Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

Η Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του αδελφοθέου στη ζωή της Εκκλησίας μας.

1.Η λειτουργία που διαδόθηκε υπό το όνομα του Αγ. Ιακώβου ανήκει στο λεγόμενο συριακό ή αντιοχειανό λειτουργικό τύπο. Η απόδοσή της στον Αγ. Ιάκωβο, πρώτο επίσκοπο Ιεροσολύμων καθώς και οι εσωτερικές ενδείξεις μαρτυρούν, ότι πρόκειται για λειτουργία που διαμορφώθηκε στα Ιεροσόλυμα και στη συνέχεια διαδόθηκε σε άλλες πόλεις της Παλαιστίνης, στη Συρία, την Αραβία, το Σινά, την Αίγυπτο, την Ελλάδα και στις Σλαβικές χώρες.
2. Ο πυρήνας της λειτουργίας αυτής, όπως και όλων των λειτουργιών είναι αποστολικός. Βέβαια η σημερινή μορφή της δεν μπορεί να είναι παλαιότερη του τέταρτου μ.Χ. αιώνα. Στη σημερινή της μορφή μπορούμε να διακρίνουμε και μεταγενέστερα ακόμη στοιχεία, που οφείλονται στην μετά τον δ’ αιώνα λειτουργική εξέλιξη.
3. Η λειτουργία του Αγ. Ιακώβου γράφτηκε πρωτίστως στην Ελληνική γλώσσα. Νωρίτερα είχε μεταφρασθεί στη συριακή. αργότερα στη γεωργιανή, τη σλαβική, λατινική, αιθιοπική, αρμενική, κοπτική.
4. Άγιοι Πατέρες όπως : Κύριλλος Ιεροσολύμων, Άγιος Ιερώνυμος, Νικόλαος Μεθώνης, Αριστήνος, Μάρκος ο Ευγενικός κ.α. γνώριζαν την λειτουργία του Αγ. Ιακώβου, δέχονταν τη γνησιότητά της και αντλούσαν απ’ αυτήν επιχειρήματα για στήριξη θεολογικών θέσεων.
5. Από τον 12ο μ. Χ. αιώνα η λειτουργία του Αγ. Ιακώβου σιγά- σιγά εγκαταλείφθηκε ακόμα και στα Ιεροσόλυμα και αντικαταστάθηκε απ’ τις λεγόμενες Βυζαντινές Λειτουργίες. Αντίθετα οι Μονοφυσίτες της Συρίας δεν την εγκατέλειψαν ποτέ.
6. Πάντως περί τα τέλη του Ιθ’ αιώνα μ. Χ. η λειτουργία του Αγ. Ιακώβου επανήλθε σε λειτουργική χρήση στην εκκλησία των Ιεροσολύμων και αλλού, η οποία τελείται τακτικά μια ή δυο φορές το χρόνο ( 23 Οκτωβρίου – Κυριακή μετά του Χριστού Γέννηση).
Μετά από αυτά νομίζουμε ότι δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία ή σκεπτικισμός για την γνησιότητα και εγκυρότητα της εν λόγω λειτουργίας. Πρόκειται για μια αρχαιοπρεπή λειτουργία, η οποία σιγά – σιγά άρχισε να εκτοπίζεται καθώς εμφανίζονται νέα λειτουργικά σχήματα τα οποία επεκράτησαν τελικά λόγω του εμπλουτισμού της Θ. Λατρείας. Εξ άλλου χαρακτηρίζεται και από μεγάλη χρονική διάρκεια ενώ διαθέτει λιγότερα ασματικά στοιχεία.
7. Συνεπώς δεν έχει καμία σχέση με ύποπτες λειτουργικές αναγεννήσεις, απλώς η περιορισμένη χρήση της εκτός των άλλων οφείλεται και στην επιθυμία της Εκκλησίας οι πιστοί της σήμερα να γεύονται τον ρωμαλέο λειτουργικό πλούτο της Ορθόδοξης λατρείας μας.
8. Τέλος ο τρόπος τέλεσής της και εκτός του Βήματος δεν οφείλεται σε τίποτε άλλο παρά στην επιλογή των λειτουργών να γίνονται ορατά τα δρώμενα και από τους πιστούς μια και παρουσιάζει πολλές μορφικές διαφοροποιήσεις άγνωστες εν πολλοίς στους εκκλησιαζόμενους.
( Για περισσότερα βλέπε : Θ. Λειτουργία Ιακώβου του Αδελφοθέου του μακαριστού καθηγητή Ι. Φουντούλη).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου