(1921-2011)

Ὁ ἱερέας ποὺ μυρόβλιζε, ποὺ εὐωδίαζε καθὼς σοῦ μιλοῦσε. «Εὐλογημένης ἀρχῆς γενομένης διὰ τῆς αὐτοσχεδίου προσευχῆς μὲ τὸ κατὰ δύναμίν μου» γράφει κάπου σὲ ἕνα σημείωμά του γιὰ τὴν βιωτή του καὶ ἀκολουθεῖ μιὰ θαυμάσια προσευχή. Ἄνθρωπος τῆς προσευχῆς, τῆς νηστείας χωρὶς νὰ κρατᾶ κακίες γιὰ κανέναν, ἐξομολογοῦσε καὶ κύρηττε ἀκατάπαυστα ὅπου κι ἂν εὑρίσκετο. Ἦτο ἀκούραστος στὰ ἱερατικά του καθήκοντα. Ἄλλαξε ὀκτὼ (8) ἐνορίες, τὶς πιὸ πολλὲς σὲ ἄγονα χωριὰ καὶ περιοχές, ποὺ δὲν εἶχαν κἂν ἐκκλησία. Μὲ τὴν χάρι τοῦ Κυρίου μας ἄλλες ἔκτισε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ καὶ ἄλλες ἐπισκεύασε ἐκ θεμελίων.
Γεννήθηκε στὶς 6 Μαρτίου 1921 στήν Βαλαώρα Εὐρυτανίας. Υἱὸς τοῦ Δημητρίου καὶ τῆς Βαγιούλας. Ἦτο ἀπὸ πολύτεκνη οἰκογένεια 7 (ἑπτὰ) ἀγοριῶν, τὰ τρία ἔφυγαν γιὰ τὴν ἄλλη ζωή. Ἔμεινε ὀρφανὸς ἀπὸ μητέρα στὶς 18 Ἀπριλίου 1936. Ἦτο τότε 15 ἐτῶν. Πέρασε πολὺ φτωχικὰ παιδικὰ χρόνια μὲ πολλὲς στερήσεις. Ἦτο ὁ μεγαλύτερος ἀπὸ τὰ 4 ἐναπομείναντα ἀδέλφια του καὶ ἐκτελοῦσε χρέη τῆς μητέρας του καὶ τοῦ πατέρα του, ποὺ ἔλειπε γιὰ τὴν καθημερινὴ βιοπάλη. Μὲ τὶς ταλαιπωρίες καὶ κακουχίες τοῦ ἐμφυλίου φεύγει ἀπὸ τὸ χωριό του γιὰ τὸ Μεσολόγγι, ὅπου κατ᾽ ἀρχὴν φιλοξενήθηκε στὸ σπίτι ἑνὸς θείου του. Ἐκεῖ ἡ Μητρόπολις τὸν στέλνει στὴν ἐκκλησιαστικὴ σχολὴ Λαμίας. Ἐνδιαφέρον δείχνουν γι᾽ αὐτὸν καὶ τὴν οἰκογένειά του οἱ ἀοίδιμοι μακαριστοὶ πατέρες π. Βενέδικτος καὶ π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος ἱεροκύρηκες τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας. Τὸ 1950 τελειώνει τὸ ἐκκλησιαστικὸ φροντιστήριο Λαμίας.
Τὴν 1ην Ἰανουαρίου 1951 κατατάσσεται στὸν Ἑλληνικὸ Στρατὸ καὶ ὑπηρέτησε στὴν Ἤπειρο, στὴν Κόνιτσα σὰν στρατιώτης δίπλα στὸν ἱερέα καὶ συγχρόνως ἐκύρηττε τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ. Τὸ 1952 ἀπολύεται ἀπὸ τὸν Στρατό. Στὶς 30 Νοεμβρίου 1952 παντρεύεται τὴν Μαγδαληνὴ Δεληκωστοπούλου.
Στὶς 22 Φεβρουαρίου 1953 γίνεται ἱεροδιάκονος καὶ τὴν 1η Μαρτίου 1953 ἱερέας. Παραιτήθηκε ἀπὸ ἱερέας τὸ 1986. Ἔγινε πολύτεκνος· ἀπέκτησε (8) ὀκτὼ παιδιά, ζοῦν τὰ ἕξι, τὸ ἕνα ἐχάθη στὸν τοκετόν, καὶ τὸ ἄλλο ἀπὸ χτύπημα στὸ κεφάλι. Ὁ Μητροπολίτης Καρπενησίου Νικόλαος ἐγνώριζε ὅλα τὰ γεγονότα τῆς ἱερατικῆς του ζωῆς καὶ μετὰ τὴν παραίτησίν του τοῦ ζήτησε καὶ τὸν ἐπανέφερε στὴν ἐνεργὸ ὑπηρεσία γιὰ 5 ἀκόμη χρόνια στὴν Μητρόπολη Καρπενησίου. «Ἔκτοτε Θεία Χάριτι αἰσθάνομαι τὸ βραχύ τῆς ἐδῶ ζωῆς, καὶ παρακαλῶ τὸν Κύριον διὰ πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ πάντων τῶν Ἁγίων νὰ μοῦ ὁλοκληρώση μετάνοιαν καὶ ἐξομολόγησιν καὶ Θείαν Κοινωνίαν, μὲ τέλη ἀνώδυνα καὶ ἀνεπαίσχυντα καὶ νὰ μὲ παραλάβη δοξολογώντας τὸ Ἅγιον καὶ Πανάγιον ὄνομα τῆς Τρισυποστάτου Θεότητος τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν ἀπεράντων Αἰώνων Ἀμήν», γράφει τελειώνοντας ἕνα μικρὸ σημείωμα γιὰ τὴν βιωτή του.
Παρευρεθήκαμε στὴν ἐξόδιο ἀκολουθία του τὴν 4 Μαΐου 2011 στὸν μεγαλοπρεπῆ Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Δημητρίου Ἀγρινίου. Ἦτο ἕνα παλαϊκὸ προσκύνημα. Ὁ Ἱερὸς Ναὸς κατάμεστος μὲσα καὶ ἔξω ἀπὸ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι μεταξύ τους ἀντήλλασσαν τὴν εὐχή: «Τὴν εὐχή του νἄχουμε». Παρευρέθηκαν 58 ἱερεῖς μὲ ἄμφια καὶ πολλοὶ ἄλλοι ἱερεῖς χωρὶς ἄμφια μέσα στὸ πλῆθος, οἱ πιὸ πολλοὶ πνευματικά του παιδιά. Ὅλοι μιλοῦσαν (ἐκτὸς τῶν ἄλλων) γιὰ τὸ χάρισμα, ποὺ εἶχε καθὼς τὸν συναντοῦσες ἢ σοῦ μιλοῦσε νὰ μυροβλίζει, νὰ εὐωδιάζει καὶ ἡ εὐωδία νὰ ὑπάρχει κοντά σου ἢ γύρω σου ἐπὶ ὧρες ἢ ἡμέρες (ἀνέφεραν ἄλλοι). Φαντασθῆτε τὰ ἄρρητα ρήματα, ποὺ ἔλεγε συνεχῶς, γιὰ νὰ τοῦ δώσει ὁ Κύριος μας τέτοια Χάρη.
Στοὺς παρευρισκομένους διαβάστηκε «Ἀποχαιρετιστήριον Ἄγγελμα κατὰ τὴν ἐξόδιόν μου» κείμενο, ποὺ τὸ εἶχε συντάξει ὁ π. Γεώργιος πρὸ τῆς κοιμήσεώς του καὶ εἶχε ζητήσει αὐτὸ νὰ διαβαστεῖ ἀντὶ ἄλλου ἐπικηδείου. Ὅπου μεταξὺ ἄλλων γράφει: «…μαζὶ μὲ τὸν Μεγάλο Ἀρχηγό μας, Νικητὴ Ἰησοῦν Χριστόν, θὰ θριαμβεύσετε καὶ θὰ ἀναδειχθῆτε τροπαιοφόροι μὲ τὰ ὅπλα τοῦ φωτός, τὰ ὁποῖα εἶναι: 1) Πίστις 2) Ὁ Σταυρὸς 3) Ἡ καθαρὴ ἐξομολόγησις 4) Ἡ συχνὴ Θεία Κοινωνία…». Ὁ σεβασμιώτατος Μητροπολίτης π. Κοσμᾶς ἔκλεισε τὸν μικρὸ ἐπικήδειό του: «Σὲ παρακαλοῦμε, π. Γεώργιε, ἐκεῖ ποὺ θὰ εὑρίσκεσαι, στὸ ἄνω θυσιαστήριο, πρέσβευε καὶ ὑπὲρ ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν».
Αἰωνία του ἡ Μνήμη. Τὴν εὐχή του νἄχουμε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου