H πνευματική αφύπνιση της Ρωμιοσύνης στην Αιτωλία Ακαρνανία και Ευρυτανία τη Μεταβυζαντινη εποχή

Δελτίο Τύπου της Ιεράς μας Μητροπόλεως

Εν Ιερά Πόλει Μεσολογγίου, τη  26^η  Σεπτεμβρίου 2013

ΔΕΛΤΙΟΝ  ΤΥΠΟΥ

Εγγραφές στις Σχολές Βυζαντινής Μουσικής & Αγιογραφίας

Ξεκίνησαν οι εγγραφές των Σχολών Βυζαντινής Μουσικής και Βυζαντινής Αγιογραφίας της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, που λειτουργούν στην Ιερά Πόλη Μεσολογγίου και στο Αγρίνιο.

Πιο συγκεκριμένα:

• Στην Ιερά Πόλη Μεσολογγίου

            Η Σχολή Βυζαντινής Μουσικής «Άγιος Ιωάννης ο Κουκουζέλης» στεγάζεται στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως, στη διασταύρωση των οδών Γ. Χονδρού και Κανατά. (Πληροφορίες στο τηλ. 26310 23301).

Η Σχολή Βυζαντινής Αγιογραφίας «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός» στεγάζεται στο ισόγειο του Δροσινείου Οικοτροφείου, στην οδό Δροσίνη 1. (Πληροφορίες στο τηλ. 26310 51709).

Οι εγγραφές και για τις δύο Σχολές θα γίνονται καθημερινά στο Βιβλιοπωλείο της Ιεράς Μητροπόλεως «Φάρος Ορθοδοξίας» στην Πλατεία Κέννεντυ (τηλ. επικοινωνίας 26310 26549). Για τη Σχολή Βυζαντινής Μουσικής έως την Παρασκευή 11 Οκτωβρίου και για τη Σχολή Βυζαντινής Αγιογραφίας έως την Πέμπτη 31 Οκτωβρίου.

• Στην πόλη του Αγρινίου:

Η Σχολή Βυζαντινής Μουσικής «Δαυΐδ ο Ψαλμωδός» στεγάζεται στον παλαιό Φαφούτειο Οικοτροφείο, όπισθεν του Ι. Ναού Αγίας Τριάδος, στην οδό Αγίας Τριάδος 2. (Πληροφορίες στο τηλ. 26410 31083). Οι εγγραφές θα γίνονται έως την Παρασκευή 11 Οκτωβρίου στη διεύθυνση της Σχολής, κατά τις απογευματινές ώρες. Τα μαθήματα των πρωτοετών θα αρχίσουν την Πέμπτη 3 Οκτωβρίου.

Η Σχολή Βυζαντινής Αγιογραφίας «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός» στεγάζεται στην οδό Μελεάγρου 30. (Πληροφορίες στο τηλ. 26410 55567). Οι εγγραφές θα γίνονται έως το Σάββατο 5 Οκτωβρίου στη διεύθυνση της Σχολής, κατά τις ώρες 10:00’ – 12:00’ και 17:00’ – 19:00’.

Εκ  του  Γραφείου  Τύπου  και  Επικοινωνίας  της  Ιεράς  Μητροπόλεως

Έλα και συ να γνωρίσεις τον Χριστό..

Ἀγαπητοί, εἰ οὕτως ὁ Θεὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς, καὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν ἀλλήλους ἀγαπᾶν.

Ἀγαπητοί, μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε, ἀλλὰ δοκιμάζε τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν, ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τὸν κόσμον.ἐν τούτῳ γινώσκετε τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ· πᾶν πνεῦμα ὃ ὁμολογεῖ Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι· καὶ πᾶν πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι· καὶ τοῦτό ἐστι τὸ τοῦ ἀντιχρίστου, ὃ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται, καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστὶν ἤδη.Ὑμεῖς ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστε, τεκνία, καὶ νενικήκατε αὐτούς, ὅτι μείζων ἐστὶν ὁ ἐν ὑμῖν ἢ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ.αὐτοὶ ἐκ τοῦ κόσμου εἰσί· διὰ τοῦτο ἐκ τοῦ κόσμου λαλοῦσι καὶ ὁ κόσμος αὐτῶν ἀκούει. ἡμεῖς ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐσμεν· ὁ γινώσκων τὸν Θεὸν ἀκούει ἡμῶν. ὃς οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἀκούει ἡμῶν. ἐκ τούτου γινώσκομεν τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθείας καὶ τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης. Ἀγαπητοί, ἀγαπῶμεν ἀλλήλους, ὅτι ἡ ἀγάπη ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι, καὶ πᾶς ὁ ἀγαπῶν ἐκ τοῦ Θεοῦ γεγέννηται καὶ γινώσκει τὸν Θεόν. ὁ μὴ ἀγαπῶν οὐκ ἔγνω τὸν Θεόν, ὅτι ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν. ἐν τούτῳ ἐφανερώθη ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐν ἡμῖν, ὅτι τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἀπέσταλκεν ὁ Θεὸς εἰς τὸν κόσμον ἵνα ζήσωμεν δι' αὐτοῦ. ἐν τούτῳ ἐστὶν ἡ ἀγάπη, οὐχ ὅτι ἡμεῖς ἠγαπήσαμεν τὸν Θεόν, ἀλλ' ὅτι αὐτὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς καὶ ἀπέστειλε τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἱλασμὸν περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν.

Ἀγαπητοί, εἰ οὕτως ὁ Θεὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς, καὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν ἀλλήλους ἀγαπᾶν.

Θεὸν οὐδεὶς πώποτε τεθέαται·ἐὰν ἀγαπῶμεν ἀλλήλους, ὁ Θεὸς ἐν ἡμῖν μένει καὶ ἡ ἀγάπη αὐτοῦ τετελειωμένη ἐστὶν ἐν ἡμῖν. ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἐν αὐτῷ μένομεν καὶ αὐτὸς ἐν ἡμῖν, ὅτι ἐκ τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ δέδωκεν ἡμῖν.Καὶ ἡμεῖς τεθεάμεθα καὶ μαρτυροῦμεν ὅτι ὁ πατὴρ ἀπέσταλκε τὸν υἱὸν σωτῆρα τοῦ κόσμου. ὃς ἂν ὁμολογήσῃ ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ μένει καὶ αὐτὸς ἐν τῷ Θεῷ. καὶ ἡμεῖς ἐγνώκαμεν καὶ πεπιστεύκαμεν τὴν ἀγάπην ἣν ἔχει ὁ Θεὸς ἐν ἡμῖν.Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί, καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ.Ἐν τούτῳ τετελείωται ἡ ἀγάπη μεθ' ἡμῶν, ἵνα παρρησίαν ἔχωμεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως, ὅτι καθὼς ἐκεῖνός ἐστι, καὶ ἡμεῖς ἐσμεν ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ. φόβος οὐκ ἔστιν ἐν τῇ ἀγάπῃ, ἀλλ' ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον, ὅτι ὁ φόβος κόλασιν ἔχει, ὁ δὲ φοβούμενος οὐ τετελείωται ἐν τῇ ἀγάπῃ. 

Ἡμεῖς ἀγαπῶμεν αὐτόν, ὅτι αὐτὸς πρῶτος ἠγάπησεν ἡμᾶς.ἐάν τις εἴπῃ ὅτι ἀγαπῶ τὸν Θεόν, καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῇ, ψεύστης ἐστίν· ὁ γὰρ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν ὃν ἑώρακε, τὸν Θεὸν ὃν οὐχ ἑώρακε πῶς δύναται ἀγαπᾶν;καὶ ταύτην τὴν ἐντολὴν ἔχομεν ἀπ' αὐτοῦ,ἵνα ὁ ἀγαπῶν τὸν Θεὸν ἀγαπᾷ καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ.

(πηγή:Καθολική Επιστολή Α Ιωάννου,4)

Θεια Λειτουργία στην Ιερά Μονή Βλοχού απο το Σύλλογο Πολυτέκνων Αγρινίου

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Πολυτέκνων Αγρινίου και Περιχώρων  ο μ ό φ ω ν α  αποφάσισε, όπως την ΚΥΡΙΑΚΗ 22  Σεπτεμβρίου  τελέσει στην Ιερά Μονή Βλοχού  όρθρο, Θεία Λειτουργία, αρτοκλασία  υπέρ υγείας, φωτισμού και βοηθείας των μελών του Συλλόγου μας, ιδιαιτέρως δε των παιδιών μας και ιερό μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των κεκοιμημένων συναδέλφων μας.

Στο τέλος στο φιλόξενο αρχονταρίκι της Ιεράς Μονής Βλοχού, θα δοθεί προς τιμήν των παρισταμένων απλή και λιτή δεξίωση.

Παρακαλείσθε άπαντες όπως μας τιμήσετε με την παρουσία σας.

ΕΚ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας σε Ιερά Αγρυπνία στην Ιερά Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Παραβόλας Αγρινίου

Την προσεχή Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κκ Κοσμάς, θα ιερουργήσει στην Ιερά Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Παραβόλας Αγρινίου, όπου θα τελεσθεί περί ώραν 21:00μμ Ιερά Αγρυπνία, επί τη χαρμοσύνω εορτή της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού.

Εορτάζει το παρεκκλήσιο της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού στην Γραμματικού

Επί τη εορτή της παγκοσμίου  Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, εορτάζει και πανηγυρίζει το ιερό Παρεκκλήσιο της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού του ενοριακού Ιερού Ναού Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς .

 Το πρόγραμμα της εορτής έχει ως εξής:

Το απόγευμα της Παρσκευής 13 Σεπτεμβρίου 2013 και περί ώραν 19:00μμ θα τελεσθεί ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ Αρτοκλασίας και θείου Κηρύγματος 

Το πρωί της εορτής θα τελεσθεί η Ακολουθία του Όρθρου και Πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετά Θειου Κηρύγματος.

Το απόγευμα της εορτής θα ψαλλεί ο μεθέορτος Εσπερινός και εν συνεχεία ο Παρακλητικός Κανόνας στον Τίμιο Σταυρό

Προσκαλούνται άπαντες οι ευσεβείς Χριστιανοί μας

Εκ του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου

Χαίρε Σταυρέ του Χριστού πανσεβάσμιε

Χαίροις ο ζωηφόρος Σταυρός, τής ευσεβείας τό αήττητον τρόπαιον, 

η θυρα τού Παραδείσου, ο τών πιστών στηριγμός, 

τό τής' Εκκλησίας περιτείχισμα, δι' ού εξηφάνισται, η φθορά καί κατήργηται, καί κατεπόθη, τού θανάτου η δύναμις, καί υψώθημεν, από γής πρός ουράνια, Όπλον ακαταμάχητον, δαιμόνων αντίπαλε, δόξα Μαρτύρων Οσίων, 

ως αληθώς εγκαλλώπισμα, λιμήν σωτηρίας, 

ο δωρούμενος τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Το βίωμα του Σταυρού

       Ο σταυρός είναι βίωμα και κτήμα τρόπαιο και σημαία της Εκκλησίας. Έξω από την Εκκλησίαν οι άνθρωποι, οι οποίοι δεν αναγνωρίζουν την Εκκλησίαν ως μητέρα, νοιώθουν τον σταυρόν ως μωρίαν3, ως θρησκόληπτον σημάδι, ως κατάραν η αξιοβλασφήμητον πράγμα. Μόνον ένας πιστός κατανοεί την μοναδικήν του σημασίαν και δύναται να βιώση την δυναμικήν του ενέργειαν.Ο σταυρός είναι βίωμα και κτήμα και σημαία της Εκκλησίας. Έξω από την Εκκλησίαν οι άνθρωποι, οι οποίοι δεν αναγνωρίζουν την Εκκλησίαν ως μητέρα, νοιώθουν τον σταυρόν ως μωρίαν, ως θρησκόληπτον σημάδι, ως κατάραν η αξιοβλασφήμητον πράγμα. Μόνον ένας πιστός κατανοεί την μοναδικήν του σημασίαν και δύναται να βιώση την δυναμικήν του ενέργειαν.

    Ο Χριστός, αφού κατετρόπωσε τον εχθρόν διάβολον και ηχρήστευσε την δύναμίν του και συνέτριψε την στρατιάν του, αφού ετελείωσε το έργον της σωτηρίας μας και μας ήνοιξε τον παράδεισον, μας άφησεν ως ιεράν πρακαταθήκην επί της γης ένα αόρατον στοιχείον, το Άγιον Πνεύμα, και ένα ορατόν, τον τίμιον Σταυρόν. Αυτή η σημαία του ουρανού, αυτό το τίμιον Ξύλον, το οποίον χαράσσομεν και ασπαζόμεθα, είναι απτόν σημάδι του ιδίου του Θεού.  Την οδόν του σταυρού εβάδισαν όλοι οι άγιοι και δι’ αυτής ηγιάσθησαν. Είναι μεγάλη ευλογία του Θεού, την οποίαν εκατομμύρια ανθρώπων εδέχθησαν, εβίωσαν και επέτυχον όλων των επαγγελιών του Θεού, συναγαλλόμενοι μετ’ αυτού εν ουρανοίς. Είναι βίωμα όλων εκείνων, οι οποίοι επλήρωσαν τον παράδεισον και οι οποίοι, καθ’ ημέραν βιούντες μυστικώς μεθ’ ημών, μας μεταδίδουν την αγάπην και την βιωματικήν σχέσιν των με τον σταυρόν.

    Ενεφυτεύθη εις την καρδίαν του ανθρώπου ο σταυρός, διότι μετ’ αυτού συνάπτεται κάθε ψυχή. Η Εκκλησία μεταδίδει αυτό το βιώμά της εις έκαστον εξ ημών, ακόμη και εις τον τελευταίον αμαρτωλόν. Ο σταυρός του Κυρίου υπεισέρχεται εις το είναι μας ως βρώσις και γνωρίζομεν την γεύσίν του εις την καρδίαν μας. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, αδελφοί μου, πως ημπορούμεν ημείς να βιώσωμεν εις την προσωπικήν μας ζωήν τον σταυρόν; Τι σημαίνει δι’ ημάς ο λόγος του Θεού, «ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι»; Βεβαίως, γνωρίζομεν, όπως μας πιστοποιούν όλοι οι Πατέρες, ότι «ει φιλείς τον Δεσπότην σου, τον θάνατον απόθανε τον εκείνου». Αλλά πως θα αποθάνωμεν και ημείς τον θάνατον του Κυρίου;

    Κατ’ αρχας, ποιός δεν αισθάνεται βαθύτατα ότι ζω τον σταυρόν σημαίνει ότι εγκαταλείπω την ζωήν της αμαρτίας και ακολουθώ τον Κύριον κατά την ευδοκίαν και το ακριβές θέλημα αυτού, ότι ο Κύριος είναι ο κυβερνήτης της ζωής μου και ότι ο λόγος που αποτελεί την βασικήν τροφήν της ψυχής μου, τον κανόνα της ζωής μου και τον λόγον της υπάρξεώς μου; Σταυρός είναι το ξύλον επί του οποίου ο Κύριος εσταυρώθη αναπεσών. Σταυρός είναι η εγκατάλειψίς μου επάνω εις το ξύλον, η πλήρης απώλεια του αυτεξούσιού μου, η αδυναμία μου από τώρα και εις το εξής να κατευθύνω τον εαυτόν μου. Σταυρός είναι η ζωή της αρετής και της ευσεβείας, η απελευθέρωσις της ψυχής και της σαρκός από τα πάθη και τας επιθυμίας, η μέχρι θανάτου ετοιμότης του αγώνος υπέρ της Εκκλησίας και της αλήθειας των θείων δογμάτων είναι το «ανενέργητον του ανθρώπου προς παν το απαρέσκον των Θεώ» συναπτόμενον μετά της προθυμίας της ευαρεστήσεως τω Κυρίω.

    Όταν ο πιστός σκέπτεται ούτω θεοφιλώς, τότε το Πνεύμα το Άγιον τον ενισχύει εις την εσταυρωμένην ζωήν και επιτυγχάνει την κατάργησιν πάσης αμαρτίας και ταυτοχρόνως την απόκτησιν πάσης αρετής. Το Πνεύμα το Άγιον έρχεται και τον στηρίζει, όταν ευρίσκεται επί του σταυρού, και αυτό το οποίον είναι αδύνατον να επιτύχη αυτός, το ενεργεί εκείνο.  Το Πνεύμα το Άγιον μας μεταδίδει την «σταυροφόρον δύναμιν», όπως θα έλεγε ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος, η οποία αχρηστεύει όχι μόνον τας μαγγανείας του πονηρού δαίμονος, αλλά και ο,τιδήποτε θα ήτο δυνατόν να χωρίση ημάς από του σταυρού. Τα ορμέμφυτα της βασανισμένης ψυχής μου, της κουρασμένης εκ των αμαρτιών όλης της ανθρωπίνης φύσεως, τα αντιστρατευόμενα τω Θεώ και απωθούντα εμέ από του σταυρού, αποκαλύπτονται, εξέρχονται, ερεύγονται, και ημπορώ να αναγνωρίζω την απατηλότητά των. Αι δικαιολογίαι καταισχύνονται. Η βούλησις του ανθρώπου μένει ελευθέρα, δια να δύναται να ακολουθή αβιάστως και μετά ζεούσης καρδίας τον Θεόν. Αναθάλλει ο άνθρωπος ο εγκαταλείπων εαυτόν εις την δύναμιν του σταυρού. Αποκτά μίαν ζωήν εύρωστον. Δεν φοβείται να αντιμετωπίση πάντα ακούσιον πειρασμόν και να υποστή προς τούτο πάντα εκούσιον πειρασμόν, πάσαν άσκησιν και κακουχίαν, ζων ακόμη και ως σαρκοφόρος άγγελος. Αναλαμβάνει ο πιστός τα μεγαλύτερα κατορθώματα διότι ο σταυρός είναι ο ενεργών. Το σώμα του, το κατοικητήριον αυτό του Θεού, φθάνει εις το σημείον να αναδίδη ωραιοτάτην, άγνωστον φυσικώς, πνευματικήν ευωδίαν, η ψυχή του να κελαηδή, οι οφθαλμοί του να αστράπτουν φωτοειδείς.

    Βεβαίως, δεν είναι μόνον τα εκούσια ταύτα καταρθώματα της εσταυρωμένης ζωής• δεν είναι όσα συνειδητά καθ’ ημέραν πραγματοποιούμεν• δεν είναι το κατόρθωμα της αλλοιώσεώς μου, της καινούργιας μου ζωής εις την πνευματικήν μου πορείαν. Ο σταυρός είναι κάτι επί πλέον• είναι η προετοιμασία δια να προχωρήσω έτι περαιτέρω και υψηλότερον• είναι εκείνο το οποίον μου χαρίζει την αγόγγυστον και φαίδροποιόν υπομονήν των ακουσίων θλίψεων, τας οποίας όλως απροσδοκήτως συναντώμεν εις την καθημερινήν μας πορείαν. Πόσες φορές θα παρέλυον οι πόδες μας, θα ελύγιζον αι καρδίαι μας, αν ο σταυρός δεν προελάμβανε να εμφυτεύση εις ημάς υπομονήν!

   Τόσα τα εμπόδια τα οποία παρεμπίπτουν και καθιστούν σκληράν την ζωήν του ανθρώπου και οδυνηράς τας ημέρας του! Θα ελέγομεν ότι αυτό το οποίον ζη ο άνθρωπος είναι ο,τι οράται, ήτοι το εμπόδιον, το πρόβλημα, η αγωνία, ο πόνος. Τα εμπόδια όμως αυτά σκληραγωγούν το σώμα του ανθρώπου ως αθλητικά επιτεύγματα και δι’ αυτό δεν τα αίρει ο Θεός. Ωριμάζουν και παιδαγωγούν το πνεύμα του, το ξεκαρφώνουν από τα χοϊκά και κοσμικά και το συνηθίζουν να ανέρχεται προς τον «Θεόν τον ζώντα». Θα ηδύνατο ο άνθρωπος, τρεφόμενος από τον λόγον του Θεού και εμνεόμενος από αυτόν, να ωριμάζη, να «ανακαινούται ημέρα τη ημέρα» και να εγγίζη δια της γνώσεως περισσότερον τον Θεόν. Αλλά είναι σκληραί αι καρδίαι μας και σκληρά πράγματα ημπορούν να μας υποχρεώνουν να αλλάζωμεν τρόπον σκέψεως και ζωής. Και αυτά είναι τα εμπόδια, αι δυσκολίαι, oι θλίψεις, τα οποία, ενώ εμέις μισούμεν, εν τούτοις γίνονται πρωταρχικά βήματα προς τον Θεόν. Μας ενδυναμώνουν και μας διδάσκουν να ακολουθή η ψυχή μας τον εσταυρωμένον Χριστόν.

   Έτσι η δύναμις του σταυρού μετατρέπει τα εμπόδια εις ευεργετήματα, τα αναδεικνύει θείας δωρεάς, εφόδια πνευματικά, αφορμάς δόξολογίας του Θεού. Παρά ταύτα εμείς δεν φοβούμεθα τίποτε περισσότερον όσον τας θλίψεις και τα δυσχερείας. Αυτό όμως το καθημερινόν βίωμα των δυσχερειών και των πόνων, το οποίον μπροστά στα πόδια μας συνεχώς κατρακυλά, ο πάνσοφος Θεός και οικονόμος Πατήρ το κάμνει μεταγωγικόν εις ουρανόν. Μας δίδει την δυνατότητα όχι να υπεραρθώμεν των εμποδίων, αλλά να υπομένωμεν αυτά, δια να μη χάσωμεν την βασιλείαν. Ο σταυρός λοιπόν δια μέσου των εμποδίων μας μεταβιβάζει το φρόνημα και τον νουν από της γης εις τον ουρανόν και ούτως αποκτώμεν θεϊκήν σκέψιν.

    Πόσα βάρη δεν μας δημιουργούν καθ’ ημέραν, ακόμη και αυτό το επάγγελμα, το κοινωνικόν περιβάλλον, αι επιδιώξεις μας, αι αποτυχίαι μας, αι ασθένειαί μας αι ψυχικαί και σωματικαί! Πόσες φορές τις νύκτες αι ψυχαί μας δεν ημπορούν να ησυχάσουν και τα μάτια μας να κλείσουν! Ο σαρκικός άνθρωπος ενώπιον των δυσκολιών αυτών κάμπτεται, κουράζεται, αγανακτεί. Ο φοβούμενος, επί παραδείγματι, την ασθένειαν και επιθυμών οπωσδήποτε να γίνη καλά, να αποφύγη τον πόνον, να απομακρύνη τον θάνατον, η ο επιθυμών να ξεπεράση το πρόβλημα του επαγγέλματός του, όταν όλα πηγαίνουν στραβά, η να αλλοιωθή το κοινωνικόν του περιβάλλον, δια να μη γίνεται εμπόδιον εις την χριστιανικήν του ζωήν, περιπίπτει εις δίνην χείρονα της οδύνης, καθιστά μαύρην την ζωήν του, τρεμοσβήνει διαρκώς το χαμόγελόν του και μόνον ο θάνατος θα τον ανάπαυση. Όλα αυτά τα εμπόδια λαμβάνουν μίαν άλλην διάστασιν υπό το πρίσμα του σταυρού και ευθύς αμέσως τα γύρω μας, τα αντίθετα προς τον Θεόν, χρησιμοποιούνται ως σύμμαχα και φίλα, διότι παύω να ζητώ την αλλαγήν των και αλλάζω εγώ.

    Μόχθος και ιδρώς και αίμα δυνάμεθα να είπωμεν ότι είναι η ζωή του ανθρώπου, και εις τον οίκον του και εις την καρδίαν του και εις το περιβάλλον του, μετά την προπατορικήν αμαρτίαν. Καθημερινόν μας φαγοπότι είναι αυτά τα βιώματα. Τι έπρεπε να κάνη ο Θεός δια να κερδήση ημάς τους ανθρώπους, οι οποίοι δεν προσκολλώμεθα εις αυτόν αλλά φροντίζομεν δι’ αυτά; Αυτά ο Θεός τα προσλαμβάνει φιλανθρώπως και οικονομικώς, δια να τα χρησιμοποιήση ως γλώσσάν του προσκλητικήν• τα προσδέχεται ως συνάλλαγμα ιερόν, το οποίον διευκολύνει τον πόθον της τελειώσεως και θεώσεως, το ταξίδι προς τον ουρανόν. Τα καταθέτει και τα αποθησαυρίζει εις τον λογαριασμόν μας «ένεκεν του ονόματός του» λέγων• εγώ θα σε κερδήσω δια μέσου αυτών. Αυτά τα οποία είναι όλα μάταια, αλλά εις αυτά σταματά η καρδία σου, θα γίνουν τα μέσα της σωτηρίας σου.

    Όταν μάλιστα ο άνθρωπος πάσχη, δι’ αυτόν τούτον τον Θεόν, τότε αντιλαμβάνεσθε πόσον περισσότερον αυτός ο πόνος είναι μία μαρτυρία της αγάπης του Θεού και ένα μαρτύριον της αγαπήσεως του Θεού υπό του ανθρώπου. Είναι ένα χάρισμα απ’ ευθείας του Θεού. Δι’ αυτό λέγει ο άγιος Αθανάσιος• «ο έχων ανάπαυσιν εν τω κόσμω τούτω την αιώνιον ανάπαυσιν μη ελπιζέτω λαβείν… αλλ’ εκείνων εστί, η αιώνιος ανάπαυσις, των εν θλίψει πολλή και στενοχωρία, διαξάντων τον βίον τούτον».

    Υπάρχουν μάρτυρες, υπάρχουν όσιοι, υπάρχουν καρδίαι αι οποίαι ενηγκαλίσθησαν τα εκούσια κατορθώματα των οδυνών των, δια να ευαρεστήσουν τον Θεόν. Υπάρχουν τόσοι οι οποίοι ηγίασαν δια μέσου του πόνου, τον οποίον προσεφέρον εις τον Θεόν. Αλλ’ ημείς οι πολλοί δεν τολμώμεν να αποφασίσωμεν τον πόνον. Συναντώμεν τον πόνο και εντεύθεν μας συλλαμβάνει ο Θεός.

H περί του Σταυρού, διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας

Ὁ Τίμιος Σταυρός εἶναι τό ἀξιώτερο σημεῖο καί σύμβολο τῆς πίστεώς μας. Σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι:

ἡ δόξα τοῦ Χριστοῦ,

ἡ δόξα τῆς Ἐκκλησίας.

τό θέλημα τοῦ Πατρός,

ἡ δόξα τοῦ Μονογενοῦς,

τό ἀγαλλίαμα τοῦ Πνεύματος,

ὁ κόσμος τῶν Ἀγγέλων,

ἡ ἀσφάλεια τῆς Ἐκκλησίας,

τό τεῖχος τῶν Ἁγίων,

τό φῶς τῆς Οἰκουμένης.

     Κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ "ὄχι μόνο ὁ λόγος περί Σταυροῦ καί τό μυστήριο, ἀλλά καί τό σχῆμα εἶναι θεῖο καί προσκυνητό, διότι εἶναι σφραγίδα σεβάσμια, ἁγιαστική καί τελειωτική ὅλων τῶν θαυμασίων καί ἀνεκφράστων ἀγαθῶν, τά ὁποῖα προέρχονται ἀπό τόν Θεό ". Ὅλη ἡ κένωση, ἡ πτωχεία, ἡ ἐξουθένωση, ἡ ὀδύνη, ὁ θάνατος, πού ἔλαβε γιά μᾶς ὁ Χριστός κορυφώνονται στόν Σταυρό. Ὅλα τά ἅγια μυστήρια τελειώνονται μέ τήν ἐπίκληση τοῦ Ἀγ. Πνεύματος καί τήν σφραγίδα τοῦ Σταυροῦ. Ὅλες οἱ ἱερατικές εὐλογίες εἶναι σταυρικές. Οἱ Ἱ. Ναοί, τά ἱερά σκεύη καί τά ἄμφια ἁγιάζονται μέ τόν Τίμιο Σταυρό. Δέν νοεῖται λειτουργική πράξη ἤ σύναξη τῶν πιστῶν χωρίς τήν σφραγίδα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

Ὁ Σταυρός εἶναι καί ὁ πιστότερος σύντροφος κάθε ὀρθοδόξου ἀπό τή στιγμή πού θά γεννηθοῦμε μέχρι τό θάνατό μας. Καί ὁ τάφος τοῦ Χριστιανοῦ μέ τό σταυρό εὐλογεῖται. Γι' αὐτό δέν νοεῖται χωρίς τό σταυρό Ἐκκλησία τοῦ σταυρωθέντος Χριστοῦ. Γι' αὐτό οἱ αἱρετικοί εἴτε δέν ἐκδηλώνουν τήν ὀφειλόμεν στόν Τίμιο σταυρό εὐλάβεια, ὅπως οἱ Προτεστάντες, εἴτε τόν ἀρνοῦνται τελείως καί τόν ὑβρίζουν ὅπως οἱ Ἰεχωβᾶδες.

    Γράφει τό γεροντικό: " Ὁ Ἰωάννης, ἄνθρωπος ἅγιος καί μέ ἐξουσία κατά πνευμάτων ἀκαθάρτων, ρώτησε δαίμονες καί τούς εἶπε: Ποιά πράγματα φοβᾶστε ἀπό τούς Χριστιανούς; καί αὐτοί ἀπάντησαν. Ἔχετε τρία μεγάλα πράγματα· ἐκεῖνο πού φορᾶτε στό λαιμό σας, ἐκεῖνο πού λούζεστε στήν Ἐκκλησία κι ἐκεῖνο πού τρῶτε στή Θ. Λειτουργία. Ἄν φυλάξατε καλά ἐκεῖνο πού μεταλαμβάνετε, κανένας ἀπό ἐμᾶς δέν θά μποροῦσε νά βλάψει χριστιανό ".  Ἡ Χάρη καί ἡ δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ὀφείλεται ὄχι στό σχῆμα του, ὅτι δηλαδή εἶναι σταυρός, ἀλλά στό ὅτι εἶναι ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ, τό ὄργανο διά τοῦ ὁποίου ὁ Χριστός ἔσωσε τόν κόσμο. Εἶναι τό θυσιαστήριο στό ὁποῖο προσέφερε τόν ἑαυτό του θυσία γιά ὅλο τόν κόσμο, ὡς θύτης καί ὡς θῦμα. Στόν Σταυρό ἔζησε τόν βαθύτερο πόνο, και τόν μεγαλύτερο ἐξευτελισμό γιά μᾶς. Ἔγινε ὑπέρ ἡμῶν κατάρα γιά να ἐλευθερώσει ἐμᾶς ἀπό τήν κατάρα τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ νόμου. Ὅλο τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ, ὅλη ἡ φιλανθρωπία του συνοψίζονται στό Σταυρό του. Καί ὅταν ὁ Πέτρος συμβούλευσε τόν Χριστό νά ἀποφύγει τόν σταυρικό θάνατο, ὁ Κύριος τόν ἐπετίμησε αὐστηρά: "Ὕπαγε ὀπίσω μου σατανᾶ, ὅτι οὐ φρονεῖς τά τοῦ Θεοῦ ἀλλά τά τῶν ἀνθρώπων".

     Στόν Σταυρό ἐσταμάτησε ὁ παλαιός αἰώνας τοῦ θανάτου καί μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, πού συνδέεται μέ τόν Σταυρό, ἄρχισε ὁ νέος αἰώνας, ἡ ἐποχή τῆς θεώσεως καί τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου.

Στόν Σταυρό ὁ Θεάνθρωπος Χριστός ἔλυσε τήν τραγωδία τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ, καί ἐπαναπροσανατόλισε τήν ἐλευθερία μας στόν Δημιουργό της τόν ἅγιο Τριαδικό Θεό. Στόν Σταυρό ἐνίκησε τό θάνατό μας μέ τό νά κάνει ἰδικό Του τόν ἰδικό μας θάνατο, καί μέ τήν Ἀνάστασή Του μᾶς ἐχάρισε ζωή καί ἀφθαρσία.

    Διά τοῦ Σταυροῦ μᾶς συμφιλίωσε μέ τόν Θεό Πατέρα καί μᾶς χάρισε τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Διά τοῦ Σταυροῦ συνήγαγε καί ἕνωσε σέ ἕνα Σῶμα, τά πρώην διασκορπισμένα παιδιά τοῦ Θεοῦ. Στόν Σταυρό, μέ τήν ἰδική Του γεμάτη ἀπό ταπείνωση ὕψωση, ὕψωσε καί τήν ἰδική μας φύση πού μέ τήν ψεύτικη καί μάταιη οἴηση εἶχε καταβιβασθῆ μέχρι τόν Ἅδη .  Στόν Σταυρό ἐφανέρωσε, ὅτι αὐτός ὁ κόσμος δέν εἶναι ἡ τελική πραγματικότητα, ἐάν μέσα σ' αὐτόν ἀγωνισθοῦμε σταυρικά κατά τοῦ ἐγωισμοῦ μας. Ἀποκατέστησε ἔτσι τό θετικό νόημα τοῦ κόσμου .  Στόν Σταυρό ἀπεκάλυψε τόν ἑαυτό Του ὡς τόν μόνο εὐεργέτη καί σωτῆρα, λυτρωτῆ καί ζωοδότη τοῦ σύμπαντος κόσμου καί κατέλυσε ὁριστικά τό ἔργο τοῦ διαβόλου. 

     Ὅμως ὅπως δέν νοεῖται ἀληθινός Χριστός χωρίς Σταυρό, ἔτσι δέν νοεῖται ἀληθινός χριστιανός χωρίς Σταυρό, δηλαδή χωρίς συμμετοχή στόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ. "Ὅστις οὐ βαστάζει τόν Σταυρόν ἑαυτοῦ καί ἔρχεται ὀπίσω μου, οὐ δύναται εἶναί μου μαθητής". Οἱ χριστιανοί δέν ἔχουμε ἄλλο τρόπο νά ζήσουμε παρά μόνον τόν τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ τρόπο, συμμεριζόμενοι δηλαδή κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας τήν ταπείνωση τοῦ Χριστοῦ, τήν θυσία Αὐτοῦ, τήν νίκη κατά τῶν παθῶν καί τοῦ ἐγωϊσμοῦ μας.

Τι σημαίνει ακολουθώ τον Εσταυρωμένο Χριστό, βαστάζοντας τον δικό μου Σταυρό;

 α. Σταυρώνω τόν παλαιό ἄνθρωπο (τά πάθη μου). Ἀπαρνοῦμαι τόν παλαιό ἄνθρωπο καί ἀγωνίζομαι νά ξεριζώσω ἀπό μέσα μου τά ἁμαρτωλά καί ἐγωϊστικά πάθη, τόν ἐγωκεντρισμό, τή φιλαυτία. Μορφές τῆς φιλαυτίας εἶναι: ἡ ὀλιγοπιστία, ἡ ἀπιστία, ἡ ἀδιαφορία γιά τόν συνάνθρωπο καί τό χειρότερο ἡ ἐκμετάλλευσή του ἡ φιληδονία καί ἡ σαρκολατρεία· ἡ ἀπληστία καί ἡ φιλαργυρία· ἡ μνησικακία καί ἡ συκοφαντία καί κάθε ἐνέργεια, μέ τήν ὁποία πληγώνουμε καί στενοχωροῦμε τούς συνανθρώπους μας ἡ φιλοδοξία καί ματαιοδοξία.

β. Ὑπομένω τίς ἀκούσιες δοκιμασίες τῆς ζωῆς καρτερικά καί εὐχαριστιακά. Οἱ ὀδυνηρές καί ἀνίατες ἀσθένειες, ὁ θάνατος προσφιλῶν μας προσώπων, ἡ ἀδικία, ἡ ἀχαριστία καί ἡ περιφρόνηση, ἡ πτωχεία καί ἄλλες δοκιμασίες ἀποτελοῦν εὐκαιρίες πού, ἄν τίς χρησιμοποιήσουμε σωστά, μᾶς συσταυρώνουν καί συνεγείρουν μέ τόν Χριστό. Ἄν ἀγανακτήσουμε καί περάσουμε τά ὅρια ζημιωνόμαστε πνευματικά. Ἄν τίς δεχθοῦμε παθητικά, γιατί δέν μποροῦμε νά κάνουμε διαφορετικά, πάλι δέν ὠφελούμεθα. Ἄν ὅμως τίς δεχθοῦμε ὡς ἐπίσκεψη τοῦ Θεοῦ καί ὡς εὐκαιρίες γιά τήν πνευματική μας τελείωση μᾶς ἀνεβάζει στό ὕψος τῶν ἁγίων μαρτύρων. Ἕνας γέροντας εἶπε χαρακτηριστικά τό ἑξῆς: "Ἕνα δόξα σοι ὁ Θεός, τήν ὥρα πού πονᾶμε ἔχει μεγαλύτερη ἀξία ἀπό χίλια Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ" ὅταν δέν πονᾶμε.

Ὀφείλουμε νά διδαχθοῦμε ἀπό τή ζωή καί τό πρόσωπο τῶν Θεοτόκου, γιατί καί αὐτή πόνεσε καί συμμετέσχε στά παθήματα τοῦ Χριστοῦ. Ἀπό τήν ἐκ Πνεύματος Ἁγίου σύλληψη, στήν Ἁγία γαστέρα της, τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ της, ἄρχισαν καί οἱ δοκιμασίες της.

-Μή μπορώντας ὁ Ἰωσήφ νά ἐξηγήση τήν ὑπερφυῆ σύλληψη καί ἐγκυμοσύνη της ἤθελε νά τήν διώξει.

-Δοκιμασία καί οἱ δυσκολίες νά βρεθῆ τόπος ἐν τῷ καταλύματι γιά νά γεννήση τό παιδί της.

-Δοκιμασία ἡ προσπάθεια τοῦ Ἡρώδου νά φονεύση τό θεῖο βρέφος, δοκιμασία καί ἡ φυγή τους στήν Αἴγυπτο. Ἄστεγη στή Βηθλεέμ, πρόσφυγας στήν Αἴγυπτο.

- Ὅταν πάλι χρειάσθηκε νά ὑποφέρη γιά μᾶς ὁ Χριστός καί νά πεθάνη, πόσο μεγάλες ἦσαν οἱ ὀδύνες, μέ τίς ὁποῖες μᾶς συμπαραστάθηκε ἡ Παρθένος. Ὅταν ἔβλεπε τόν Υἱό της, τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ νά γυμνώνεται , νά δέρνεται, νά κρίνεται ἄξιος τῆς χειρότερης καταδίκης, νά πεθαίνει τόν ἐξευτελιστικότερο θάνατο.

γ. Ἀναλαμβάνω ἑκούσιους πόνους, στερήσεις, ἀγῶνες γιά τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό: -Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς ἐδίδαξε ὅτι στενή ἡ πύλη καί τεθλιμμένη ἡ ὁδός τοῦ Εὐαγγελίου. -Μέ τή νηστεία, τήν ἀγρυπνία, τήν εὐλογημένη ὀρθόδοξη ἄσκηση πολιτεύεται ὁ Χριστιανός. Γιά νά ζῆ ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, γιά νά μή χρησιμοποιῆ τόν κόσμο καταναλωτικά, ἀλλά εὐχαριστιακά. Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ: Ζυγός Δικαιοσύνης. Κατά τήν μεγάλη ἡμέρα τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ὑψώνονται καί τά ἰδικά μας βλέμματα ἐπάνω στόν Γολγοθᾶ. Ἐκεῖ βλέπουμε στημένους τρεῖς σταυρούς. Στό μέσον εὑρίσκεται ὁ Τίμιος Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ δεξιά καί ἀριστέρα ὑπάρχουν οἱ ἄλλοι σταυροί, ἐπάνω στούς ὁποίους εὑρίσκονται δύο ληστές. Καί τό ἐκπληκτικό εἶναι, ὅτι οἱ σταυροί τῶν δύο ληστῶν δέν μοιάζουν μεταξύ τους. Γιατί ὁ ἕνας γίνεται σωτήριος, ἐνῶ ὁ ἄλλος καταδίκη, παρά τό γεγονός, ὅτι καί οἱ δύο συσταυρωμένοι μέ τόν Χριστό εἶναι ληστές. Ὁ ἕνας ἐσταυρωμένος ληστής σώζεται ὄχι γιά τά καλά του ἔργα, ἀλλά γιατί ὁμολόγησε τόν Χριστό, "μνήσθητί μου ἐν τῇ βασιλείᾳ Σου", καί ἔτσι ἔμεινε πραγματικός ἄνθρωπος. Ὁ ἄλλος ληστής καταδικάζεται ὄχι γιά τά ἐγκληματικά του ἔργα, ἀλλά γιατί ἀρνεῖται οὐσιαστικά τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Ἕνας Γολγοθᾶς εἶναι ἡ γῆ. Στό μέσον εὑρίσκεται ὁ ἐσταυρωμένος καί ἀναστάς Κύριος. Στό πρόσωπο δέ τῶν ληστῶν ὑπάρχει ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εὑρισκόμαστε γύρω ἀπό τόν Χριστό ἐπάνω στόν σταυρό μας, στόν σταυρό τῶν δοκιμασιῶν καί τοῦ πόνου μας. Ἐκεῖνο ὅμως πού διακρίνει τούς ἀνθρώπους δέν εἶναι ἡ ἁμαρτωλότητα καί ἡ καθαρότητα, ἀλλά ἡ σχέση μέ τόν Χριστό καί τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου γίνεται ζυγός δικαιοσύνης, ὅπως θαυμάσια ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας.

Τό σταυρικό πολίτευμα. Ζοῦμε σ' ἕναν κόσμο, στόν ὁποῖο κυριαρχεῖ τό ἀντισταυρικό πνεῦμα. Ἕναν κόσμο πού φίλαυτα ἔχει ὡς ἰδανικά του τήν εὐημερία, τήν καλοζωΐα, τήν ἄνεση, πού τοποθετεῖ τήν ἐλευθερία ὄχι στή θυσία καί τήν ἀγάπη, ἀλλά στόν ἐγωϊσμό. Ὁ σταυρός μᾶς τρομάζει. Καί αὐτό εἶναι φυσικό. Γιατί μᾶς διέλυσε ἡ ἄνεση. Αὐτός ὁ κόσμος πού ἀπορρίπτει σήμερα τόν σταυρό τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὑποχρεωμένος νά ἀντιμετωπίση ὀδυνηρόταταες καί μάλιστα φοβερές μάστιγες πού εἶναι καί συνέπειες τῆς ἀντισταυρικῆς του πορείας :Τό AIDS, τά ναρκωτικά , τήν φοβερή οἰκολογική καταστροφή, τήν ἀπελπισία, τή βία. Καί ἡ λύση δέν εὑρίσκεται ἐκεῖ πού τήν τοποθετεῖ, δηλαδή στό νά ληφθοῦν ὡρισμένα προφυλακτικά μέτρα. Χρήσιμα εἶναι αὐτά, ἀλλά ἀνεπαρκῆ. Ἡ βαθύτερη λύση εἶναι μία: ἡ μετάνοια. Αὐτή πού ἔσωσε τή Νινευΐ τή μεγάλη πόλη ἀπό τήν καταστροφή. Εἶναι ἡ ἐπιλογή τοῦ σταυρικοῦ τρόπου ζωῆς ὡς τοῦ μόνου ἀληθινοῦ τρόπου ζωῆς.

    Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος ὑψώνεται στόν βίο τῆς Ἐκκλησίας, ὑπενθυμίζει σέ ὅλο τόν κόσμο καί σέ μᾶς ὅτι, ὅταν διαλέξουμε τόν Σταυρό ὡς τρόπο τῆς ζωῆς μας, ὡς πολίτευμα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μας βίου, τότε ἔχουμε καί τήν Ἀνάσταση. Τότε ἔχουμε τήν ἀληθινή μας ἐλευθερία, τήν ἀληθινή ἀνάπαυσή μας μέσα στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀγάπη τῶν ἀδελφῶν μας, τήν ἀληθινή εἰρήνη τῆς ψυχῆς. Αἴρομε, λοιπόν, τόν Σταυρό μας καί ἐργαζόμεθα, μέ ἐπίγνωση καί πιστότητα, γιά τήν εἴσοδο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο. Καί ὅταν περιστάσεις καί θλίψεις καί ἀνάγκες μᾶς κυκλώνουν ὑψώνουμε τά μάτια τῆς ψυχῆς μας καί ἀτενίζουμε μέ πίστη τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ μας. Καί μέ ἐλπίδα προχωρᾶμε. Σταυρωμένοι καί ἀναστημένοι. Συσταυρωμένοι καί συναναστημένοι μέ τόν Χριστό. Αὐτή εἶναι ἡ "ἀδυναμία "τῆς Ἐκκλησίας. Νά ζῆ τόν Σταυρό καί νά προσφέρει τήν Ἀνάσταση. Αὐτή εἶναι ἡ "ἀδυναμία" τοῦ Χριστιανοῦ. Νά ζῆ τόν Σταυρό καί νά βιώνει τήν Ἀνάσταση

Το ξύλο του Σταυρού κατά τίνα ευλαβή παράδοσιν.

      Κατά τίνα ευλαβή παράδοσιν, ή προέλευσις του ξύλου του σταυρού είναι ή εξής:

Οι τρεις Άγγελοι, τούς οποίους εφιλοξένησε ό Αβραάμ εις τύπον της Αγίας Τριάδος, φεύγοντες «ελησμόνησαν» τάχα τάς ράβδους των εκεί, παρά τήν δρύν Μαμβρή..  Ταύτας μετεχειρίσθη ή Σάρα επανειλημμένως ως ξύλα εις τήν φωτιάν όμως εκαπνίζοντο χωρίς να καίωνται εις τό τέλος, τά πέταξε λέγουσα «καταραμένα ξύλα δεν ανάπτουν».

    Όταν ό Λώτ μέθυσε εποίησε τήν αμαρτίαν με τάς θυγατέρας του, ανανήψας υπήγεν εις τόν θείον του Αβραάμ και εξωμολογήθη τό κακόν πού του συνέβη. Ό δε είπε μεγάλη ή αμαρτία σου, τέκνον πλην λάβε αυτούς τούς τρεις δαυλούς (τά ξύλα πού πέταξε ή Σάρα) εφύτευσέ τα εις τό υποδειχθέν μέρος καί φέρε νερό από τόν Ιορδάνη να τά ποτίζης∙ αν βλαστήσουν, σημείον ότι εδέχθη ό Θεός τήν μετάνοιάν σου καί σε συγχώρησε. Εποίησεν ούτως ο Λώτ και έφερε νερό από τόν Ιορδάνην, όστις απέχει μιας ημέρας όδόν. 'Αλλ' ό διάβολος, μετασχηματισμένος άλλοτε μέν εις κεκοπιακότα διψασμένο οδοιπόρο, άλλοτε δέ εις γέροντα ασθενή και άλλοτε εις γυναίκα πτωχήν καί δυστυχή, του έπινε το νερό καθ' όδόν. Τόν λυπήθηκεν ό Θεός καί μίαν φοράν διέφυγε τήν συνάντησιν καί πότισε μίαν μόνην φοράν τά ξύλα, τα οποία εβλάστησαν καί ηνώθησαν εις τό τρισύνθετον ύλον πεύκη, κέδρος καί κυπάρισσος. Ό τόπος τούτου δεικνύεται εντός του Ναού της Μονής του Σταυρού εις τά προάστια της Ιερουσαλήμ.

    Όταν δε ο Σολομών, μετά χίλια σχεδόν έτη (1015—975 π.Χ.), ανήγειρε τόν Ναόν καί όλοι οι άνθρωποι καί η φύσις προσέφεραν στην οικοδομή του, εκόπηκε καί τό δένδρον τούτο γι` αυτόν τόν σκοπό. Όταν όμως επρόκειτο να χρησιμοποιηθή, όπου ετίθετο, ήταν άλλοτε μέν κοντό άλλοτε δέ μακρύ και τελικώς τό πέταξαν ως άχρηστον σε μία γωνία ειπόντες «κατηραμένον ξύλον».  Καί όταν αι ιουδαίοι έτρεχον καί ζήτουσαν ξύλον δια τήν σταύρωσιν του Κυρίου, -εύρον προχείρως αυτό καί ήτο κατάλληλον και δια αύτου κατεσκευάσθη ο σταυρός του Χριστού. Ούτω λοιπόν, τό κατηραμένον ξύλον μετεποιήθη εις τό εύλογημένον Ξύλον του Σταυρού καί η κατάρα μετηλλάχθη εις ευλογίαν καί σωτηρίαν δια του εν αυτώ παγέντος Κυρίου ημών .

Τον Σταυρόν Σου, προσκυνούμε Δέσποτα...

   Η Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου Σταυρού αποτελεί έναν σπουδαίο εορτολογικό σταθμό του εκκλησιαστικού έτους. Στις 14 Σεπτεμβρίου σύμπασα η Ορθοδοξία τιμά τον Σταυρό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως το «καύχημά» Της και η «δόξα» Της. Πηγές της εκκλησιαστικής μας ιστορίας αναφέρουν ότι η εορτή της Παγκόσμιας Ύψωσης είχε καθιερωθεί από τα αρχαία χρόνια, ίσως μάλιστα να είχε καθιερωθεί και από αυτόν τον Μέγα Κωνσταντίνο, κατά προτροπή προφανώς της μητέρας του αγίας Ελένης, αμέσως μετά την εύρεση του Τιμίου Ξύλου στα Ιεροσόλυμα, γύρω στο 330 μ.Χ.

    Η τιμή προς τον Τίμιο Σταυρό ανάγεται στους αποστολικούς χρόνους. Οι επιστολές του αποστόλου Παύλου είναι γεμάτες από χωρία με τα οποία ο μέγας απόστολος εξαίρει τον ρόλο του Σταυρού στην διαδικασία της σωτηρίας του κόσμου. Πρώτος ο Παύλος ομίλησε για την καύχηση του Σταυρού του Χριστού. Οι αποστολικοί Πατέρες ομιλούν και αυτοί με σεβασμό και τιμή προς το ιερό σύμβολο, μέσω του οποίου έγινε η καταλλαγή με το Θεό και επιτεύχθηκε η σωτηρία με την απολυτρωτική θυσία του Χριστού. Οι κατακόμβες είναι γεμάτες από χαραγμένους σταυρούς. Οι διωκόμενοι χριστιανοί από τους φανατικούς ειδωλολάτρες θεωρούσαν τους εαυτούς τους τύπους του αδίκως παθόντος Κυρίου Ιησού Χριστού. Πίστευαν ότι εξαιτίας της πίστεώς τους στο Χριστό έφεραν και αυτοί το δικό τους σταυρό, γι’ αυτό το ιερό αυτό σύμβολο ήταν τόσο αγαπητό σε αυτούς. Αυτό τους εμψύχωνε και τους έδινε τη δύναμη του μαρτυρίου.

    Η δύναμη του Τιμίου Σταυρού φάνηκε στο θαυμαστό όραμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, στα 312, ενώ βάδιζε εναντίον του Μαξεντίου κοντά στη Ρώμη. Ο Κωνσταντίνος εξέφραζε την νέα εποχή, σε αντίθεση με τους συναυτοκράτορές του, οι οποίοι εξέφραζαν και προσπαθούσαν να συντηρήσουν τον παλιό κόσμο, που κατέρρεε ραγδαία. Ο μεγάλος αυτοκράτορας είδε στον ουρανό, ημέρα μεσημέρι, το σημείο του σταυρού, σχηματισμένο με αστέρια, και την επιγραφή «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ», επίσης σχηματισμένη με αστέρια. Ήταν η 28η Οκτωβρίου 312. Από εκείνη την ώρα έδωσε διαταγή το σημείο αυτό να γίνει το σύμβολο του στρατού του. Χαράχτηκε παντού, στις ασπίδες των στρατιωτών, στα κράνη, στα λάβαρα, και αλλού.

     Ο εχθρός κατατροπώθηκε και ο Κωνσταντίνος έγινε μονοκράτωρ του απέραντου κράτους. Δεν είχε καμιά αμφιβολία ότι η δύναμη του Σταυρού του είχε χαρίσει αυτή την περήφανη νίκη, γι’ αυτό προσέγγισε τη νέα ανερχόμενη θρησκευτική πίστη των χριστιανών. Κατάλαβε ο μεγάλος και διορατικός εκείνος άνδρας ότι το μέλλον της ανθρωπότητας ανήκε στον Χριστιανισμό, όπως και έγινε. Έτσι έδωσε αμέσως διαταγή να σταματήσουν οι διωγμοί εναντίον των χριστιανών, καθώς και όλων όσων διώκονταν για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Με το γνωστό «Διάταγμα των Μεδιολάνων» κατοχυρώθηκε η ανεξιθρησκία στο κράτος. Παράλληλα υιοθέτησε τις ευαγγελικές αρχές για να γίνουν η βάση του δικαίου και της νομοθεσίας του (κατάργηση δουλείας, κοινωνική πρόνοια, αργία Κυριακής, κλπ). Για να είναι δίκαιος με όλους τους υπηκόους παρέμεινε προστάτης και της εθνικής θρησκείας (Μέγας Αρχιερεύς).

     Το 326 αναχώρησε για τους Αγίους Τόπους η ευσεβής χριστιανή μητέρα του αγία Ελένη. Με την γενναία επιχορήγηση του Κωνσταντίνου άρχισε το κτίσιμο λαμπρών ναών επί των ιερών προσκυνημάτων. Επίκεντρο ήταν ο Πανάγιος Τάφος του Κυρίου. Στο σημείο εκείνο ο αυτοκράτορας Αδριανός είχε κτίσει το 135, κατά τη δεύτερη καταστροφή της Ιερουσαλήμ, ναό της Αφροδίτης. Πρώτη ενέργεια της αγίας Ελένης ήταν η ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού, ο οποίος είχε ριχτεί από τους ρωμαίους σε παρακείμενη χωματερή. Σύμφωνα με την παράδοση οδηγήθηκε εκεί από ένα αρωματικό φυτό που φύτρωνε στο μέρος εκείνο, το γνωστό μας βασιλικό. Ύστερα από επίπονες ανασκαφές τελικά βρέθηκαν τρεις σταυροί, του Κυρίου και των δύο ληστών. Οι εκκλησιαστικοί ιστορικοί Φιλοστόργιος και Νικηφόρος αναφέρουν ότι ο Σταυρός του Κυρίου εντοπίσθηκε ύστερα από θαύμα, τοποθετήθηκε πάνω σε νεκρή γυναίκα και αυτή αναστήθηκε!

      Η πιστή βασιλομήτωρ, με δάκρυα στα μάτια παρέδωσε τον Τίμιο Σταυρό στον Πατριάρχη Μακάριο, ο οποίος στις 14 Σεπτεμβρίου του έτους 335 τον ύψωσε στον φρικτό Γολγοθά και τον τοποθέτησε στον πανίερο και περικαλλή ναό της Αναστάσεως, τον οποίο είχε ανεγείρει η αγία πάνω από τον Πανάγιο Τάφο και ο οποίος σώζεται ως σήμερα. Το σημαντικό αυτό γεγονός σημάδεψε την ζωή της Εκκλησίας και γι’ αυτό άρχισε να εορτάζεται ως λαμπρή ανάμνηση. Έτσι καθιερώθηκε η μεγάλη εορτή της Παγκόσμιας Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.Όμως την αγία αυτή ημέρα εορτάζουμε και την δεύτερη ύψωση. Στα 613 οι Πέρσες κυρίεψαν την Παλαιστίνη, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τα ιερά προσκυνήματα και πήραν ως λάφυρο τον Τίμιο Σταυρό και τον μετέφεραν στη χώρα τους. Η παράδοση αναφέρει ότι άπειρα θαύματα γινόταν εκεί. Οι πυρολάτρες Πέρσες θεώρησαν το Τίμιο Ξύλο μαγικό και γι’ αυτό το φύλασσαν και το προσκυνούσαν, χωρίς να γνωρίζουν την πραγματική του φύση και ιδιότητα! Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος μετά την νίκη του εναντίον των Περσών παρέλαβε τον Τίμιο Σταυρό και τον μετέφερε στην Ιερουσαλήμ. Ο Πατριάρχης Ζαχαρίας τον ύψωσε εκ νέου στο ναό της Αναστάσεως. Ήταν 14 Σεπτεμβρίου του 626.

     Ο εκκλησιαστικός συγγραφέας Παυλίνος αναφέρει στην ενδέκατη επιστολή του ότι η τοπική εκκλησία των Ιεροσολύμων θεώρησε ότι ο Σταυρός του Χριστού ανήκει σε όλη την χριστιανοσύνη και γι’ αυτό αποφάσισε να τεμαχίσει το Τίμιο Ξύλο και να το διανείμει σε όλη την Εκκλησία. Έτσι διασώθηκαν μέχρι σήμερα πολλά τεμάχια, τα οποία φυλάσσονται ως τα πολυτιμότερα κειμήλια, κυρίως στις ιερές μονές του Αγίου Όρους. Μια εσχατολογική προφητεία λέγει πως ένα από τα συγκλονιστικά γεγονότα του τέλους του κόσμου θα είναι και η επανένωση του Τιμίου Σταυρού!

     Οι ορθόδοξοι πιστοί τιμούμε με ιδιαίτερο τρόπο την αγία ημέρα της Υψώσεως του Σταυρού του Κυρίου μας. Η ιερές ακολουθίες έχουν πανηγυρικό χαρακτήρα, ενώ έχει θεσπισθεί αυστηρή νηστεία. Κατακλύζουμε του ιερούς ναούς προκειμένου να προσκυνήσουμε τον Τίμιο Σταυρό και να αντλήσουμε δύναμη και χάρη ουράνια από αυτόν. Παίρνουμε μαζί μας κλώνους βασιλικού ως ευλογία και τον εναποθέτουμε στα εικονίσματα ως ελιξίριο κατά του κακού. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η τιμή και η προσκύνηση του Σταυρού είναι προσκύνηση του Ίδιου του Εσταυρωμένου Λυτρωτή μας Χριστού και όχι ειδωλολατρική πράξη, όπως κακόβουλα μας κατηγορούν οι ποικιλώνυμοι αιρετικοί. Ο Σταυρός του Κυρίου μας είναι το καύχημά μας, το νικηφόρο λάβαρο κατά του μεγαλύτερου εχθρού μας, του διαβόλου, το αήττητο όπλο κατά του πολυπρόσωπου κακού. Με ένα στόμα και με μια καρδιά ψάλλουμε τον υπέροχο παιάνα – τροπάριο της μεγάλης εορτής: «Σώσον Κύριε τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου…».

Ο Εσταυρωμένος Κύριος... ο Σταυρός Του και η εσχατη ώρα

Μέσα στην έσχατη ώρα του κόσμου μας, της κοινωνίας μας, περνάει ο Εσταυρωμενος. Δεν ζητιανεύει ελπίδα γιατί Αυτός είναι η ελπίδα του κόσμου. Δεν αναζητάει λύτρωση από τα επώδυνα δεσμά του Σταυρού και της προκλητικής αχαριστίας, γιατί Αυτός είναι ο λυτρωτής του κόσμου. Ούτε όμως ζητεί διέξοδο και λύση στο δράμα Του, αφού ο ίδιος κρατεί στα πονεμένα Του χέρια, την μοναδική διέξοδο και την ελπιδοφόρα λύση στο ανθρώπινο δράμα, που με τόση ένταση παίζεται σήμερα στον άστατο κόσμο μας, δημιουργώντας την τραγωδία του σύγχρονου ανθρωπου.

Ο Σταυρός του Χριστού δεν έχει καμία σχέση με την τραγωδία που συντρίβει, με τον πόνο που τρομάζει. Είναι Σταυρός ελπίδας και χαράς, τονωτικό φάρμακο, το μυστήριο του θριάμβου και της Αναστάσεως, χαράς και δόξας, νίκης και αθανασίας, αγάπης και ζωής, ρίζα της σωτηρίας και σημείο της Βασιλείας. Γιατί πάνω δεν σταυρώθηκε ένας αθώος άνθρωπος, αλλά ο Θεός και Κύριος, ο Ένας, ο Βασιλεύς της Δόξης!!!

Σταυρὸς Χριστιανῶν ἐλπίς, ἀπεγνωσμένων σωτήρ, χειμαζομένων λιμήν, ἀσθενούντων ἰατρός, παθῶν ἐλατήρ, ὑγείας δοτήρ, νενεκρωμένων ζωή, εὐσεβείας πρόγραμμα, βλασφημίας φίμωτρον

Σταυρὸς Χριστιανῶν ἐλπίς, ἀπεγνωσμένων σωτήρ, χειμαζομένων λιμήν, ἀσθενούντων ἰατρός, παθῶν ἐλατήρ, ὑγείας δοτήρ, νενεκρωμένων ζωή, εὐσεβείας πρόγραμμα, βλασφημίας φίμωτρον. Σταυρὸς ὅπλον κατ᾿ ἐχθρῶν, σκῆπτρον βασιλείας, διάδημα κάλλους, τύπος ἄγραφος, ῥάβδος δυνάμεως, ἔρεισμα πίστεως, βακτηρία γήρους, ὁδηγὸς τυφλῶν, φῶς τῶν ἐν σκότει, παιδευτὴς ἀφρόνων, διδάσκαλος νηπίων, ἁμαρτίας ἀναίρεσις, μετανοίας ἔνδειξις, δικαιοσύνης ὑπογραφεύς. Σταυρὸς κλῖμαξ εἰς οὐρανὸν ἄγουσα, ὁδὸς πρὸς ἀρετὴν ὁδηγοῦσα, ζωῆς πρόξενος, θανάτου λύσις, φθορᾶς ἀλλοτρίωσις, πυρὸς σβεστήριον, πρὸς Θεὸν παῤῥησία, κλεὶς οὐρανῶν βασιλείας. Σταυρὸς φύλαξ ἐν νυκτί, ἐν ἡμέρᾳ πύργος, ἐν σκότει χειραγωγός, ἐν εὐθυμίᾳ χαλινός, ἐν ἀθυμίᾳ ψυχαγωγός, διαλλακτήριος, ἱκέσιος, φίλιος, συνήγορος, προασπιστής, ἐπίκουρος.

Σταυρὸς ἐν πειρασμοῖς βοηθός, ἐν κινδύνοις σωτήρ, ἐν ἀθυμίαις παρήγορος, ἐν ἀνάγκαις βοηθός, ἐν θαλάσσῃ κυβερνήτης, ἐν συμφοραῖς ἀνάψυξις. Σταυρὸς νυκτοφυλακεῖ τοὺς καθεύδοντας, συναγρυπνεῖ τοῖς ἀγρυπνοῦσι, τοῖς κεκμηκόσι συνεπαμύνει. Σταυρὸς ἀτονούντων νεύρωσις, κοπιώντων ἀνάπαυσις, πεινώντων τροφή, νηστευόντων ἰσχύς, ἀγωνιστῶν ἀλείπτης, γυμνῶν σκέπη, συνοδοιπόρος τῶν ἐπιξενουμένων. Σταυρὸς πλουσίων σωφρονιστής, πενήτων προνοητής, χηρῶν προστάτης, ὀρφανῶν ἀντίληψις καὶ τροφεύς. Σταυρὸς ἀρχόντων τιμή, βασιλέων κράτος, στρατηγῶν νῖκος, ἁγνείας σφραγίς, συζυγίας σύνδεσμος. Σταυρὸς πόλεων φύλαξ, οἴκων ἀσφάλεια, φιλίας συναρμοστής, τῶν ἐχθρῶν ἀμυντήριον, πολεμίων ἀντίπαλος, ἐθνῶν διωκτήριον, βαρβάρων σκόλοψ, εἰρήνης βραβευτής. Σταυρὸς ἀγάπης πρυτανευτής, κόσμου καταλλαγή, περάτων διαγραφή, ὕψος οὐρανοῦ, γῆς βάθος, κτίσεως σύμπηξις, μῆκος τῆς φαινομένης, εὗρος τῆς οἰκουμένης· καὶ συνελόντα εἰπεῖν, σταυρὸς τῶν Χριστοῦ παθῶν τὸ κεφάλαιον, τῶν εἰς ἡμᾶς θαυμάτων ἡ κορωνίς»

Ο Ζωοποιό Ξύλο κατά τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό

Ὁ πανάγαθος Θεός τόν Σταυρόν μᾶς ἐχάρισεν. Μέ τόν Σταυρόν νά εὐλογοῦμεν καί τά Ἄχραντα Μυστήρια, μέ τόν Σταυρόν νά ἀνοίγωμεν καί τόν Παράδεισον, μέ τόν Σταυρόν νά κατακαίωμεν καί τούς δαίμονας, Πρῶτα ὅμωςκαί ἐμεῖς νά ἔχωμεν τό χέρι μας καθαρόν ἀπό ἁμαρτίες καί ἀμόλυντο. Καί τότε, ὡσάν κάνωμεν τόν σταυρόν, κατα καίεται ὁ διάβολος καί φεύγει. Εἰδέ καί εἴμασθε μεμολυσμένοι μέ ἁμαρτίες, δέν πιάνεται ὁ σταυρός ὁπού κάνομεν. Ὅθεν ἀδελφοί μου, ἤ τρῶτε ἤ πίνετε κρασί ἤ νερόν ἤ περιπατεῖτε ἤ δουλεύετε νά μή σᾶς λείπει αὐτός ὁ λόγος ἀπό τό στόμα σας καί ὁ σταυρός ἀπό τό χέρι σας. Καί ἄν ἠμπορῆτε τό ἡμερόνυκτο νά κάμετε καί πενῆντα καί ἑκατό κομποσχοίνια, καλόν καί ἅγιον εἶναι ἔργον. Καί νά προσεύχεσθε πάντο τε τήν αὐγήν καί τό βράδυ καί μάλιστα τό μεσονύκτιον ὅλον ὁπού εἶναι ἡσυχία.Ἀκούσατε, Χριστιανοί μου, πῶς πρέπει νά γίνεται ὁ σταυρός καί τί σημαίνει. Μᾶς λέγει τό ἅγιον Εὐαγγέλιον πώς ἡ ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, δοξάζεται εἰς τόν οὐρανόν περισσό τερον ἀπό τούς Ἀγγέλους.

Τί πρέπει νά κάμης καί ἐσύ; Σμίγεις τά τρία σου δάκτυλα μέ τό δεξιόν τό χέρι σου καί μήν ἠμπορώντας νά ἀνεβῆς εἰς τόν οὐρανόν νά προσκυνήσης, βά νεις τό χέρι σου εἰς τό κεφάλι σου, διατί τό κεφάλι σου εἶναι στρογγυλό καί φανερώνει τόν οὐρανόν καί λέγεις μέ τό στόμα: Καθώς ἐσεῖς οἱ Ἄγγελοι δοξάζετε τήν ἁγίαν Τριάδα εἰς τόν οὐρανόν ἔτσι καί ἐγώ ὡς δοῦλος ἀνάξιος δοξάζω καί προσκυνῶ τήν ἁγίαν Τριάδα. Καί καθώς αὐτά εἶναι τρία, εἶναι ξεχωριστά εἶναι καί μαζί, ἔτσι εἶναι καί ἡ ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, τρία πρόσωπα καί Ἕνας μόνος Θεός. Κατεβάζεις τό χέρι σου ἀπό τό κεφάλι σου καί τό βάνεις εἰς τήν κοιλίαν σου καί λέγεις: Σέ προσκυνῶ καί σέ λατρεύω, Κύριέ μου, ὅτι κατεδέχθης καί ἐσαρκώθης εἰς τήν κοιλίαν τῆς Θεοτόκου διά τάς ἁμαρτίας μας. Τό βάζεις πάλιν εἰς τόν δεξιόν σου ὦμον καί λέγεις: Σέ παρακαλῶ, νά μέ συγχωρήσης καί νά μέ βάλης εἰς τά δεξιά Σου μέ τούς δικαίους.

Βάνοντάς το πάλιν εἰς τόν ἀριστερόν ὦμον λέγεις: Σέ παρακαλῶ, Κύριέ μου, μή μέ βάλης εἰς τά ἀριστερά μέ τούς ἁμαρτωλούς. Ἔπειτα κύπτοντας κάτω εἰς τήν γῆν: Σέ δοξάζω, Θεέ μου, Σέ προσκυνῶ καί Σέ λατρεύω, ὅτι, καθώς ἐβάλθηκες εἰς τόν τάφον, ἔτσι θά βαλθῶ καί ἐγώ. Καί ὅταν σηκώνεσαι ὀρθός, φανερώνεις τήν Ἀνάστασιν καί λέγεις: Σέ δοξάζω, Κύριέ μου, Σέ προσκυνῶ καί Σέ λατρεύω, πώς ἀναστήθηκες, ἀπό τούς νε κρούς διά νά μᾶς χαρίσης τήν ζωήν τήν αἰώνιον. Αὐτό σημαίνει ὁ πανάγιος Σταυρός

Ὁ Σταυρός εἶναι ἐλπίς τῶν Χριστιανῶν, ο σωτήρ τῶν ἀπεγνωσμένων, η παρηγορια των θλιμμένων

O Eσταυρωμένος κατά την Ακολουθία των Μεγάλων Ωρών της Μ. Παρασκευής 

στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς

Η Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου Σταυρού που εορτάζει η Εκκλησία μας σήμερα αγαπητοί αδελφοί, αποτελεί έναν σπουδαίο εορτολογικό σταθμό του εκκλησιαστικού έτους. Στις 14 Σεπτεμβρίου σύμπασα η Ορθοδοξία τιμά τον Σταυρό του Κυρίου μας, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως το «καύχημά» Της και η «δόξα» Της. Πηγές της εκκλησιαστικής μας ιστορίας αναφέρουν ότι η εορτή της Παγκόσμιας Ύψωσης είχε καθιερωθεί από τα αρχαία χρόνια, ίσως μάλιστα να είχε καθιερωθεί και από αυτόν τον Μέγα Κωνσταντίνο, κατά προτροπή προφανώς της μητέρας του αγίας Ελένης, αμέσως μετά την εύρεση του Τιμίου Ξύλου στα Ιεροσόλυμα, γύρω στο 330 μ.Χ.

Το 326 αναχώρησε για τους Αγίους Τόπους η ευσεβής χριστιανή μητέρα του αγία Ελένη.. αναζητώντας τον μέχρι τότε κεκρυμμένον Σταυρόν. Ύστερα από επίπονες ανασκαφές τελικά βρέθηκαν τρεις σταυροί, του Κυρίου και των δύο ληστών. Οι εκκλησιαστικοί ιστορικοί Φιλοστόργιος και Νικηφόρος αναφέρουν ότι ο Σταυρός του Κυρίου εντοπίσθηκε ύστερα από θαύμα,αφου τοποθετήθηκε πάνω σε νεκρή γυναίκα και αυτή αναστήθηκε!

Η πιστή βασιλομήτωρ, με δάκρυα στα μάτια παρέδωσε τον Τίμιο Σταυρό στον Πατριάρχη Μακάριο, ο οποίος στις 14 Σεπτεμβρίου του έτους 335 τον ύψωσε στον φρικτό Γολγοθά και τον τοποθέτησε στον πανίερο και περικαλλή ναό της Αναστάσεως, τον οποίο είχε ανεγείρει η αγία πάνω από τον Πανάγιο Τάφο και ο οποίος σώζεται ως σήμερα. Έτσι καθιερώθηκε η μεγάλη εορτή της Παγκόσμιας Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.

Όμως την αγία αυτή ημέρα εορτάζουμε και την δεύτερη ύψωση. Στα 613 οι Πέρσες κυρίεψαν την Παλαιστίνη, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τα ιερά προσκυνήματα και πήραν ως λάφυρο τον Τίμιο Σταυρό και τον μετέφεραν στη χώρα τους. Η παράδοση αναφέρει ότι άπειρα θαύματα γινόταν εκεί. Οι πυρολάτρες Πέρσες θεώρησαν το Τίμιο Ξύλο μαγικό και γι αυτό το φύλασσαν και το προσκυνούσαν, χωρίς να γνωρίζουν την πραγματική του φύση και ιδιότητα! Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος μετά την νίκη του εναντίον των Περσών παρέλαβε τον Τίμιο Σταυρό και τον μετέφερε στην Ιερουσαλήμ όπου Πατριάρχης Ζαχαρίας τον ύψωσε εκ νέου στο ναό της Αναστάσεως. Ήταν 14 Σεπτεμβρίου του 626.

Οι ορθόδοξοι πιστοί τιμούμε με ιδιαίτερο τρόπο την αγία ημέρα της Υψώσεως του Σταυρού του Κυρίου μας. Η ιερές ακολουθίες έχουν πανηγυρικό χαρακτήρα, ενώ έχει θεσπισθεί αυστηρή νηστεία. Κατακλύζουμε του ιερούς ναούς προκειμένου να προσκυνήσουμε τον Τίμιο Σταυρό και να αντλήσουμε δύναμη και χάρη ουράνια από αυτόν.

Σήμερα ο Σταυρός κυριαρχεί σε ολόκληρη τη ζωή των πιστών χριστιανών, σε ολόκληρη τη ζωη και το έργο της Εκκλησίας, σαν όργανο θυσίας, σωτηρίας, χαράς, αγιασμού και χάριτος. Όπως γράφει ο ιερός Χρυσόστομος "αυτό το καταραμένο και αποτρόπαιο σύμβολο της χειρότερης τιμωρίας, τώρα έχει γίνει ποθητό και αξιαγάπητο". Παντού το βλέπεις " Στην αγία Τράπεζα, στις χειροτονίες των ιερέων, στη θεία λειτουργία• στις ερημιές και στους δρόμους• στις θάλασσες, στα πλοία και στα νησιά• Όπου και να στρέψει κανείς το βλέμμα του, μέσα κι έξω από τον ορθόδοξο ναό, θα δει το σημείο του σταυρού αποτυπωμένο: στη ναοδομία, στην εικονογραφία, στην εκκλησιαστική διακοσμητική, στα λειτουργικά βιβλία, στα ιερά άμφια και σκεύη...Αλλά και στην καθημερινή μας ζωή όλοι οι πιστοί διαφυλάσσουμε σαν πολύτιμη πνευματική και αγιαστική παρακαταθήκη την ιερή συνήθεια της χρήσεως του σημείου του σταυρού.

Και όλα αυτά γιατί από τότε που πάνω στο σταυρό καρφώθηκε και πέθανε για τη σωτηρία του κόσμου ο ίδιος ο Θεός, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, το όργανο αυτό της τιμωρίας έγινε όργανο σωτηρίας. Το αντικείμενο της αισχύνης έγινε δόξα της Εκκλησίας. Της κατάρας το σύμβολο, έγινε της κατάρας της αρχαίας λύτρωση. Της οδύνης και του θανάτου το ξύλο, έγινε σημείον χαράς και ταμείο ζωής. Και όλα αυτά επειδή πάνω στο ξύλο του σταυρού, μαζί με το πανάχραντο σώμα Του, ο Κύριος κάρφωσε και τις αμαρτίες μας. Ο σταυρός λοιπόν έγινε το σύμβολο του ιδίου του Χριστού. Σύμβολο που τρέμουν τα δαιμόνια.

Ὁ Σταυρός εἶναι ἐλπίς τῶν Χριστιανῶν, ο σωτήρ τῶν ἀπεγνωσμένων, η παρηγορια των θλιμμένων, λιμάνι γι᾽ αὐτούς πού βρίσκονται σέ δύσκολες βιωτικές περιστάσεις, ἰατρός γιά τούς ἀσθενεῖς· ἀπομακρύνει τά πάθη, δίδει τήν ὑγεία, δίδει τήν ζωή στούς πνευματικά νεκρούς,και καθοδηγεῖ πρός τήν εὐσέβεια. Ὁ Σταυρός εἶναι φύλαξ και η συντροφιά κατά τήν νύκτα, πύργος κατά τήν ἡμέρα, χειραγωγός μέσα εἰς τό σκοτάδι, χαλινάρι σέ περιπτώσεις ὑπερβολικῆς χαρᾶς, ψυχαγωγός σέ περιστάσεις θλίψεων Ὁ Σταυρός εἶναι βοηθός εἰς τούς πειρασμούς μας, σωτήρας στους κινδύνους, κυβερνήτης εἰς τήν θάλασσαν αλλά και κυβερνήτης μας σε αυτή την ζωή

Έναν τέτοιον Σταυρό καλούμαστε και εμείς οι Χριστιανοί να σηκώσουμε σε αυτόν τον αστατο κόσμο που ζούμε. Ή ζωή μας, ή ζωή όλων των ανθρώπων, είναι γεμάτη θλίψη και πόνο. Και όλες αυτές οι θλίψεις στην κοινωνική και την οικογενειακή ζωή μας είναι ο σταυρός μας. Ό αποτυχημένος γάμος, οι σοβαρές ασθένειες, ή περιφρόνηση, ή ατιμία, ή απώλεια της περιουσίας, ή ζήλεια των συγγενών και φίλων μας ή συκοφαντία και όλα γενικά τα κακά πού μας κάνουν οι άνθρωποι, όλα αυτά δεν είναι ό σταυρός μας;

Ακριβώς αυτά είναι ό σταυρός μας, σταυρός για την μεγαλύτερη πλειοψηφία των ανθρώπων. Αυτές είναι οι θλίψεις πού υποφέρουν οι άνθρωποι και όλοι μας πρέπει να τις σηκώνουμε, αν και οι περισσότεροι δεν το θέλουν. Οι ευσεβείς Χριστιανοί ταπεινά & με χαμηλό το βλέμμα σηκώνουν μέχρι το τέλος της ζωής τους το δικό τους σταυρό ακολουθώντας τον Κύριο Ιησού Χριστό. Αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι σ' αυτό το δρόμο, όσο δύσκολος και να είναι, αν με όλη την καρδιά μας στραφούμε στον Χριστό, τότε ό Ίδιος με έναν θαυμαστό και ανεξήγητο τρόπο μας βοηθάει. Μας στηρίζει, μας δυναμώνει και μας παρηγορεί. Όταν ακολουθήσουμε αυτό το δρόμο, ο οποίος στην αρχή μόνο μας φαίνεται δύσκολος, όταν αισθανθούμε τη χάρη του Θεού πού μας δυναμώνει σ' αυτή την πορεία, τότε με χαρά και ταπείνωση θα σηκώνουμε τον σταυρό μας και θα πορευόμαστε με βεβαιότητα επειδή γνωρίζουμε ότι έτσι μας ανοίγεται ή είσοδος στην Βασιλεία των Ουρανών.

Οι ευσεβείς χριστιανοί κάνουν πολύ συχνά το σταυρό τους: Το πρωΐ που σηκώνονται από τον ύπνο• στη διάρκεια των προσευχών τους• όταν φεύγουν από το σπίτι τους• όταν περνούν μπροστά από ιερούς ναούς• όταν αρχίσουν ή όταν τελειώσουν κάποια εργασία• πριν και• μετά από το φαγητό• πριν πάνε για ύπνο• όταν ακούσουν ευχάριστη ή δυσάρεστη είδηση... Σε κάθε περίσταση, εύκαιρα-άκαιρα, το σημείο του σταυρού!... Η ημέρα του πιστού αρχίζει - και πρέπει ν' αρχίζει - με το σταυρό και να τελειώνει με το σταυρό. Τόσο μεγάλη είναι η δύναμη του σταυρού, σημείου Του παντοδύναμου Υιού του Θεού. Τόσο μεγάλη η χάρη που κλείνει μυστικά μέσα του. Όπως συνοπτικά και παραστατικά διατυπώνει ο άγιος Μακάριος Μόσχας " πολλές φορές ένα και μόνο σημείο του σταυρού, που γίνεται με πίστη και βιώνεται έντονα, είναι ισχυρότερο από πολλά λόγια προσευχής μπροστά στο θρόνο του Υψίστου.

Ταράζουν τη ψυχή σου ακάθαρτοι λογισμοί και επιθυμίες;Περιτειχίσου με το σημείο του σταυρού, διπλασίασε και τριπλασίασε αυτό το τείχος, και οι ακάθαρτοι λογισμοί θα δαμαστούν. Κατατυραννιέται η καρδία σου από τη μελαχολία και τη θλίψη; Σε κυριεύει φόβος ή σε περιστοιχίζουν οι πειρασμοί; Αισθάνεσαι τις πονηρίες των αοράτων εχθρών;Κατέφυγε σ' αυτή τη δύναμη του σταυρού, και η ειρήνη της ψυχής θα ξαναγυρίσει, οι πειρασμοί θ' απομακρυνθούν, η παρηγοριά της χάριτος του Θεού και η πνευματική ευφροσύνη θα πλυμμυρίσουν την καρδιά σου". Απογοητεύτηκες από τους ανθρώπους, από συγγενής και φιλους?? Υψωσε και ατένισε το Σταυρό του Χριστού που είναι ο πιο πιστός σου σύντροφος.

Αὐτό λοιπόν ἑορτάζουμε αγαπητοί αδελφοί σήμερα· διά τοῦτο πανηγυρίζομεν· γιά τό ὅτι ἐφανερώθη σήμερα τό ἅγιο ἐκεῖνο Ξύλον · γιά τό ὅτι ὁ κρυμμένος θησαυρός, ἔλαμψεν ὡσάν ἄλλος χρυσός μέσα ἀπό τά σπλάγχνα τῆς γῆς· γιά τό ὅτι ἀπεκαλύφθη τό μέχρι τώρα θαμένο ἐπίσημο λάβαρον τῆς Χριστιανωσύνης· γιά τό ὅτι αὐτό πού ἀπό τήν φύσι του εἶναι ξίφος κατά τῶν ἐχθρῶν, ἐφανερώθη μέσα ἀπό τήν γῆν· γιά τό ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἔλαβε πάλι τόν στολισμόν της.

Αὐτός εἶναι ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου, τό Δεσποτικόν «σημεῖον», τό σωτήριον ὅπλον, τό τρόπαιον τῆς νίκης, τό σημεῖον διαχωρισμοῦ ἀλλά καί τῆς ἑνώσεως τῶν Οὐρανίων καί τῶν ἐπιγείων, ἡ νομοθεσία τῶν πιστῶν, ἡ κορυφή καί ὁ ἐπίλογος τῶν Ἀποστόλων, τό τηλεσκόπιο τῶν Προφητῶν, τό στεφάνι τῶν Μαρτύρων, ὁ ἀῤῥαβώνας τῶν προσκυνούντων τόν Χριστόν.

Εορτάζει το παρεκκλήσιο της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού στην Γραμματικού

Επί τη εορτή της παγκοσμίου  Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, εορτάζει και πανηγυρίζει το ιερό Παρεκκλήσιο της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού του ενοριακού Ιερού Ναού Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς .

 Το πρόγραμμα της εορτής έχει ως εξής:

Το απόγευμα της Παρσκευής 13 Σεπτεμβρίου 2013 και περί ώραν 19:00μμ θα τελεσθεί ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ Αρτοκλασίας και θείου Κηρύγματος 

Το πρωί της εορτής θα τελεσθεί η Ακολουθία του Όρθρου και Πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετά Θειου Κηρύγματος.

Το απόγευμα της εορτής θα ψαλλεί ο μεθέορτος Εσπερινός και εν συνεχεία ο Παρακλητικός Κανόνας στον Τίμιο Σταυρό

Προσκαλούνται άπαντες οι ευσεβείς Χριστιανοί μας

Εκ του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου

Δελτίο Τύπου που μας απέστειλε η Ιερά μας Μητρόπολη

Εν Ιερά Πόλει Μεσολογγίου, τη 09^η  Σεπτεμβρίου 2013

 

ΔΕΛΤΙΟΝ  ΤΥΠΟΥ

Αγιασμός στο Εργαστήρι Ειδικής Επαγγελματικής Αγωγής «ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΟΥΣΑ»

Με την ακολουθία του Αγιασμού που τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς, ξεκίνησε σήμερα 9 Σεπτεμβρίου η νέα σχολική χρονιά στο Εργαστήρι Ειδικής Επαγγελματικής Αγωγής και Αποκαταστάσεως για νέους με νοητική στέρηση και συνοδές αναπηρίες «ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΟΥΣΑ».

Ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε στα παιδιά καλή σχολική χρονιά και καλή δύναμη στην προσπάθεια που καταβάλουν, συγχαίροντάς τους για τη θέλησή τους να μάθουν ό,τι καλύτερο προσφέρεται στο «Εργαστήριο Παναγία Ελεούσα». Μεταξύ άλλων ανέφερε: «Ερχόμενοι κοντά σας χαιρόμαστε και παίρνουμε δύναμη, γιατί πράγματι σας αγαπούμε και ευχόμαστε να έχετε καλή σχολική χρονιά με υγεία και πρόοδο. Σας καμαρώνουμε και ζηλεύουμε την απλότητα σας και την ειλικρίνειά σας, που τόσο λείπουν από τον κόσμο σήμερα». Επίσης ευχαρίστησε και συνεχάρη την πρόεδρο κα Μαρία Τσούτσου και τον Διευθυντή κ. Δημήτρη Χειμαριώτη, καθώς και όλα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και το προσωπικό για το τεράστιο έργο που επιτελεί το Εργαστήρι σε όλο το Νομό.

Το Εργαστήρι «ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΟΥΣΑ» στεγάζεται σε κτίριο που έχει παραχωρηθεί από την Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας και παρέχει υπηρεσίες, εντελώς δωρεάν, σε άτομα εκπαιδεύσιμα και ασκήσιμα με νοητική υστέρηση και συνοδές αναπηρίες από όλο το νομό Αιτωλοακαρνανίας.

Εκ  του  Γραφείου  Τύπου  και  Επικοινωνίας

της  Ιεράς  Μητροπόλεως

Εγκύκλιο σημείωμα Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κκ Κοσμά για την έναρξη της νεας σχολικής χρονιάς για τους μαθητές των Γυμνασίων και Λυκείων

     Εν Ιερά Πόλει Μεσολογγίου τη 3^η  Σεπτεμβίου 2013

 Αριθ. Πρωτ.: 731    

Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Ν    Σ Η Μ Ε Ι Ω Μ Α

Μ Η Ν Υ Μ Α του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά

προς τους μαθητές και τις μαθήτριες

των Γυμνασίων και Λυκείωντής Ιεράς Μητροπόλεως

 Αγαπητά μου παιδιά,

 Τώρα, στην αρχή της σχολικής χρονιάς, θα ήθελα να επικοινωνήσω μαζί σας και να εκφράσω, να προσφέρω σε σας με πατρική αγάπη, τις ειλικρινείς εγκάρδιες ευχές μου.

 Με την ακολουθία του αγιασμού η οποία τελείται σήμερα σε όλα τα σχολεία της πατρίδος μας, ζητήσαμε από τον Τριαδικό Θεό μας την ευλογία Του για το σχολείο σας, τους καλούς εκπαιδευτικούς σας, για σας και για την πρόοδό σας.

 Και είναι αλήθεια ότι το σχολείο με τη θυσιαστική αγάπη και διακονία των εκπαιδευτικών σας, θέτει τα θεμέλια της επιτυχίας σας, σας ετοιμάζει για να χαρήτε αυριο μια λαμπρή σταδιοδρομία και πρόοδο.

 Δυστυχώς όμως, είναι γεγονός ότι στη σχολική σας ζωή με την προοπτική της προσφοράς και της επιτυχίας, παρουσιάζονται πειρασμοί και δυσκολίες. Ξεπετιούνται επιθυμίες πρωτόγνωρες και ισχυρές και ζητούν ικανοποίησι, απαιτούν να κυριαρχήσουν και να κυβερνήσουν τη ζωή σας.

 Για παράδειγμα, ο κόσμος της ματαιότητος, της απάτης, της υλοφροσύνης, της αντιδράσεως σε κάθε ιερό και άγιο, ο κόσμος των ψευτοηδονών, της χυδαιότητος, της ενστικτώδους ζωής, των παθών, της αμαρτίας εμφανίζεται με πολλά χαμόγελα. Εμφανίζεται με  υποσχέσεις, φώτα και χαρές, τραγουδώντας το τραγούδι των απολαύσεων και της ανέμελης ζωής. Εμφανίζει στους νέους τον εαυτό του ως τον παράδεισο, που μέσα θα βρουν ο,τι λαχταρούν.

 Οι μαθητές και οι μαθήτριες, που προσφέρουν τα νειάτα τους σε όλες αυτές τις προκλήσεις του κόσμου, λένε πως θέλουν να χαρούν, να απολαύσουν. Στην πραγματικότητα όμως φέρουν στον εαυτό τους ταραχή, θλίψι, πόνο, ακηδία, κορεσμό. Καταστρέφουν και ερειπώνουν τα νειάτα τους.

 Παιδιά μου, ως πνευματικός πατέρας αγωνιώ και σας αγαπώ. Θέλω αληθινά την επιτυχία σας, όπως θέλουν και οι γονείς σας, οι εκπαιδευτικοί σας, όσοι σας αγαπούν ειλικρινά. Δεν θέλω ούτε ένας μαθητής, ούτε μια μαθήτρια να αποτύχη. Ούτε με τη σκλαβιά των πειρασμών να πονέση και να χάση την ποθητή λαμπρή σταδιοδρομία.

 Γι’ αυτό τώρα, σας παρακαλώ με την υγεία σας, την ευρωστία σας, την ακμή σας, την αντοχή σας, το νεανικό ενθουσιασμό και δυναμισμό σας, πρώτα να αγαπήστε τη μελέτη, τη σπουδή, τη φιλομάθεια, και παράλληλα να αρνηθήτε τις προκλήσεις, τις υποσχέσεις των κοσμικών φωνών και πειρασμών.

 Αφήστε με απόλυτη εμπιστοσύνη τα νειάτα σας, τις νεανικές δυνάμεις, τη νεανική ψυχή σας, να τα φωτίζη, να τα στηρίζη, να τα κατευθύνη ο Χριστός. Κανένας νέος δεν μετάνοιωσε ποτέ, επειδή ακολούθησε ειλικρινά το Χριστό. Αγωνίσθηκε αλλά πέτυχε.

 Τίποτε δεν μπορεί να σας παρασύρη, όταν ο Χριστός είναι θεμέλιο και οδηγός της νεότητος.

 Ο Χριστός, ο Αναστημένος Κύριος και Θεός μας, θα γεμίση τα νειάτα σας χαρά, δύναμι και ευτυχία. Τότε, η ολοκληρωμένη επιτυχία θα είναι βεβαία.

 Σας εύχομαι, με του Χριστού μας την ευλογία και το φωτισμό, καλή και ευλογημένη σχολική χρονιά, αρίστη επιτυχία και πρόοδο.

Με πατρική αγάπη

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ  ΚΟΣΜΑΣ

Εγκύκλιο σημείωμα Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κκ Κοσμά για την έναρξη της νεας σχολικής χρονιάς για τους μαθητές των Δημοτικών σχολείων

Εν Ιερά Πόλει Μεσολογγίου τη 3^η  Σεπτεμβίου 2013

 Αριθ. Πρωτ.: 731     

Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Ν    Σ Η Μ Ε Ι Ω Μ Α

Μ Η Ν Υ Μ Α του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά

προς τους μαθητές και τις μαθήτριες

των Δημοτικών Σχολείων της Ιεράς Μητροπόλεως

 Αγαπητά μου παιδιά,

 Στις ευχές των γονέων σας, των δασκάλων σας, των καλών σας φίλων για την πρόοδό σας, τώρα στην αρχή της σχολικής χρονιάς,  έρχομαι και εγώ ως Επίσκοπος και πνευματικός πατέρας σας να προσθέσω τις ολόψυχες, τις ειλικρινείς πατρικές μου ευχές.

 Μετά τις διακοπές του καλοκαιριού, το παιχνίδι, την ψυχαγωγία, την ανάπαυσι, ήλθατε πάλι στο σχολείο σας, για να μάθετε περισσότερα γράμματα, να μάθετε να σκέπτεσθε, να γράφετε, να μιλάτε καλά. Ήλθατε για να θέσετε τις βάσεις για μια επιστημονική εξέλιξι και ολοκληρωμένη πρόοδο αργότερα.

 Χαίρομαι πολύ για τους πόθους σας αυτούς και εύχομαι εφέτος να είστε όλοι και όλες άριστοι μαθητές και μαθήτριες.

 Μη λησμονείτε ότι οι δάσκαλοί σας και οι δασκάλες σας, έχοντας αγάπη μεγάλη για σας, θα κουρασθούν πολύ και εφέτος για να αποκτήσετε περισσότερες γνώσεις. Γι’ αυτό να θυμάστε πάντοτε τους κόπους τους και την προσφορά τους. Να τους σέβεσθε, να τους τιμάτε, να τους αγαπάτε, να τους ακούτε, να τους προσφέρετε ευγνωμοσύνη.

 Δύο αλήθειες θέλω να σας υπογραμμίσω τώρα στην αρχή του νέου σχολικού έτους.

 Πρώτα να διαβάζετε, καλά μου παιδιά, τα μαθήματά σας. Να μελετάτε για να βάλετε σταθερές βάσεις στην επιστημονική σας πρόοδο.

 Παράλληλα, προσπαθείστε εφέτος να γνωρίσετε και να φέρετε το Χριστό μας, τον Κύριο και Θεό μας, στη ζωή σας. Το κατηχητικό σχολείο σε λίγο αρχίζει. Κανείς, καμιά από εσάς να μην απουσιάση. Εκεί θα γνωρίσετε το Θεό, την αληθινή προσωπική σας πορεία που πρέπει να βαδίζετε. Έτσι, θα αποφύγετε εμπόδια και ενισχυμένοι από τη χάρη Του, θα προχωρείτε στη λαμπρή επιτυχία.

 Φέρετε το Χριστό μας στη ζωή σας με τη μελέτη του λόγου του Θεού, με την προσευχή, με τον τακτικό εκκλησιασμό και την καθαρή συναναστροφή. Τότε θα διαπιστώσετε πως θα φωτίζεται η ζωή σας, θα προχωρείτε σε δρόμους προόδου και θα δώσετε χαρά στους γονείς σας, που κουράζονται πολύ για σας.

  Εύχομαι αυτή τη σχολική χρονιά αρίστη επίδοσι στα μαθήματά σας και ο Χριστός να έλθη αληθινά στη ζωή σας.

 Καλή και ευλογημένη νέα σχολική χρονιά.

   

Με πατρική αγάπη

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ  ΚΟΣΜΑΣ