Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κκ Κοσμά, στην Αμφιλοχία

Εν Ιερά Πόλει Μεσολογγίου, τη  28η  Μαρτίου  2016

ΔΕΛΤΙΟΝ  ΤΥΠΟΥ

«Αναμνήσεις από την επικοινωνία μου με τον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη». 

Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς θα πραγματοποιήσει ομιλία για τον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη στην Αμφιλοχία. 
Η ομιλία θα έχει θέμα: «Αναμνήσεις από την επικοινωνία μου με τον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη» και θα πραγματοποιηθεί την ερχομένη Δευτέρα 4 Απριλίου 2016 και ώρα 18:30’ στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Αμφιλοχίας.

Εκ  του  Γραφείου  Τύπου  και  Επικοινωνίας της  Ιεράς  Μητροπόλεως

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

Πρόγραμμα Ιερών Ακολουθιών τη Γ Εβδομάδα των Νηστειών στον Ιερό μας Ναό

  • Την Τετάρτη 30 Μαρτίου 2016 και ωρα 19:00 η Ακολουθία της Θ Ωρας και εν συνεχεία η Ακολουθία του Εσπερινού μετά της Θείας Λειτουργίας των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων
  • Την Παρασκευή το απόγευμα και ωρα 19:00μμ η Ακολουθία του Μικρού Αποδείπνου και η Γ στάση των Χαιρετισμών προς την Υπεραγία Θεοτόκο
  • Το Σάββατο 2 Απριλίου η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία Θεία Λειτουργία στο Κοιμητήριο ενώ το απόγευμα της ιδίας ημέρας και ώρα 17:00 η Ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016

Κυριακή 20 Μαρτίου 2016

Πρόγραμμα Ιερών Ακολουθιών στον Ιερό μας Ναό

Την Β ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
  • Την Δευτέρα 21 Μαρτίου και ωρα 19:00μμ η Ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου
  • Την Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016 και ωρα 19:00 η Ακολουθία της Θ Ωρας και εν συνεχεία η Ακολουθία του Εσπερινού μετά της Θειας Λειτουργίας των Προηγιασμένων Τιμίων Δωρων
  • Την Πέμπτη 24 Μαρτίου 2016 και ωρα 17:00 η Ακολουθία του Εσπερινού
  • Την Παρασεκυή 25 Μαρτίου και ωρα 07:00 η Ακολουθία του Ορθρου και εν συνεχεία Πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετα Δοξολογίας
  • Την Παρασκευή το απόγευμα και ωρα 19:00μμ η Ακολουθία του Μικρού Αποδείπνου και η Β στάση των Χαιρετισμών προς την Υπεραγία Θεοτόκο
  • Το Σάββατο 26 Μαρτίου η Ακολουθία του Ορθρου και εν συνεχεία Θεία Λειτουργία στοΚοιμητήριο ενω το απόγευμα της ιδίας ημέρας και ώρα 17:00 η Ακολουθία του Εσπερινού
Εκ του Ιερού Ναού

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2016

Δελτίο Τυπου που μας απέστειλε η Ιερά μας Μητρόπολη

Εν Ιερά Πόλει Μεσολογγίου, τη  17η  Μαρτίου 2016

ΔΕΛΤΙΟΝ  ΤΥΠΟΥ
«Ένας αγιορείτης… για την οικογένεια»
Ομιλία του ιερομ. Βενεδίκτου Νεοσκητιώτη στη Σχολή Γονέων στο Μεσολόγγι

Η Ιερά Μητρόπολις Αιτωλίας και Ακαρνανίας ανακοινώνει ότι η ομιλία της Σχολής Γονέων στην Ιερά Πόλη Μεσολογγίου, την ερχομένη Κυριακή 20 Μαρτίου 2016 θα πραγματοποιηθεί κατά τη διάρκεια του Κατανυκτικού Εσπερινού στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής και ώρα 18:00’.
Ομιλητής θα είναι ο λόγιος αγιορείτης, οσιολογιώτατος ιερομόναχος Βενέδικτος Νεοσκητιώτης, ο οποίος θα αναπτύξει το θέμα: «Ένας αγιορείτης… για την οικογένεια»
Ο π. Βενέδικτος είναι Γέροντας της Ιεράς Καλύβης Αγίου Σπυρίδωνος Νέας Σκήτης Αγίου Όρους και συνεχιστής του έργου του αειμνήστου Γέροντός του, Αγρινιώτη ιερομονάχου π. Σπυρίδωνος Ξένου. Έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με τους Πατέρες της Εκκλησίας και ως συγγραφέας εξέδωσε βιβλία με κείμενα των Πατέρων σε νεοελληνική απόδοση, καθώς και θεματικό ευρετήριο στα άπαντα των Πατέρων, με παραπομπές στις εκδόσεις Ε.Π.Ε., ΒΕΠΕΣ και Πατρολογία του Migne.

Εκ  του  Γραφείου  Τύπου  και  Επικοινωνίας της  Ιεράς  Μητροπόλεως

Ποιμαντορική εγκύλιος Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κκ Κοσμά, για την Κυριακή της Ορθοδοξίας

ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
Ἀρχιεπ. Δαμασκηνοῦ 10
302 00 ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΝ
Τηλ: 26310 22322, 22421, Fax: 26310 28701
Ἱστοσελίς: www.imaa.gr
e_mail: imaa@otenet.gr

Ἐν Ἱερᾷ Πόλει Μεσολογγίου τῇ  15ῃ Μαρτίου  2016

Ἀριθ. Πρωτ.: 219
Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η  Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ
( ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 83 )
Ο ΧΑΡΙΤΙ  ΘΕΟΥ  
ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ  ΚΑΙ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ 
ΤΗΣ  ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ  ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ 
Κ Ο Σ Μ Α Σ

Πρός  τό  Χριστεπώνυμον  Πλήρωμα τῆς  καθ’ ἡμᾶς  Ἱερᾶς  Μητροπόλεως.

Ἡ σημερινή Κυριακή λέγεται ἀφ΄ ἑνός Α΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν,   ἐπειδή   εἶναι   ἡ   πρώτη   Κυριακή   τῆς   Μ.Τεσσαρακοστῆς, ἀφ΄ ἑτέρου Κυριακή τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. Κυριακή   τῆς   ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ  λέγεται   ἐπειδή   σήμερα ἑορτάζουμε   τήν   Ἀναστήλωσι   τῶν   ἁγίων   εἰκόνων   καί   τόν θρίαμβο τῆς ὀρθοδόξου πίστεως κατά τῆς φοβερῆς αἱρέσεως τῶν εἰκονομάχων, τῶν αἱρετικῶν δηλαδή ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι δέν δέχονταν νά τιμοῦν τίς ἅγιες εἰκόνες, ἀλλά ὠνόμαζαν τήν τιμήν τῶν ἁγίων εἰκόνων εἰδωλολατρία. Ἐπειδή   ὡς   Ὀρθόδοξοι   Χριστιανοί   ὀφείλουμε   νά γνωρίζουμε τήν ὀρθή πίστι τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τίς ἅγιες εἰκόνες   ἀλλά   καί   νά   τίς   τιμοῦμε   ἀληθινά   καί   ὠφέλιμα,   θά ὑπογραμμίσω,  μέ  τήν  παροῦσα  Ἐγκύκλιο,  μερικές  σύντομες, χρησιμώτατες ἀλήθειες. 
    Ἡ   Ὀρθοδοξία   μας,   ἡ   ὁποία   διασώζει   διά   μέσου   τῶν αἰώνων   τήν  ἀνόθευτη   διδασκαλία  καί  παράδοσι  τῆς γνησίας   ἀρχαίας   Ἐκκλησίας,   ἐκφράζει   ἁγιοπνευματική ἀλήθεια καί μέ τήν ἁγιογραφία. Ἡ εἰκόνα  στήν ὀρθόδοξο Ἐκκλησία   προσφέρει   συγκλονιστική   ἀλήθεια   σέ   ὅποιον διαθέτει πνευματική ὠριμότητα καί προσκυνεῖ τήν εἰκόνα μέ πίστι, μέ πνεῦμα ταπεινώσεως καί πόθο ἁγιότητος. Οἱ ὀρθόδοξοι θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ποτέ δέν   δέχθηκαν   τήν  θεοποίησι  ἤ   τήν  εἰδωλοποίησι   τῶν εἰκόνων,   ὅπως   πράττουν   οἱ   Προτεστάντες,   οἱ   Χιλιασταί   ἤ μάρτυρες   τοῦ   Ἰεχωβᾶ,   οὔτε   τίς   βλέπουν   σάν   διακοσμητικά στοιχεῖα, ὅπως οἱ Παπικοί. Οἱ ἅγιοι 367 Πατέρες τῆς ἁγίας Ζ΄Οἰκουμενικῆς   Συνόδου,   τούς   ὁποίους   τιμοῦμε   σήμερα,ἐδίδαξαν μέ τόν φωτισμό τοῦ ἁγίου Πνεύματος ὅτι: «Ἡ τῆςεἰκόνος   τιμή   ἐπί   τό   πρωτότυπον   διαβαίνει   καί   ὁπροσκυνῶν   τήν   εἰκόνα   προσκυνεῖ   ἐν   αὐτῇ   τοῦἐγγραφομένου   τήν   ὑπόστασιν».   Τήν   αὐτή   ἀλήθειαὑπογραμμίζουν καί ὁ Μέγας Βασίλειος καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁΔαμασκηνός.Εἰσέρχεσαι μέσα σέ ἕνα ἁγιογραφημένο ναό ἤ βρίσκεσαιἀπέναντι ἀπό τήν εἰκόνα τοῦ προσευχηταρίου σου καί ἀμέσωςαἰσθάνεσαι πώς βρίσκεσαι σέ ἕνα ἀνώτερο κόσμο. Φεύγεις ἀπότά ἐγκόσμια, τά φθαρτά, τά ἐπίγεια καί εἰσέρχεσαι, μέ τή θέατοῦ   Σαρκωθέντος Κυρίου καί Θεοῦ μας Ἰησοῦ   Χριστοῦ,  τῆςἱερᾶς   εἰκόνος   τῆς   Παναγίας   μας,   τῶν   ἁγίων   Προφητῶν,Ἀποστόλων,   Πατέρων,   Μαρτύρων,   Νεομαρτύρων,   στάὑπερκόσμια, τά ἐπουράνια, τά αἰώνια, τά ἄφθαρτα.Συγκινεῖσαι,   κατανύσσεσαι,   ἐμπνέεσαι,   συναισθάνεσαιτήν μικρότητά σου, τήν μηδαμινότητά σου, τήν ἀναξιότητά σουἀπέναντι τοῦ ἁγίου, τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ μας, ἀσπάζεσαι τήνἁγία εἰκόνα μέ εὐλάβεια καί φόβο, ζητᾶς βοήθεια καί χάρι.Προσφέρουμε   καί   λαμβάνουμε.  Προσφέρουμεεὐλάβεια   καί   προσκύνησι   καί   τιμή   μέ   πίστι   καί   προσευχήθερμή, καί λαμβάνουμε εὐλογία καί χάρι, τήν χάρι τῶν ἁγίωνμας,   ἀντλοῦμε   θεία   διδαχή.   Οἱ   ἅγιες   εἰκόνες   μας,   μιλᾶνε,διδάσκουν, νουθετοῦν, ἐμπνέουν μέ τίς σκηνές ἀπό τήν ἐπίγειαζωή τοῦ  Κυρίου  μας, μέ  τήν μορφή  τῆς Παναγίας  μας, τῶνἁγίων   μας.   Ἐμπνέουν   τήν   πίστι,   τήν   αὐταπάρνησι,   τήνταπείνωσι,   τήν   ἀγάπη,   τήν   ἁγιότητα,   ἐμπνέουν   κάθε   ἀρετή,δείχνουν τόν Οὐρανό…  Γι΄ αὐτό ὁ Μέγας Βασίλειος ὀνομάζει τήν ἁγία εἰκόνα βιβλίο «γλωττοφόρο», βιβλίο πού μιλάει πολύ στήν ψυχή κάθεχριστιανοῦ, ἰδιαιτέρως ὅμως τοῦ ἁπλοϊκοῦ καί ἀγραμμάτου.Οἱ   ἀποφάσεις   τῆς   Ζ΄   Οἰκουμενικῆς   Συνόδουδιατρανώνουν τήν ἱερότητα, τήν προσφορά καί τήν ὠφέλειατῶν ἁγίων εἰκόνων στούς πιστούς Χριστιανούς, ἀλλά καί τήν ὀρθή καί ὀρθόδοξο τιμή τήν ὁποία ὀφείλουν νά ἀπονέμουν τάσυνειδητά μέλη τῆς Ἐκκλησίας μας στίς ἅγιες εἰκόνες.Ὀφείλουμε   ὅμως   νά   παρατηρήσουμε   ὅτι   δυστυχῶςὑπάρχουν   ὀρθόδοξοι   χριστιανοί,   οἱ   ὁποῖοι   μέ  ἠθελημένηἄγνοια  ἀμφισβητοῦν   τήν   χάρι   καί   τήν   θαυματουργία   τῶνεἰκόνων. Πολλοί ὀρθόδοξοι πατέρες καί θεολόγοι, ἀπό τό ἄλλομέρος, ἀποδίδουν  θαύματα ἁγίων εἰκόνων  στήν πίστι τῶνἀνθρώπων πού προσεύχονται ἐνώπιον τῶν ἁγίων εἰκόνων. Τόὅτι ἡ πίστις θαυματουργεῖ, ὅταν ἡ προσευχή εἶναι θερμή καίκάνει   θαύματα,   εἴτε   γίνεται  ἐνώπιον   τῆς  εἰκόνας,   εἴτε   ὄχι,αὐτά εἶναι δεδομένα πέραν πάσης ἀμφιβολίας. Αὐτό ὅμως δένεἶναι   λόγος   νά   ἀρνηθοῦμε   ὅτι   μερικές   εἰκόνες   μποροῦν   νάἔχουν καί αὐτές οἱ ἴδιες θαυματουργική χάρι. Γιά τούς πιστούς2
χριστιανούς   δέν   εἶναι   αὐτό   παράδοξο.   Ζοῦμε   καθημερινῶςθαύματα…Ἀγαπητοί, Σήμερα   πού   ἑορτάζουμε   τήν  Ἀναστήλωσι  καί   τόνθρίαμβο τῶν ἁγίων εἰκόνων, ἄς θελήσουμε νά ἀγαπήσουμε τίςἅγιες εἰκόνες τῆς Ἐκκλησίας μας, νά τίς τιμήσουμε ἀληθινά,νά τίς εὐλαβούμαστε, νά τίς ἀναστηλώσουμε συνειδητά στίςκαρδιές μας καί παντοῦ ἰδίως σήμερα, πού ζοῦμε ἀνάμεσα σέμία προσπάθεια καί ἕνα μένος νέας εἰκονομαχίας.Μέ   πίστι,   μέ   εὐλάβεια   ἄς   εισερχώμαστε   στούς   ἱερούςναούς μας καί κάνοντας ὀρθά τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ ἄς τίςἀσπαζώμαστε   μέ   ταπείνωση   καί   θερμή   προσευχή.   Ἄςφροντίσουμε οἱ ἅγιες εἰκόνες νά ἀναστηλωθοῦν καί νά μείνουνσέ  τιμητική   θέσι  στίς   αἴθουσες   τῶν  σχολείων,   τῶνσυλλόγων μας, τῶν διαφόρων δημοσίων ὑπηρεσιῶν μας.Ἰδιαιτέρως   ἄς   φροντίσουμε   νά   δημιουργήσουμεπροσευχητάρι στό σπίτι μας, νά καίει καντήλι καί νά γονατίζῃὅλη ἡ οἰκογένεια ἐμπρός στήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ μας, τῆςΠαναγίας μας, τῶν ἁγίων μας. Γιά νά διδάσκονται γονεῖς καίπαιδιά, γιά νά δεχώμαστε τήν θαυματουργική χάρι τῶν ἁγίωνεἰκόνων, γιά νά ζῇ ὅλη ἡ «κατ΄ οἶκον ἐκκλησία», ἡ οἰκογένειάμας, μέσα στήν εὐλογία τοῦ Κυρίου μας, στήν προστασία τῆςΠαναγίας μας, νά ἁγιάζεται μέ τίς πρεσβεῖες τῶν ἁγίων μας.Ἀμήν.Μετ’ εὐχῶνΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ† Ο  ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ  ΚΟΣΜΑΣ

Πρωινή Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία αύριο το πρωί στον Ιερό μας Ναό για τα παιδιά του Δημοτικού σχολείου...
Όσοι πιστοί προσέλθετε !!!

Κυριακή 13 Μαρτίου 2016

Οδοιπορικό στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή


Το Τριώδιο αποτελεί το κινητό εκείνο τμήμα του εκκλησιαστικού έτους που προπαρασκευάζει για τον άξιο εορτασμό των Παθών και της Αναστάσεως με ανάλογα βιώματα, πνευματική καλλιέργεια και συμμετοχή, με αγώνα μετανοίας, προσευχής και νηστείας.Περιλαμβάνει δέκα Κυριακές. Από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου μέχρι τον Εσπερινό του Μ. Σαββάτου.Διαιρείται σε δύο τμήματα. Το προ της Νηστείας (Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου, Ασώτου, Απόκρεω, Τυροφάγου) και της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και της Μ. Εβδομάδας δηλαδή έξι εβδομάδες και μία (Α’ Κυριακή των Νηστειών – της Ορθοδοξίας, Β’ Κυρ. Νηστειών- Αγ. Γρηγορίου Παλαμά, Γ’ Κυρ. Νηστειών- Σταυροπροσκυνήσεως, Δ’ Κυρ. Νηστειών – Αγ. Ιωάννου της Κλίμακος, Ε’ Κυρ. Νηστειών- Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, Στ’ Κυρ. Νηστειών- Βαΐων και η Μεγάλη Εβδομάδα).Το Τριώδιο διαμορφώθηκε σε τελική μορφή γύρω στον 15ο αιώνα. Ονομάστηκε Τριώδιο γιατί οι Κανόνες κατά τις καθημερινές ακολουθίες του Όρθρου περιλαμβάνουν τρεις ωδές την η’, θ’ και μια από τις πρώτες ωδές.
Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου: Η συντριβή της καρδιάς και η ταπεινόφρονη αποφυγή του φαρισαϊκού εγωισμού ανοίγει τις πύλες της αληθινές μετάνοιας και του θείου ελέους.
Κυριακή Ασώτου: Τονίζεται το πνεύμα της μετάνοιας και το μεγαλείο της χριστιανικής ελευθερίας.
Κυριακή των Απόκρεω: Προηγείται το Ψυχοσάββατο υπέρ «πάντων των απ’ αιώνος κοιμηθέντων ευσεβώς επ’ ελπίδι αναστάσεως ζωής αιωνίου». Ακολουθεί την Κυριακή η υπόμνηση της μελλούσης κρίσεως και η προτροπή για μετάνοια. Ο Χριστός εμφανίζεται επί θρόνου δόξης.
Κυριακή της Τυροφάγου ή του απωλεσθέντος Παραδείσου της τρυφής: Μετά την προπαρασκευή των ψυχών προς μετάνοιαν αρχίζει και η σωματική συμμετοχή στη νηστεία.
Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή έχει βασικό χαρακτηριστικό της την εγκράτεια και τη νηστεία. Προβάλλει συνταρακτικά πρότυπα.
Α’ Κυριακή των Νηστειών ή της Ορθοδοξίας. Το Σάββατο το παράδειγμα του Αγ. Θεοδώρου, που μας θυμίζει πόσο δυνατή είναι η ζωντανή πίστη. Την Κυριακή της Ορθοδοξίας η αναστήλωση των εικόνων, η νίκη των καθαρών των πνευματικών ανθρώπων απέναντι σε κάθε πλάνη και αίρεση.
Β’ Κυριακή των Νηστειών- Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά: Κεντρικό θέμα η νηστεία, η προσευχή και η έντονη άσκηση της ελεημοσύνης. Αυτά βοηθούν τον εσωτερικό καθαρμό. Πρότυπο ο Αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς. Στο πρόσωπό του συγκεντρώνεται σοφία και γνώση που ανθίζουν από μια βαθειά ορθόδοξη πίστη.
Γ’ Κυριακή των Νηστειών- της Σταυροπροσκυνήσεως.
Τώρα υμνείται ο Σταυρός, ο «της εγέρσεως Χριστού τας αυγάς φωτοβολείν». Ο άνθρωπος τοποθετείται απέναντι στο Σταυρό. «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού». Ο Σταυρός προβάλλεται ως στήριγμα και βοήθεια.
Δ’ Κυριακή των Νηστειών- Αγ. Ιωάννου της Κλίμακος. Μετά την άσκηση ο δρόμος της ανυψώσεως. Ο Αγ. Ιωάννης της Κλίμακος προσφέρει την ανθρώπινη εμπειρία της μυστικής ανόδου.
Ε’ Κυριακή των Νηστειών – της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Βαθειά συνειδητή μετάνοια. Πρότυπον η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, η πρώην αμαρτωλή, ασκήτρια της ερήμου για 47 ολόκληρα χρόνια. Την Τετάρτη ο Μέγας Κανόνας και την Παρασκευή ο Ακάθιστος Ύμνος.
ΣΤ’ Κυριακή των Νηστειών- Βαΐων: ( Το Σάββατο η ανάσταση του Λαζάρου). Η θριαμβευτική είσοδος του Ιησού στα Ιεροσόλυμα.
Μεγάλη Εβδομάδα: Είσοδος στο χώρο του μυστηρίου. Η Μεγ. Τεσσαρακοστή μάς προετοίμασε με τη χάρη του Θεού και τη δική μας προσπάθεια, στην ταπεινοφροσύνη, στη μετάνοια, στην προσοχή, την άσκηση, την νηστεία και προσευχή για τη συμμετοχή μας στη θεία Κοινωνία.
Στην πορεία των ημερών η δική μας προσπάθεια παίζει βασικό ρόλο. Η χάρη του Θεού τον αποφασιστικό. Η είσοδος μας στο χώρο του αγίου και η ζωή μας μέσα στον κόσμο του «φρικτού» και συνάμα «γοητευτικού μυστηρίου» της ανθρώπινης ύπαρξης μπορεί να γίνει πραγματικότητα.

Ο Εσπερινός της συγνώμης

Με τον εσπερινό της συγγνώμης, που τελείται το εσπέρας της Κυριακής της Τυρινής, η Εκκλησία του Χριστού μας ανοίγει την Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Η κατανυκτική αυτή περίοδος μετανοίας προσφέρεται ως τρόπος ζωής. Τρόπος ζωής που θα φέρει την συγχώρηση από τον Θεο, αλλά και από τούς άλλους αδελφούς μας. Και είναι πολύ χαρακτηριστικό αυτό που έχει γραφεί: "το συγ-χωρώ σημαίνει πως χωρώ μαζί με τον Θεο, μαζί με τούς συνανθρώπους μου". Με τη συγ-χώρεση δεν παίρνουμε μια απλή άφεση αμαρτιών - που είναι μια νομική αντίληψη της σωτηρίας. Αλλά με τη συγ-χώρηση με το Θεο ο ωκεανός της θείας αγαθότητος εξαφανίζει τις ανθρώπινες αμαρτίες. Και έτσι στην πλήρη της πραγματικότητα η συγχώρηση γίνεται κοινωνία Χριστού και της Βασιλείας Αυτού.
Κατά την διάρκεια της πορείας μας ας αλληλοστηριζόμαστε στην αδυναμία μας, ας αλληλοσυγχωρούμαστε ξεχνώντας όλες τις διαφορές, ας αλληλοπροστατευόμαστε ώστε όλοι να φτάσουμε τον προορισμό μας. Αυτό που πρέπει ουσιαστικά να ζήσωμε είναι ότι ο Θεός μας καλεί σε μια μοναδική ενότητα με τη συγγνώμη που θα προσφέρουμε ο ένας στον άλλον. Και αυτό γιατί οι χριστιανοί δεν είμαστε κάστα, αλλά ζύμη.
Ας γονατίσουμε, λοιπόν, τώρα μπροστά στην εικόνα του Χριστού και της Παναγίας, στον Επίσκοπό μας, στούς Πατέρες μας, στούς αδελφούς μας, ας τούς ζητήσουμε να μας συγχωρέσουν, έχουν τόσα πολλά να μας συγχωρέσουν. Ας συγχωρέσουμε κι ο ένας τον άλλον. Η συγχώρεση δεν αρχίζει την στιγμη που βασιλεύουν η ειρήνη, η γαλήνη και η χαρά· η συγχώρεση αρχίζει τη στιγμη που παίρνουμε στούς ώμους μας "αλλήλων τα βάρη" και το πρώτο και βαρύτερο φορτίο είναι η προσωπικότητα του άλλου, αυτό που εκείνος είναι, και όχι μόνο αυτό που κάνει η που δεν κάνει. Αν χρειαστεί ας μεταφέρουμε τον άλλο με τον τρόπο που ο Χριστός μετέφερε το Σταυρό του, σαν τύπο βασανισμού και πόνου και θανάτου, ας μην αφήσουμε όμως με κανέναν τρόπο τον άλλο πίσω χωρίς τη συγγνώμη μας.

Η Πνευματικότητα της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, γραφεί ο Πρωτ. Δημήτριος Τζέπος


Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ὁ κύριος λόγος πού συνετέλεσε στή διαμόρφωση τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ὡς τῆς τεσσαρακονθήμερης περιόδου νηστείας καί γενικῆς πνευματικῆς προπαρασκευῆς γιά τή μεγάλη ἑορτή τοῦ Σταυραναστάσιμου Πάσχα πού ἀκολουθεῖ, εἶναι τό παράδειγμα τοῦ ἴδιου τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος πρίν ἀρχίσει τή δημόσια δράση Του προετοιμάστηκε στήν ἔρημο "νηστεύσας ἡμέρας τεσσαράκοντα καί νύκτας τεσσαράκοντα" γιά νά ἀντιμετωπίσει τούς γνωστούς τρεῖς πειρασμούς τοῦ διαβόλου (Ματθ. δ´ 11). Πρός μιά τέτοια πνευματική ἔρημο παρομοιάζεται ἀπό τούς ἁγίους πατέρες καί ἡ Μ. Τεσσαρακοστή, κατά τή διάρκεια τῆς ὁποίας ὁ χριστιανός, μιμούμενος τόν Κύριο, ἀποδύεται σ' ἕναν ἀνάλογο πνευματικό ἀγώνα, ἀντιτάσσοντας στόν πρῶτο πειρασμό αὐτή καθαυτή τή νηστεία, στόν δεύτερο τήν ἀδιάλειπτο λατρεία τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ καί στόν τρίτο τήν ταπείνωση ὡς μητέρα ὅλων τῶν ἀρετῶν.
Ὅμως, ἡ χριστοκεντρική αὐτή θεμελίωση τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς καί ἡ σωτηριολογική θεώρησή της, ὡς μιᾶς ξεχωριστῆς εὐκαιρίας μίμησης τοῦ Χριστοῦ, φαίνεται ἰδιαίτερα στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο διοργανώνεται καί νοηματίζεται κατά τήν περίοδο αὐτή ἡ κοινή προσευχή τῆς Ἐκκλησίας. Καί δέν ἀναφερόμαστε ἐδῶ στήν πνευματική πανδαισία πού προσφέρουν στούς πιστούς οἱ δοξολογικές ἀκολουθίες τῶν πέντε Κυριακῶν τῶν Νηστειῶν ἤ ἡ τόσο λαοφιλής καί πανηγυρική ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Θεοτόκου, πού ψάλλεται κατά τίς ἑσπερινές λατρευτικές συνάξεις κάθε Παρασκευῆς, ὡς προεόρτιος ἤ μεθεόρτιος ἀκολουθία τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. Ἐννοοῦμε κυρίως τόν κύκλο τῶν ἀκολουθιῶν τοῦ Νηχθημέρου (Μεσονυκτικό, Ὄρθρος, Ὧρες, Ἑσπερινός, Μέγα Ἀπόδειπνο), στίς ὁποῖες καί ἐγκρύπτεται κυρίως τό ἐσώτερο νόημα τῆς πνευματικότητας τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς. Διότι ἐμπλουτισμένες, κατά τήν περίοδο αὐτή, μ' ἕνα πλῆθος ἐκλεκτῶν ἁγιογραφικῶν ἀναγνωσμάτων καί κατανυκτικῶν ὕμνων, καί σέ συνδυασμό μέ τή νηστεία καί τήν ἄσκηση τῶν ἀρετῶν, οἱ ἀκολουθίες αὐτές ἀποτελοῦν μιά θαυμάσια ἔκφραση τοῦ ἰδανικοῦ καί τῆς ἀδιάλειπτης δοξολογίας τοῦ Θεοῦ καί ταυτόχρονα τό πλαίσιο μιᾶς καθημερινῆς πνευματικῆς "ἀποδεκάτωσης" τῆς ζωῆς μας, ὅπως ὁρίζει τήν πνευματικότητα τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς ὁ ἅγιος Συμεών Θεσσαλονίκης.
Ὅσο, ὅμως, κι ἄν οἱ ἀκολουθίες αὐτές ἀποτελοῦν τά εὔοσμα ἐκεῖνα ἄνθη, πού φαιδρύνουν μέ τήν παρουσία τους τήν πνευματική ἔρημο τῆς τεσσαρακονθήμερης νηστείας, εἶναι ἐπίσης γεγονός ὅτι, ἐξ αἰτίας ἱστορικῶν συγκυριῶν καί τῆς προοδευτικῆς ἀλλαγῆς τοῦ τρόπου ζωῆς τῶν ἀνθρώπων, ἡ πρόσβαση σ' αὐτές ἀποτελεῖ σήμερα προνόμιο μόνο τῶν μοναχῶν καί ὁρισμένων ἄλλων φιλακόλουθων χριστιανῶν. Γι' αὐτό καί εἶναι εὔλογο τό ἀπό πολλές πλευρές διατυπούμενο αἴτημα τῆς ἀναπροσαρμογῆς τῶν ἀκολουθιῶν αὐτῶν στά δεδομένα τῆς σύγχρονης ζωῆς. Κάτω ἀπό τίς προϋποθέσεις αὐτές ἡ περισσότερο ἀξιοποιήσιμη ποιμαντικά εἶναι ἀναμφισβήτητα ἡ Ἀκολουθία τῶν Προηγιασμένων Δώρων, πού ἀποτελεῖ τό ἀποκορύφωμα τῆς καθημερινῆς προσευχῆς τῆς Ἐκκλησίας, κατά τήν περίοδο αὐτή.
Πράγματι, ἡ ἀκολουθία τῶν Προηγιασμένων Δώρων εἶναι μιά ἰδιαίτερη ἑσπερινή ἀκολουθία, πού ψάλλεται κατά τίς Τετάρτες καί Παρασκευές τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς καί τά ἰδιάζοντα στοιχεῖα τῆς ὁποίας νοηματίζουν κατά ἕνα ξεχωριστό τρόπο τήν ἑσπερινή προσευχή τῆς Ἐκκλησίας κατά τήν περίοδο αὐτή. Ἔτσι, Τά πρός Κύριον (Ψαλμ. 119-133) εἶναι οἱ λεγόμενες Ὠδές τῶν Ἀναβαθμῶν, πού ἔψαλλαν οἱ εὐσεβεῖς Ἰουδαῖοι, καθώς ἀνέβαιναν λιτανεύοντας τά σκαλιά τοῦ ναοῦ τοῦ Σολομῶντος καί διά μέσου τῶν ὁποίων ἐκφράζεται καί σήμερα κατά ἕνα μοναδικό τρόπο ὁ πόθος τοῦ λατρεύοντος χριστιανοῦ γι' αὐτή τήν ἑσπερινή του συνάντηση μέ τόν Κύριο. Ἡ εὐλογία τοῦ λαοῦ μέ τήν ἀναμμένη λαμπάδα καί ἡ ἱερατική ἀναφώνηση "Φῶς Χριστοῦ φαίνει πᾶσι" ἕλκουν τήν καταγωγή τους ἀπό τήν ἀρχαία χριστιανική συνήθεια τῆς εὐλογίας τοῦ ἑσπερινοῦ φωτός καί ἀποτελοῦν μιά συμβολική ἀναγωγή στήν ἔννοια τοῦ πνευματικοῦ φωτός τοῦ Χριστοῦ (Ἰωάν. η´ 12· Ματθ. ιδ´ 20), πού συνδέεται ἄμεσα καί πρός τά ἁγιογραφικά ἀναγνώσματα πού ἀκολουθοῦν. Πρόκειται γιά τά ἴδια περίπου ἀναγνώσματα, πού διαβάζονταν στίς ἀντίστοιχες ἑσπερινές κατηχητικές συνάξεις τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας καί μᾶς μεταφέρουν στήν ἀτμόσφαιρα τῆς πνευματικῆς προετοιμασίας τῶν πρός τό Ἅγιο Φώτισμα (Βάπτισμα) εὐτρεπιζομένων ἀδελφῶν, πού γινόταν κατά τήν περίοδο αὐτή, καί ὑπέρ τῶν ὁποίων ὥς σήμερα γίνονται εἰδικές δεήσεις στά πλαίσια τῆς ἀκολουθίας αὐτῆς. Χαρακτηριστικό στοιχεῖο τῆς ἀκολουθίας αὐτῆς εἶναι ἀκόμη ἡ ἀσματική ψαλμώδηση τοῦ ἀναδιπλούμενου 140 ψαλμοῦ τοῦ λυχνικοῦ, μέ ἐφύμνιο τόν β´ στίχο τοῦ "Κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου...", πού ἐπέχει θέση προκειμένου ἤ ἀλληλουαρίου τῶν ἁγιογραφικῶν ἀναγνωσμάτων καί τή λειτουργικότητα τοῦ ὁποίου, ὡς ψαλμοῦ μετανοίας στά πλαίσια τῆς ἑσπερινῆς προσευχῆς τῆς Ἐκκλησίας, ἐξαίρει ἰδιαίτερα ὁ ἱερός Χρυσόστομος.
Ἐκεῖνο, ὅμως, τό ὁποῖο διαφοροποιεῖ οὐσιαστικά τήν ἀκολουθία αὐτή ἀπό ὁποιαδήποτε ἄλλη ἑσπερινή ἀκολουθία εἶναι κυρίως τό γεγονός ὅτι κατά τήν τέλεσή της δίδεται στούς πιστούς ἡ δυνατότητα μιᾶς πραγματικῆς συνάντησης καί κοινωνίας μέ τόν ἀναστημένο Χριστό, ἀφοῦ μποροῦν νά μεταλάβουν ἀπό τά Τίμια Δῶρα, πού καθαγιάστηκαν κατά τή Θεία Λειτουργία τῆς προηγούμενης Κυριακῆς. Καί αὐτό, διότι κατά τίς ἡμέρες αὐτές ἡ Ἐκκλησία καθιέρωσε νά μήν τελεῖται ἡ κανονική Θεία Λειτουργία, γιά νά μήν διαταράσσεται ἀπό τόν δοξολογικό της χαρακτήρα ἡ κατανυκτική ἀτμόσφαιρα τῶν ἀκολουθιῶν αὐτῶν. "Ὁμοῦ δέ χαίρειν καί πενθεῖν ἀσύμβατόν τε καί ἀνακόλουθον", ὅπως λέγει ἕνα ἀρχαῖο κείμενο.
Ὡστόσο αὐτό τό "συνεσκιασμένον καί πενθηρόν καί μυστικόν" τῆς κατανυκτικῆς αὐτῆς τελετῆς δέν ἔχει καμιά σχέση πρός τό κραυγαλέο πένθος τῆς δυτικῆς πνευματικότητας ἤ τά μελαμβαφῆ ἄμφια, πού κατέκλυσαν τά τελευταῖα χρόνια καί τούς δικούς μας ναούς. Ἀλλά ταυτίζεται ἀπόλυτα μέ τό χαροποιόν πένθος τῆς ὀρθόδοξης πνευματικότητας, μ' αὐτό τό θρηναγάλλιασμα τῆς ψυχῆς, πού ἐκφράζεται κατά ξεχωριστό τρόπο στόν εἰδικό χερουβικό ὕμνο τῆς ἀκολουθίας, "Νῦν αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σύν ἡμῖν ἀοράτως λατρεύουσιν...". Πρόκειται γιά τόν ὕμνο πού ψάλλεται κατά τήν εἰσόδευση τῶν Προηγιασμένων Δώρων ἀπό τήν πρόθεση στήν ἁγία τράπεζα καί προσδίδει στήν ὅλη στιγμή μιά μυστική καί ὑπερκόσμια μεγαλοπρέπεια, "γιατί ἐκφράζει λειτουργικά τόν ἐρχομό τοῦ Χριστοῦ καί τό τέλος μιᾶς μακρᾶς νηστείας, προσευχῆς καί ἀναμονῆς· τόν ἐρχομό τῆς βοήθειας, τῆς ἀνακούφισης καί τῆς χαρᾶς πού περιμένουμε".
Ὄντας, λοιπόν, ἀπό τή φύση της ἡ Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων μιά ἑσπερινή ἀκολουθία, συνδυασμένη μέ προσέλευση στή Θεία Κοινωνία, ἀποτελεῖ τό καλύτερο ἐφαλτήριο ἐκκίνησης σ' αὐτό τό μεῖζον ἀγώνισμα χρησιμοποίησης τῆς καθημερινῆς μας ζωῆς, στό ὁποῖο μᾶς καλεῖ ἰδιαίτερα κατ' αὐτή τήν ἱερή περίοδο ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία. Διότι, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἐκεῖνο πού μᾶς σώζει τελικά δέν εἶναι οὔτε ἡ νηστεία, οὔτε ἡ ψαλμωδία, οὔτε ἡ προσευχή ἀπό μόνα τους, ἀλλά "τό ἐκτελεῖσθαι ταῦτα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ... ὅταν ἀτενῶς ἡ διάνοια ἐκείνῳ ἐνορᾶ, καί διά τό πρός αὐτόν ὁρᾶν καί νηστεύῃ καί ψάλλῃ καί προσεύχηται". Αὐτή δέ ἡ "ἀτενής ἐνόραση" τοῦ Θεοῦ καί ἡ καύση τῆς καρδίας (Λουκ. κβ´ 32) ἐν ὄψει τῆς βραδυνῆς Θείας Κοινωνίας εἶναι ἀκριβῶς αὐτό πού δίνει ἕνα ἐντελῶς διαφορετικό νόημα σέ κάθε στιγμή τῆς ἡμέρας πού πέρασε καί ἀποτελεῖ τήν σταυραναστάσιμη ἐκείνη γεύση πού αὐξάνει τόν πόθο τῶν χριστιανῶν γιά περισσότερη χριστοποίηση τῆς ζωῆς τους "ὅτι χρηστός ὁ Κύριος" (Ψαλ. λγ´ 9)

Μεγάλη Τεσσαρακοστή: Ο δρόμος από το Γολγοθά στην Ανάσταση, από την πτώση στην ανύψωση, από την αμαρτία στην σωτηρία.


Περίοδος αγώνα είναι η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Περίοδος αγώνα πνευματικού. Μας καλεί η Αγία μας Εκκλησία σε προσευχή, σε νηστεία, σε εγρήγορση. Μας δείχνει το δρόμο που οδηγεί από το Γολγοθά στην Ανάσταση, από την πτώση στην ανύψωση, από την αμαρτία στην σωτηρία.
Όταν ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο, τον έπλασε για να είναι παντοτινά ενωμένος μαζί Του, για να κοινωνεί την αγάπη του Θεού και να λαμβάνει διαρκώς από τον Δημιουργό την ζωή και την τελειότητα. Δυστυχώς όμως, ο πρώτος εκείνος άνθρωπος, ο Αδάμ, παρήκουσε την μία και μοναδική εντολή του Θεού, προτίμησε να γευτεί τον απαγορευμένο καρπό και στη συνέχεια, δηλητηριασμένος από το μικρόβιο της αμαρτίας, εκδιώχθηκε από τον Παράδεισο
Κι έπειτα, όπως μας περιγράφει ένα θαυμάσιο τροπάριο των ημερών, έκατσε ο Αδάμ απέναντι από τον κλειστό και σφραγισμένο πλέον Παράδεισο, και ατενίζοντας αυτό που με την παρακοή του είχε χάσει, έκλαψε πικρά, γιατί τότε πλέον είχε αντιληφθεί το μέγεθος της αμαρτίας που είχε διαπράξει.
Όλοι μας είμαστε εξόριστοι από τον Παράδεισο, εξαιτίας αυτής της πρώτης αμαρτίας. Όλοι μας λοιπόν έχουμε ένα κοινό σκοπό: να κατοικήσουμε και πάλι στον Παράδεισο. Ο αγώνας επομένως του Χριστιανού είναι αγώνας με στόχο τον Παράδεισο. Και τα σημεία του αγώνα μας είναι η καθαρότητα του βίου, η απόκτηση των αρετών, η προσέγγιση του Θεού μέσα από την Μυστηριακή ζωή.
Ειδικά όμως αυτή την περίοδο, την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, η Εκκλησία μας μάς ωθεί να αγωνιστούμε εντονότερα, να προσπαθήσουμε περισσότερο, να αναθερμάνουμε το ζήλο μας, να ζήσουμε όλο το Μυστήριο της Θείας Οικονομίας, ώστε κι εμείς, μαζί με τον Αναστημένο Ιησού Χριστό, να πορευθούμε προς τον Πατέρα!
Γι αυτό λοιπόν, την περίοδο αυτή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ασκούμαστε με την νηστεία, ώστε να περιορίσουμε και να πειθαρχήσουμε τον εαυτό μας. Με τον τρόπο αυτό της νηστείας ισχυροποιούμε τη θέλησή μας και μαθαίνουμε να αντιστεκόμαστε στις προκλήσεις και τις επιθυμίες των πειρασμών, μαθαίνουμε να κυριαρχούμε πάνω στα πάθη μας, να τα περιορίζουμε και σιγά - σιγά να τα εξορίζουμε από μέσα μας.
Άλλο όπλο της Σαρακοστής είναι και η εντονότερη προσευχή, η ατομική και η Μυστηριακή στην εκκλησία. Η προσευχή είναι επικοινωνία με τον Θεό, συνομιλία μαζί Του. Τη στιγμή της προσευχής η καρδιά μας και ο νους μας φεύγει από τα γήινα και ταξιδεύει στο χώρο του πνεύματος. Ο άνθρωπος που προσεύχεται αντλεί δύναμη και κουράγιο από την προσευχή, για να μπορέσει να αντισταθεί στο ρεύμα του κόσμου που μας περιτριγυρίζει, και να συνεχίσει τον πνευματικό του αγώνα. Προσευχή λοιπόν εντονότερη αυτή την περίοδο, τόσο μόνοι μας, όσο και στην εκκλησία, με τους Χαιρετισμούς, τα Απόδειπνα, τις Προηγιασμένες Θείες Λειτουργίες.
Την νηστεία και την προσευχή συνοδεύει η καλλιέργεια των αρετών. Αυτή η περίοδος είναι η καταλληλότερη για να προσπαθήσουμε πιο εντατικά για την απόκτηση των αρετών. Η ελεημοσύνη προς τον πλησίον που έχει την ανάγκη μας, η φιλανθρωπία που δεν γίνεται για επίδειξη και αυτοέπαινο, η ταπείνωση που υψώνει τον άνθρωπο, η αληθινή, γνήσια αγάπη προς τον Θεό και τους ανθρώπους, η πραότητα, η εγκράτεια, η σωφροσύνη, είναι άνθη πνευματικά που οφείλουμε να φυτέψουμε και να καλλιεργήσουμε μέσα μας. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να δεχθούμε μέσα μας τον Θεό και να ζήσουμε την χαρά της Αναστάσεως, αυτού του μεγάλου γεγονότος που εορτάζουμε με το πέρας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Ας αγωνιστούμε, λοιπόν. Ας αγωνιστούμε με μεγαλύτερη προθυμία και ένταση, με την νηστεία, την προσευχή, την Μυστηριακή ζωή, την μελέτη του Ευαγγελίου, με την αγαθοσύνη και την καλλιέργεια των αρετών. Ας αγωνιστούμε για να τελειοποιήσουμε τους εαυτούς μας και να καθαριστούμε από κάθε ρύπο πνευματικό που λεκιάζει το ένδυμα της ψυχής μας. Ας αγωνιστούμε κι ας τρέξουμε για να συναντήσουμε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Γιατί η Μεγάλη Τεσσαρακοστή δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η μεγάλη συνάντηση του Θεού και του ανθρώπου. Είναι το σημείο στο οποίο ο Θεός, ταπεινούμενος θυσιάζεται για μας, προσφέρει θυσία τον Υιό Του, λύτρο για τις αμαρτίες μας, και συναντά τον άνθρωπο, εμάς, όλους μαζί και τον καθένα μας ξεχωριστά, που ανυψώνουμε το πνεύμα και την διάνοιά μας για να Τον συναντήσουμε και να οδηγηθούμε από Αυτόν στην Ουράνια Πατρίδα, τον χαμένο Παράδεισο

Πηγή: π Χερουβείμ Βελέντζας, Απλά και Ορθόδοξ

Ταπεινός είναι αυτός που χαίρεται όταν τον περιφρονούν

Κάποιος Κωνσταντίνος, άνθρωπος πάρα πολύ ευλαβής, κατοικούσε στην πόλη Ανκόνα της Ιταλίας και υπηρετούσε στο ναό του αγίου πρωτομάρτυρος Στεφάνου.Κάποτε που τελείωσε το λάδι και επειδή δεν είχε με τι να ανάψει τα κανδήλια, τα γέμισε με νερό, έβαλε το συνηθισμένο φυτίλι στο καθένα απ’ αυτά και τα άναψε σαν να είχαν λάδι.Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος, ενώ έκανε τέτοια θαύματα, ακούστε τι ταπείνωση είχε. Επειδή η φήμη του είχε διαδοθεί σε όλες τις γύρω περιοχές από πολλά θαύματα που έκανε μέσω αυτού ο Άγιος Θεός, πήγαιναν πολλοί για να τον δουν και να πάρουν κάτι από τη Χάρη που είχε η παρουσία του.Κάποια φορά πήγε και ένας γεωργός από μέρος μακρινό για να τον δει. Έτυχε ο Άγιος να είναι ανεβασμένος πάνω σ’ ένα σκαμνί ξύλινο και να ετοιμάζει τα κανδήλια για να τα ανάψει. Ήταν μάλιστα πολύ κοντός στο ανάστημα, με αδύνατο σώμα και άσχημο πρόσωπο. Ο γεωργός λοιπόν ζητούσε επίμονα να του δείξουν ποιός είναι ο ευλαβέστατος άνθρωπος Κωνσταντίνος. Οι παρευρισκόμενοι του έδειξαν τον άνθρωπο εκείνον που ήταν πάνω στο σκαμνί.
Ο γεωργός τότε, επειδή έκρινε την αγιότητα του ανθρώπου από την κατασκευή του σώματος, μόλις τον είδε τόσο κοντό και αδύνατο, σκέφθηκε μήπως δεν είναι αυτός για τον οποίο είχε ακούσει ότι κάνει θαύματα και είναι μεγάλος και σπουδαίος.Όταν όμως έμαθε από τους παρευρισκομένους ότι αυτός πραγματικά είναι ο ευλαβής Κωνσταντίνος, τον σιχάθηκε από το σχήμα και τη σωματική του κατασκευή και είπε ειρωνικά:
Εγώ περίμενα να δω άνθρωπο. Αυτός όμως δεν έχει καμιά ομοιότητα με άνθρωπο.
Μόλις άκουσε τα λόγια αυτά ο άνθρωπος αυτός του Θεού, άφησε τα κονδύλια, έτρεξε γρήγορα, τον αγκάλιασε και του είπε:
- Αδελφέ, σου χρωστώ μεγάλη χάρη. Μόνο εσύ έχεις ανοικτά τα μάτια σου. Μόνο εσύ κατάλαβες ποιός πραγματικά είμαι! 

Γιατί ελίες και όχι λάδι ;; Γιατί ταραμάς και όχι ψάρι ;;;


«Τώρα πού μπήκαμε στην περίοδο της νηστείας έχω, μαζί με άλλους, δύο απορίες. Η πρώτη έχει σχέση με την εβδομάδα της Τυροφάγου: Γιατί επιτρέπεται το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα και δεν επιτρέπεται το κρέας; Απαγορεύονται τα κοτόπουλα καί επιτρέπονται τά αυγά. Η δεύτερη. Γιατί στόν καιρό τής Μ. Τεσσαρακοστής δεν τρώμε ψάρια καί τρώμε τα «θαλασσινά» καί τό χαβιάρι ή μερικές φορές τρώμε ελιές καί όχι λάδι;»
Εύστοχη απάντηση καί στά δύο ερωτήματα έχει δώσει ο άγιος Αθανάσιος ο Πάριος, μεγάλος διδάσκαλος της Εκκλησίας. Γράφει σ’ ένα γιατρό: «Κατηγορείς τόν φίλο σου επειδή τήν εβδομάδα τής Τυρινής τρώγει αυγά δέν τρώγει όμως τήν κότταν πού γεννά τά αυγά... Αλλά ποία σύγκρισις ημπορεί νά γίνη μεταξύ τού αυγού, πού δέν είναι ζώον καί τής κόττας, πού είναι ζώον; Τό αυγό είναι πολύ κατώτερον από τήν όρνιθα. Καί ως απόδειξιν επικαλούμαι τήν δικήν σας γνώμην, δηλαδή τήν γνώμη τών ιατρών. Εις όσους είναι άρρωστοι καί αρχίζουν νά εισέρχωνται εις το στάδιον τής αναρρώσεως ορίζετε ως τροφήν τά μικρά καί τρυφερά κοττόπουλα καί όχι μίαν μεστωμένην όρνιθα. Διά ποίον λόγον τό κάμνετε αυτό; Διότι, λέγετε, τό παχύ καί λιπαρόν φαγητόν θα βλάψη αυτόν πού τώρα αρχίζει νά συνέρχεται από τήν ασθένειάν του, επειδή ο στόμαχός του δέν έχει ακόμη τήν δύναμιν να δεχθή καί νά χωνεύση βαρείας τροφάς. Αφού λοιπόν υπάρχει διαφορά μεταξύ μικρού κοττόπουλου καί μεγάλης κόττας καί τό κοττόπουλον είναι ως τροφή πολύ κατώτερον εις δύναμιν από τήν κότταν καί ουδείς ιατρός είπε ποτέ ότι αυγό, κοττόπουλον, κόττα είναι ομοία τροφή καί εξ ίσου κατάλληλος διά τούς ασθενείς, δέν είναι φανερόν ότι ανοήτως μάς κατηγορούν διατί τρώγομεν αυγά καί όχι όρνιθας;... Μάς κατηγορούν ακόμη διατί τρώγομεν ελαίας, όχι όμως καί έλαιον, ενώ μέσα εις τά ελαίας υπάρχει έλαιον. Αλλά καί μέσα εις τά σταφύλια υπάρχει οίνος. Όσα όμως σταφύλια άν φάγωμεν δέν πρόκειται νά μεθύσωμεν` τό πολύ πολύ νά βαρυστομαχιάσωμεν...».
Άλλωστε οι ελιές αποτελούν ξηροφαγία. Τρώγονται, δηλαδή ως καρπός με ψωμί καί ξηρούς καρπούς σέ καιρό αυστηρής νηστείας, ενώ τό λάδι αφορά στά φαγητά – πολυάριθμα καί νοστιμώτατα – πού παρασκευάζονται μέ τό λάδι. Γιά τά πανάκριβα θαλασσινά καί τό χαβιάρι δέν θά μπορούσε κανείς νά κάνη λόγο. Αποτελούν παρωδία νηστείας.
Ο θεσμός τής νηστείας έχει μεγάλο πλάτος καί βάθος καί δέν περιορίζεται μονάχα στή χύτρα μας. Έχει βαθύ πνευματικό περιεχόμενο. Γιά τόν πνευματικό σκοπό τής νηστείας γράφει στήν «Επί τού Όρους Ομιλία» ο αείμνηστος π. Σεραφείμ Παπακώστας τα εξής:
«Η νηστεία είναι σπουδαίο μέσο επιβολής επί τού εαυτού μας καί κυριαρχίας επί επιθυμιών τού σώματος, πού δύνανται νά οδηγήσουν εις πάσαν αμαρτίαν... Η νηστεία είναι επίσης σπουδαία άσκησις καί γυμνασία, διά νά αποκόπτη ο Χριστιανός τό ίδιον θέλημα, να ταπεινώνεται, νά υπακούη, να πειθαρχή εις ανωτέραν αυθεντίαν, καί δή εις τόν Θεόν καί τήν Εκκλησίαν... Ακόμη βοηθεί τόν Χριστιανόν αφ’ ενός νά επιμένη καί προσκαρτερή εις τήν προσευχήν, διότι κάμνει τόν νούν καθαρώτερον καί προσεκτικώτερον... Αφ’ ετέρου δέ βοηθεί εις τήν ελεημοσύνην...», όταν φυσικά κάνουμε οικονομία μέ τή νηστεία.
Σχετική είναι καί μιά άλλη επιγραμματική διατύπωση: «Ου τό βραδυφαγήσαι τούτο μόνον νηστεία εστίν, αλλά καί τό βραχυφαγήσαι καί τό μή ποικιλοφαγήσαι». Συμπληρωματική καί η παρακάτω φράση: «Άσκησίς εστι τράπεζα εν μονοειδή τροφή συνισταμένη». Δέν αρκεί, δηλαδή, μονάχα νά περιμένης τό βράδυ γιά φαγητό. Πρέπει καί η τροφή νά είναι μετρημένη. Καί προπάντων όχι πολυδάπανες νηστίσιμες ποικιλίες, πού είναι παρωδία καί εμπαιγμός τής νηστείας.
Σ’ αυτό τό σημείο ιδιαίτερα επιμένει ο λόγος τού Θεού καί η πατερική σοφία. Η νηστεία δέν είναι ένας ξηρός τύπος. Είναι προπάντων διάθεση ψυχική. Συνδυάζεται πάντα μέ τίς άλλες αρετές, τήν εγκράτεια, τήν προσευχή, τη φιλανθρωπία. «Τιμή νηστείας ου σιτίων αποχή, αλλά αμαρτημάτων αναχώρησις» τονίζει ο ιερός Χρυσόστομος.
Η νηστεία μάλιστα πρέπει νά είναι έκφραση ειλικρινούς μετανοίας, χωρίς τήν οποία τίποτα δέν μάς ωφελεί. Ίσα-ίσα μπορεί νά μάς παραπλανά καί νά μάς δημιουργή τήν ψευδαίσθηση τής πνευματικής αυταρκείας. Μάς τό υπογραμμίζει τόσο καθαρά ο Θεός μέ τό στόμα τού προφήτου Ησαΐα. Η γλώσσα πού χρησιμοποιεί ο φλογερός προφήτης εξ ονόματος τού Θεού, είναι πολύ σκληρή, αλλά καί αφυπνιστική. Στηλιτεύει τόν ύπουλο πειρασμό τής αποκοιμιστικής τυπολατρίας, στόν οποίο μπορεί νά καταντήση η νηστεία (Ησ. α’ 13, νη’ 3-7).
«Μήν περιορίζης τό καλό τής νηστείας μονάχα στήν αποχή από τά φαγητά. Νηστεία αληθινή είναι η αποξένωση από τίς κακίες», τονίζει ο υμνητής τής νηστείας ο Μ. Βασίλειος.

Το κουτσομπολιό και η κατάκριση - μια διδακτική ιστορία

Ήταν κάποτε μία κυρία η οποία προσήλθε με μετάνοια να εξομολογηθεί σε κάποιον ιερέα. 
Ο ιερέας την καλοδέχτηκε, έβαλε το πετραχήλι του και την παρότρυνε να αρχίσει να του λέγει τα λάθη της.Η γυναίκα κόμπιαζε. Μετά από λίγη ώρα και μετά από τα πειστικά λόγια του ιερέως ότι δεν χρειάζεται να ντρέπεται ή να φοβάται να ομολογήσει τα λάθη της, η γυναίκα άρχισε να του διηγείται τα λόγια, τις κατακρίσεις και τα κουτσομπολιά που σε όλη της την ζωή έλεγε για ανθρώπους που είτε τους γνώριζε είτε δεν τους είχε συναντήσει ποτέ. 
Ο ιερέας την άκουσε υπομονετικά. Όταν τελείωσε ο ιερέας σηκώθηκε όρθιος. Της διάβασε την συγχωρητική ευχή. Η γυναίκα νόμιζε τελείωσαν και πήγε να φύγει.Ο ιερέας όμως την είπε: «Μην βιάζεσαι, θέλω να πας στο σπίτι σου, να πάρεις το μαξιλάρι σου και να ανέβεις στην στέγη. Εκεί, να πάρεις ένα μαχαίρι και να ανοίξεις στα δυο το μαξιλάρι. Θέλω να το κάνεις αυτό και να παρατηρήσεις τι θα γίνει. Έλα αύριο να μου πεις τι έγινε.
Η γυναίκα πήγε και έκανε ότι της είπε ο ιερέας.
Την επαύριον η γυναίκα ξαναπήγε στον ιερέα.
«Έκανα ότι μου είπατε», είπε η γυναίκα. Ο ιερέας λοιπόν την ρώτησε: «Τι παρατήρησες καθώς έσκιζες το μαξιλάρι»; Η γυναίκα χωρίς δισταγμό είπε: «Με το που άρχισα να σκίζω το μαξιλάρι άρχισαν να βγαίνουν τα πούπουλα που υπήρχαν μέσα του και να γεμίζουν τον τόπο…κάποια τα έπαιρνε ο αέρας και τα πήγαινε πολύ μακριά».Ο ιερέας μετά την σύντομη αυτή περιγραφή της είπε: «Τώρα λοιπόν, θέλω να πας σπίτι σου και να μαζέψεις όλα εκείνα τα πούπουλα που υπήρχαν μέσα στο μαξιλάρι σου»!Η γυναίκα τα έχασε. «Μα, τι λέτε πάτερ, πώς να τα μαζέψω όλα εκείνα τα πούπουλα;
Ένας Θεός ξέρει που έχουνε πάει τώρα με τον αέρα. Αυτό που λέτε είναι αδύνατο να το κάνω».
Ο ιερέας την κοίταξε στα μάτια γεμάτος ηρεμία και τις είπε: «Να λοιπόν τι είναι το κουτσομπολιό»!!!
Η γυναίκα σάστισε. Κατάλαβε ότι αν και μετάνιωσε γι’ αυτά που είπε, τα λόγια της ακόμα και τώρα πληγώνουν ανθρώπους και γίνονται αιτία σκανδαλισμού κι άλλων. διασκευή ιστορίας

Kατανυκτικοί Εσπερινοί σε Αγρίνιο και Μεσολόγγι


Από την Καθαρά Δευτέρα και με την ακολουθία του πρώτου Κατανυκτικού Εσπερινού της Κυριακής, του Εσπερινού της Συγγνώμης, όπως λέγεται, αρχίζει η περίοδος της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Η ακολουθία του Α’ Κατανυκτικού Εσπερινού την Κυριακή 13 Μαρτίου 2016 και ώρα 18:00’ θα τελεσθεί:
  •  στην Ιερά Πόλη Μεσολογγίου, στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος, με ομιλητή τον Πρωτοσύγκελο της Ιεράς Μητροπόλεως αρχιμ. Επιφάνιο Καραγεώργο.
  • στην πόλη του Αγρινίου, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ζωοδόχου Πηγής, χοροστατούντος και ομιλούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά.

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2016

Ποιμαντορική εγκύκλιος Τριωδίου, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κκ Κοσμά

Κ Ο Σ Μ Α Σ
Ο  ΧΑΡΙΤΙ  ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ  ΚΑΙ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΤΗΣ  ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Προς το  Χριστεπώνυμον  Πλήρωμα
της  καθ’ ημάς  Ιεράς  Μητροπόλεως.

 Αγαπητοί,
Ήδη, εισήλθαμε στην περίοδο του Τριωδίου. Το Τριώδιο είναι η κατ’ εξοχήν ιερά και αγία, πνευματική και σεβασμία περίοδος της Εκκλησίας μας. Έχει σκοπό μεν την έντασι των πνευματικών μας αγώνων, να μας βοηθήση να αποβάλουμε την αμαρτία, τα πάθη μας, τις αδυναμίες μας, να καλλιεργήσουμε, να στερεώσουμε μέσα μας τις αγιαστικές αρετές, να φθάσωμε στην αληθινή, τη γνησία, συνειδητή, πνευματική ζωή.
Την περίοδο του Τριωδίου με έντονο, θερμό και συγκινητικό τρόπο, κηρύσσεται μέσα από την κατήχησι και την λατρευτική ζωή της Εκκλησίας μας η ταπείνωσι, η συντριβή, η μετάνοια και καλούνται οι χριστιανοί να κατανυγούν, να ανανήψουν, να επιστρέψουν με ειλικρίνεια και συνέπεια προς τον Θεό Πατέρα, να μετανοήσουν όπως ο Τελώνης, να συντριβούν όπως ο Άσωτος, να φέρουν στη σκέψι τους τη φοβερά ημέρα της Κρίσεως, να θυμηθούν τις συνέπειες της παρακοής των πρωτοπλάστων.
Και με τη βοήθεια όλων αυτών, όπως άλλωστε οφείλουν να κάνουν κάθε ημέρα, ιδιαιτέρως όμως τώρα, να αναχαιτίσουν τον εαυτό τους από τον κατήφορο του κακού, να σταματήσουν τα ανομήματά τους, να αγωνίζονται τον καλόν αγώνα της αρετής για να κερδίσουν τα επουράνια έπαθλα, την αγιότητα του βίου, την ουράνια του Θεού μας δόξα. Αυτό είναι, και πρέπει να είναι, το Τριώδιο για τον αληθινό Χριστιανό.
Αγαπητοί, ως Πατέρας που αγρυπνεί και προσεύχεται για την πνευματική σας προκοπή, όπως πάντοτε και σήμερα, θέλω να σας μιλήσω με ειλικρίνεια.
Υπάρχουν αδελφοί μας οι οποίοι δεν θέλουν να ζήσουν έτσι το Τριώδιο. Δεν είναι αλλόθρησκοι, δεν είναι ειδωλολάτρες, ούτε άπιστοι. Είναι βαπτισμένοι χριστιανοί και μυρωμένοι. Συμμετέχουν πολλές φορές και σε ιερές εκδηλώσεις της Εκκλησίας μας. Και όμως αυτές τις ημέρες γίνονται αγνώριστοι. Ξεχνούν τον Θεό μας. Λησμονούν τη φωνή του Χριστού μας, την αγιογραφική αλήθεια, αδιαφορούν για το αν μολύνεται η όχι η ψυχή τους, η οικογένειά τους.
Έτσι βεβηλώνουν, επειδή το θέλει ο κόσμος και ο διάβολος, το Τριώδιο, ζουν ένα αντι-Τριώδιο. Συμμετέχουν σε ειδωλολατρικές καρναβαλικές πομπές σαν να είναι αβάπτιστοι. Ανυπακούουν, μασκαρεύονται, , ασχημονούν, ασεβούν, προκαλούν, διακωμωδούν, καταπατούν, περιυβρίζουν, προδίδουν και εμπαίζουν ιερά και όσια της αγίας μας Εκκλησίας και της φυλής μας, προσβάλλουν τον θεσμό της οικογενείας και άλλους ιερούς θεσμούς, ποδοπατούν την ηθική, την αγνότητα, την σεμνότητα, εξουθενώνουν την χριστιανική προσωπικότητα.
Και πέρα από αυτά που γίνονται φανερά στους δρόμους, είναι φοβερώτερα τα όσα στα πλαίσια των αποκριάτικων και καρναβαλικών εκδηλώσεων γίνονται στα παρασκήνια του καρναβαλικού θεάτρου, όπου αδειάζουν τα ποτήρια της μέθης και γεμίζει ο χριστιανός άνθρωπος με σαρκολατρεία, με ακολασία, με διαφθορά και αποκτήνωσι.
Αγαπητοί, με πατρική αγάπη, στοργή και πόνο, θέλω να ρωτήσω: «Είμαστε αληθινοί χριστιανοί;». Αν είμαστε, μην εμπαίζουμε τον Κύριο, μην παίζουμε με την αγάπη Του και την ανοχή Του. Δεν βλέπουμε που οδηγείται η πατρίδα μας με την αποστασία μας; Δεν βλέπουμε που οδηγούν την οικογένεια χωρίς Χριστό; Δεν πονούμε για την αποχριστιανοποίησι και τον αφελληνισμό στα οποία οδηγούν οι πολέμιοι του Χριστού μας σήμερα τα παιδιά μας;
Αντί αυτές τις ημέρες να ανανήψουμε και να αναζωπυρώσουμε με τη βοήθεια του Τριωδίου την πνευματική μας φλόγα, με το αντι-Τριώδιο θα σβήσουμε ο,τι ιερό και άγιο απέμεινε;
Παρενθετικά θέλω να ερωτήσω όλους εκείνους, οι οποίοι οργανώνουν και προσφέρουν τις καρναβαλικές και αποκριάτικες κοσμικές εκδηλώσεις. Έχουν αγάπη προς τον συνάνθρωπο η όχι; Πεινάνε οι αδελφοί μας! Δεν έχουν ψωμί! Εμείς να ακολασταίνουμε και να σκορπούμε τα αγαθά κι εκείνοι να πεινάνε;
Αγαπητοί, εφέτος «αποθώμεθα τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός» (Ρωμ. ιγ’, 12).
Με πατρική φωνή γονατίζω και παρακαλώ. Μη μολύνουμε εφέτος τον τόπο μας και την καρδιά μας. Μη παρασύρουμε τα παιδιά μας περισσότερο στον κατήφορο, με τα κατάλοιπα των ειδωλολατρικών τελετών.
Το άγιο Τριώδιο πρέπει να το ζήσουμε όπως το προσφέρει η μητέρα μας Εκκλησία. Έτσι θα νοιώσουμε, θα ζήσουμε αληθινή ειρήνη, χαρά. Έτσι θα καλλιεργήσουμε αρετές, έτσι θα έλθη και σε εμάς η γλυκύτητα του αγιασμού.
Μόνο έτσι θα ζήσουμε αληθινή Ανάστασι και θα δοξάζουμε τον Αναστάντα Κύριό μας.
Το εύχομαι ολόψυχα.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο  ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ  ΚΟΣΜΑΣ

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2016

Σήμερα το πρώτο Ψυχοσάββατο..Τι είναι τα Ψυχοσάββατα; Σε τι ωφελούν;


Μέσα στην ιδιαίτερη μέριμνά της για τους κεκοιμημένους η Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία μας έχει καθορίσει ξεχωριστή ημέρα της εβδομάδος γι’ αυτούς.
Όπως η Κυριακή είναι η ημέρα της Αναστάσεως του Κυρίου, ένα εβδομαδιαίο Πάσχα, έτσι το Σάββατο είναι η ημέρα των κεκοιμημένων, για να τους μνημονεύουμε και να έχουμε κοινωνία μαζί τους. Σε κάθε προσευχή και ιδιαίτερα στις προσευχές του Σαββάτου ο πιστός μνημονεύει τους οικείους, συγγενείς και προσφιλείς, ακόμη και τους εχθρούς του που έφυγαν από τον κόσμο αυτό, αλλά ζητά και τις προσευχές της Εκκλησίας γι’ αυτούς.
Σε ετήσια βάση η Εκκλησία έχει καθορίσει δύο Σάββατα, τα οποία αφιερώνει στους κεκοιμημένους της. Είναι τα μεγάλα Ψυχοσάββατα• το ένα πριν από την Κυριακή της Απόκρεω και το άλλο πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής.
Το Ψυχοσάββατο πριν από την Κυριακή της Απόκρεω έχει το εξής νόημα: Η επόμενη ημέρα είναι αφιερωμένη στη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, εκείνη τη φοβερή ημέρα κατά την οποία όλοι θα σταθούμε μπροστά στο θρόνο του μεγάλου Κριτή. Γιά το λόγο αυτό με το Μνημόσυνο των κεκοιμημένων ζητούμε από τον Κύριο να γίνει ίλεως και να δείξει τη συμπάθεια και τη μακροθυμία του, όχι μόνο σε μας αλλά και στους προαπελθόντας αδελφούς, και όλους μαζί να μας κατατάξει μεταξύ των υιών της Επουράνιας Βασιλείας Του. Με το δεύτερο Ψυχοσάββατο διατρανώνεται η πίστη μας για την καθολικότητα της Εκκλησίας, της οποίας την ίδρυση και τα γενέθλια (επί γης) γιορτάζουμε κατά την Πεντηκοστή. Μέσα στη μία Εκκλησία περιλαμβάνεται η στρατευομένη εδώ στη γη και η θριαμβεύουσα στους ουρανούς. Κατά τα δύο μεγάλα Ψυχοσάββατα η Εκκλησία μας καλεί σε μία παγκόσμια ανάμνηση «πάντων των απ’ αιώνος κοιμηθέντων ευσεβώς επ’ ελπίδι αναστάσεως ζωής αιωνίου».

Μνημονεύει:
* Όλους εκείνους που υπέστησαν «άωρον θάνατον», σε ξένη γη και χώρα, σε στεριά και σε θάλασσα.
* Εκείνους που πέθαναν από λοιμική ασθένεια, σε πολέμους, σε παγετούς, σε σεισμούς και θεομηνίες.
* Όσους κάηκαν η χάθηκαν.
* Εκείνους που ήταν φτωχοί και άποροι και δεν φρόντισε κανείς να τους τιμήσει με τις ανάλογες Ακολουθίες και τα Μνημόσυνα.
Ο Θεός δεν περιορίζεται από τόπο και χρόνο. Γι Αυτόν είναι γνωστά και συνεχώς παρόντα όχι μόνο όσα εμείς αντιλαμβανόμαστε στο παρόν, αλλά και τα παρελθόντα και τα μέλλοντα. Το διατυπώνει λυρικότατα μία προσευχή της Ακολουθίας της θείας Μεταλήψεως, που αποδίδεται στον άγιο Ιωάννη Δαμασκηνό η στον άγιο Συμεών τον νέο θεολόγο:
«Επί το βιβλίον δε σου και τα μήπω πεπραγμένα γεγραμμένα σοι τυγχάνει».
Ως αιώνιος και πανταχού παρών ο πανάγαθος Κύριός μας Ιησούς Χριστός αγκαλιάζει με τη θεία του πρόνοια το άπειρο σύμπαν και τους ατέρμονες αιώνες. Όλους τους ανθρώπους που έζησαν, ζούν και θα ζήσουν τους νοιάζεται η αγάπη του• «η γαρ αγάπη του Χριστού συνέχει ημάς» (Β' Κο 5,14).
Με αυτήν την πίστη αναθέτουμε στην αγάπη και στην αγαθότητα του Θεού «εαυτούς και αλλήλους», τους ζωντανούς αλλά και τους κεκοιμημένους μας.
Ας δούμε τι έλεγε για τα μνημόσυνα ο μακαριστός π. Παίσιος (από τον Δ’ τόμο, Οικογενειακή Ζωή,Λόγοι του π.Παισίου, Εκδόσεις Ησυχαστήριο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, Σουρωτή, Θεσσαλονίκη).
- Γέροντα, οι υπόδικοι νεκροί (πλην των Αγίων) μπορούν να προσεύχονται;
- Έρχονται σε συναίσθηση και ζητούν βοήθεια, αλλά δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Όσοι βρίσκονται στον Άδη μόνο ένα πράγμα θα ήθελαν από τον Χριστό:να ζήσουν πέντε λεπτά για να μετανοήσουν. Εμείς που ζούμε, έχουμε περιθώρια μετανοίας, ενώ οι καημένοι οι κεκοιμημένοι δεν μπορούν πιά μόνοι τους να καλυτερεύσουν την θέση τους, αλλά περιμένουν από εμάς βοήθεια. Γι’ αυτό έχουμε χρέος να τους βοηθούμε με την προσευχή μας.
Γιατί, τι να τους κάνει ο Θεός; Σαν ένα παιδί που απομακρύνεται από τον πατέρα του, σπαταλάει όλη την περιουσία του και από πάνω βρίζει και τον πατέρα του. Ε, τι να το κάνει αυτό ο πατέρας του; Οι άλλοι όμως οι υπόδικοι, που έχουν λίγο φιλότιμο, αισθάνονται την ενοχή τους, μετανοούν και υποφέρουν για τις αμαρτίες. Ζητούν να βοηθηθούν και βοηθιούνται θετικά με τις προσευχές των πιστών. Τούς δίνει δηλαδή ο Θεός μία ευκαιρία, τώρα που είναι υπόδικοι, να βοηθηθούν μέχρι να γίνει η Δευτέρα Παρουσία. Καί όπως σε αυτή τη ζωή, αν κάποιος είναι φίλος με τον βασιλιά, μπορεί να μεσοαλαβήσει και να βοηθήσει έναν υπόδικο, έτσι κι αν είναι κανείς φίλος με τον Θεό, μπορεί να μεσολαβήσει στο Θεό με την προσευχή του και να μεταφέρει τους υπόδικους από την μία φυλακή σε άλλη καλύτερη, από το ένα κρατητήριο σε ένα άλλο καλύτερο. Η ακόμα μπορεί να τους μεταφέρει και σε ένα δωμάτιο η σε διαμέρισμα.
Όπως ανακουφίζουμε τους φυλακισμένους με αναψυκτικά κλπ που τους πηγαίνουμε, έτσι και τους νεκρούς τους ανακουφίζουμε με τις προσευχές και τις ελεημοσύνες που κάνουμε για τη ψυχή τους.Οι προσευχές των ζώντων για τους κεκοιμημένους και τα μνημόσυνα είναι η τελευταία ευκαιρία που δίνει ο Θεός στους κεκοιμημένους να βοηθηθούν,μέχρι να γίνει η τελική Κρίση.Μετά την δίκη δεν θα υπάρχει δυνατότητα να βοηθηθούν….
Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας έχει τα κόλλυβα, τα μνημόσυνα. Τα μνημόσυνα είναι ο καλύτερος δικηγόρος για τις ψυχές των κεκοιμημένων. Έχουν τη δυνατότητα και από την κόλαση να βγάλουν τη ψυχή. Κι εσείς σε κάθε Θεία Λειτουργία να διαβάζετε κόλλυβα για τους κεκοιμημένους. Έχει νόημα το σιτάρι: Σπείρετε εν φθορά, εγείρεται εν αφθαρσία (Α' Κορινθ, κεφ 15, εδ 42) (δηλαδή συμβολίζει το θάνατο και την ανάσταση του ανθρώπου), λέει η Γραφή. 

Πρόγραμμα Ιερών Ακολουθιών Aγίας & Μεγάλης Τεσσρακοστής στον Ιερό μας Ναό

Ο Ιερός Ναός Αγίου ενδόξου Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς ανακοινώνει στο ευσεβές πλήρωμα της Ιεράς μας Μητροπόλεως το πρόγραμμα ακολουθιών που θα τελεσθούν στον άνωθι Ιερό Ναό την Αγια και Μεγάλη Τεσσαρακοστή

Αναλυτικότερα
Την Α Εβδομάδα των Νηστειών
  • Την Κυριακη της Τυρινής το απόγευμα και ώρα 18:00 η Ακολουθία του Α Κατανυκτικού Εσπερινού.
  • Την Τετάρτη 16 Μαρτίου 2016 και ωρα 19:00μμ η Ακολουθία της Θ Ωρας και εν συνεχεία η Ακολουθία του Εσπερινού μετά της Θείας Λειτουργίας των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων
  • Την Παρασκευή 18 Μαρτίου 2016 και ώρα 07:00 η Ακολουθία του Ορθρου και εν συνεχεία η Ακολουθία του Εσπερινού μετά της Θειας Λειτουργίας των Προηγιασμένων Τιμίων Δωρων
  • Την Παρασκεύη το απόγευμα και ώρα  17:30 η Ακολουθία του Πανηγυρικού Εσπερινού μετ Αρτοκλασίας, στον Κοιμητηριακό Ιερό Ναό των Αγίων Θεοδώρων 
  • Την Παρασκευή στις 19:00μμ η Ακολουθία του μικρού Αποδείπνου μετα της Α στάσης των Χαιρετισμών στην Υπεραγία Θεοτόκο στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου
  • Το Σαββατο το πρωι και ωρα 07:00πμ η Ακολουθία του Ορθρου και εν συνεχεία Πανηγυρικη Θεία Λειτουργία μετα Θείου Κηρύγματος στον Ιερό Ναό Αγίων Θεοδώρων Γραμματικούς
  • Το Σαββατο το απόγευμα η Ακολουθία του Εσπερινού
  • Την Κυριακή Α Νηστειών, Κυριακή της Ορθοδοξίας, η Ακολουθία του Ορθρου και εν συνεχεία Πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετα θείου Κηρυγματος

Την Β ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

  • Την Δευτέρα 21 Μαρτίου και ωρα 19:00μμ η Ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου
  • Την Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016 και ωρα 19:00 η Ακολουθία της Θ Ωρας και εν συνεχεία η Ακολουθία του Εσπερινού μετά της Θειας Λειτουργίας των Προηγιασμένων Τιμίων Δωρων
  • Την Πέμπτη 24 Μαρτίου 2016 και ωρα 17:00 η Ακολουθία του Εσπερινού
  • Την Παρασεκυή 25 Μαρτίου και ωρα 07:00 η Ακολουθία του Ορθρου και εν συνεχεία Πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετα Δοξολογίας
  • Την Παρασκευή το απόγευμα και ωρα 19:00μμ η Ακολουθία του Μικρού Αποδείπνου και η Β στάση των Χαιρετισμών προς την Υπεραγία Θεοτόκο
  • Το Σάββατο 26 Μαρτίου η Ακολουθία του Ορθρου και εν συνεχεία Θεία Λειτουργία στο Κοιμητήριο ενω το απόγευμα της ιδίας ημέρας και ώρα 17:00 η Ακολουθία του Εσπερινού
  • Την Γ Εβδομάδα των Νηστειών 

28/03/2016-02/04/2016
  • Την Τετάρτη 30 Μαρτίου 2016 και ωρα 19:00 η Ακολουθία της Θ Ωρας και εν συνεχεία η Ακολουθία του Εσπερινού μετά της Θείας Λειτουργίας των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων
  • Την Παρασκευή το απόγευμα και ωρα 19:00μμ η Ακολουθία του Μικρού Αποδείπνου και η Γ στάση των Χαιρετισμών προς την Υπεραγία Θεοτόκο
  • Το Σάββατο 2 Απριλίου η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία Θεία Λειτουργία στο Κοιμητήριο ενώ το απόγευμα της ιδίας ημέρας και ώρα 17:00 η Ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς 
Εκ του Ιερού Ναού

Τριώδιο !!! Το διόδιον του Παραδείσου


Τι Τριώδιον , τι Διόδιον !Και το Τρι-ώδιον είναι ένα πνευματικό Δι-όδιο, το μοναδικό στο οποίο δεν πληρώνεις, αλλά πληρώνεσαι κιόλας με πνευματικά λεφτά και πνευματικούς καρπούς.Είναι όμως και ένα «παράνομο» βιβλίο ! αφού βρίθει από διάφορες παραβατικές προσωπικότητες!
Ξεκινά με ένα Τελώνη (Αρχικλέφτη Εφοριακό της τότε εποχής) περνά μέσα από πασίγνωστες Ιερόδουλες του πεζοδρομίου ,(όπως η Μαρία η Αιγυπτία) και τελειώνει με έναν αρχισυμμορίτη Λήσταρχο, που δεν άφησε άνθρωπο απείραχτο.Το Βιβλίο του Τριωδίου ξεκινά από έναν Τελωνικό αναστεναγμό «Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ» και λαμβάνει πέρας με ένα «Μνήσθητι μου Κύριε εν τη Βασιλεία Σου» ενός σεσημασμένου ληστή πάνω στον σταυρό.
Ως εκ τούτου παρέχει και ηθική αυτουργία για «παράνομες» δραστηριότητες , αφού προβάλει και προωθεί τον Νόμο της Αγάπης Του Θεού, ο οποίος λογίζεται ως παράτυπη και παράνομη συμπεριφορά στην δικονομική ανθρώπινη νοοτροπία, εκεί που λείπει η έννοια της Συγνώμης και της Μετανοίας.
Για τον κώδικα της ανθρωπίνης ποινικής δικονομίας ο Ληστής πάνω στον Σταυρό ήταν το χειρότερο απόβρασμα της καλής κοινωνίας. Για τον Χριστό όμως και την Βασιλεία Του ο πρώτος και επίσημος καλεσμένος του Παραδείσου.
Ας γίνει λοιπόν φέτος και σε εμάς το Τριώδιον , Διόδιον του Παραδείσου.

Λόγος περί μνημοσύνων - Του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού

Τοῦ νεκροῦ σώματος τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀλλοιοῦται ἡ ὄψις· τῇ ἐνάτῃ πᾶσα διαρρέει ἡ πλάσις, σωζομένης τῆς καρδίας· τῇ δὲ τεσσαρακοστῇ, καὶ αὐτὴ ἡ καρδία ἀπώλλυται· τούτου ἕνεκα γίνονται τὰ γ´ (3), θ´ (9) καὶ μ´ (40) Μνημόσυνα· τὰ δὲ τῶν ἁγίων μένουσιν ἀδιάφθορα καθώς καὶ τῶν καθαρῶν· τῶν δὲ ἀφωρισμένων δυσειδέστατα· εἰς διαστολήν. Οὕτω καὶ ἐπὶ τῶν βρεφῶν· πρῶτον ἡ καρδία διαπλάττεται εἰς τὴν μήτραν, εἶτα καὶ τὰ λοιπὰ μόρια· τὴν τρίτην ἡμέραν εἰς αἷμα μεταβάλλεται· τὴν ἐνάτην χαρακτηρίζεται, τὴν δὲ τεσσαρακοστὴν ἀπαρτίζεται εἰς τέλειον εἶδος τὸ ἔμβρυον· καὶ μετὰ ἡμέρας τεσσαράκοντα διορίζεται ἡ κατάπαυσις τῆς δικαίας ψυχῆς ἄχρι τῆς συντελείας

Τι είναι και ποια η έννοια του Ψυχοσάββατου

Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σώμα που βλέπομε να ζει, να κινείται, να εργάζεται, να χαίρεται, να υποφέρει, να γηράσκει και να πεθαίνει. Είναι και η ψυχή η αθάνατη, που ευρίσκεται ενωμένη με το σώμα, όσο εκείνο ζη. Όταν όμως πεθάνει το σώμα, η ψυχή ζη, υπάρχει και παραμένει αθάνατη. Είναι πνευματική υπόσταση, αιώνια και μεταφέρεται στον αόρατο κόσμο των πνευμάτων,αλλάζει δηλαδή κατάσταση και τρόπο ύπαρξης Και η Εκκλησία, σαν φιλόστοργη μητέρα, δεν είναι μόνο για όσους ζουν στον κόσμο τούτο, αλλά και για τα παιδιά της που πέθαναν και η ψυχή των βρίσκεται στον πνευματικό κόσμο.
Η διδασκαλία αυτή είναι βασική αλήθεια της ορθοδόξου πίστεώς μας. Σαν συνέχεια αυτού του δόγματος είναι και μια άλλη διδασκαλία στενά ενωμένη με την προηγούμενη. Είναι η διδασκαλία περί της κρίσεως. Ο Θεός θα κρίνει τους ανθρώπους σύμφωνα με τα έργα τους στην Δευτέρα Παρουσία. Ο άνθρωπος είναι αμαρτωλός και ένοχος μπροστά στην θεία δικαιοσύνη, για μικρές ή μεγάλες αμαρτίες. Το σοβαρότερο καθήκον του ανθρώπου είναι να ευρίσκεται πάντα έτοιμος για την άλλη ζωή,γιατί είναι άγνωστος ο χρόνος και οτρόπος της αναχώρησης μας απο τον κόσμο αυτόν. Η Εκκλησία εύχεται πάντοτε για την σωτηρία των παιδιών της. Αγωνίζεται να καταρτίζει αγίους, για τη βασιλεία των ουρανών. Πολλοί όμως άνθρωποι πεθαίνουν με ορισμένες ατέλειες και ρύπους, όχι γιατί ήσαν άπιστοι και ασεβείς, αλλά από αδυναμίες ίσως να ήλθε και ο θάνατος ξαφνικά και έφυγαν ατελείς και ελαττωματικοί στην αρετή και την αγιότητα.
Η Εκκλησία λοιπόν έρχεται βοηθός και παρήγορος και γι'; αυτές τις ψυχές. Παράδοση Αποστολική, αρχαία, να προσφέρονται δώρα και προσφορές, κερά, λιβάνια, κανδήλια, υπέρ των νεκρών. «Δεκτά γαρ ταύτα Θεώ και πολλήν φέροντα την αντίδοσιν», λέγει ο Μέγας Αθανάσιος, «Ας φροντίσομε για την ωφέλεια των νεκρών μας. Ας τους δώσομε την πρέπουσα βοήθεια, ελεημοσύνες και προσφορές, γιατί αυτό τους δίδει πολλή ανακούφιση και κέρδος και ωφέλεια.
Γιατί αυτά δεν νομοθετήθηκαν στην τύχη αλλά από τους πανσόφους Μαθητές και Αποστόλους του Κυρίου παρεδόθησαν στην Εκκλησία, να μνημονεύει ο ιερέας πάνω στα άχραντα Μυστήρια τους πιστούς που εκοιμήθησαν», λέγει και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Και προσθέτει πως «όσοι λησμονούν και αποφεύγουν να τελέσουν τα νενομισμένα στους νεκρούς των θα έχουν ευθύνη και αμαρτία». Τα μνημόσυνα, λειτουργίες, ελεημοσύνες και όσα άλλα γίνονται για τους νεκρούς, έχουν μεγαλύτερη σημασία για κείνους που πέθαναν σε πολέμους, συμφορές και καταστροφές, σε ερημιές, σε θάλασσες, με θανάτους διαφόρους, και μάλιστα όταν δεν είχαν κανένα δικό τους να ενδιαφερθεί για την ψυχή τους. Η Εκκλησία μνημονεύει «των από περάτων κεκοιμημένων πατέρων και αδελφών», γιατί γνωρίζει την ευσπλαχνία του Θεού και ότι «νικά το φιλάνθρωπον».
Η στοργή αυτή της Εκκλησίας για τους νεκρούς είναι και μέγα μάθημα για τους ζώντες, γιατί τους καλεί σε συναίσθηση της αμαρτωλότητός των, στην μετάνοια και στην σταθερή προετοιμασία για την σωτηρία της ψυχής των στην αιωνιότητα του Θεού. Η Εκκλησία μας έχει και δυο Ψυχοσάββατα στα οποία μνημονεύονται όλοι οι χριστιανοί από αρχής του κόσμου μέχρις εσχάτων.
Το πρώτο Ψυχοσάββατο το όρισαν οι Πατέρες την Κυριακή προ τής Κρίσεως (Απόκρεω).Αυτή τη μέρα ή Εκκλησία τελεί μνημόσυνα για τα παιδιά της πού πέθαναν σε ξένη γη, είτε στη Θάλασσα, είτε στην έρημο γη αυτούς δεν έχουν γίνει κανονικά μνημόσυνα και έχουν στερηθεί την ωφελεία τους. 0ι Θείοι Πατέρες κινούμενοι από φιλανθρωπία όρισαν να τελούνται μνημόσυνα όπερα όλων «των κεκοιμημένων», για να συμπεριλαμβάνονται και κείνοι πού δεν τούς έγιναν ειδικά μνημόσυνα. Για ποιο λόγω όμως διάλεξαν οι Πατέρες αυτό το Σάββατο; Επειδή θα τοποθετούσαν την επόμενη μέρα τη Δευτέρα Παρουσία τού Χριστού, ταιριαστά μνημονεύουν και τις ψυχές, για να παρακαλέσουν τον φοβερό Κριτή να χρησιμοποίηση τη συνηθισμένη του συμπάθεια και να τις κατάταξη στην απόλαυση πού τις υποσχέθηκε.
Το δεύτερο Ψυχοσάββατο το τελεί η Εκκλησία μας εννέα μέρες μετά την Ανάληψη τού Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, δηλαδή το Σάββατο προ τής Πεντηκοστής.Στο μνημόσυνο αυτό ή ‘Εκκλησία μας μνημονεύει όλους τούς ευσεβείς κοιμηθέντες από Αδάμ μέχρι σήμερα. Προσεύχεται γι’ αυτούς και ζητά από το Χριστό πού αναλήφθηκε στους ουρανούς και κάθισε στα δεξιά του Πατρός να τους αξίωση την ώρα τής Κρίσεως να δώσουν καλή απολογία σ’ Αυτόν πού Θα κρίνη όλη τη γη. Να παρασταθούν στα δεξιά Του, στη χαρά, με το μέρος των δικαίων και στην φωτεινή τάξη των αγίων. Να γίνουν άξιοι κληρονόμοι τής Βασιλείας και δεν εύχεται μόνο για τούς Χριστιανούς, διότι δεν ήταν κανένας χριστιανός από Αδάμ μέχρι Χριστού, αλλά για όλους τούς ανθρώπους. Στο σημείο αυτό μπορεί να δη κανείς την αγάπη τής Εκκλησίας μας για όλο το ανθρώπινο γένος.

Γιατί αυτό το Σάββατο διαφέρει από τα υπόλοιπα του έτους ;

Του Μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης
ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

Σάββατο των Απόκρεω, ημέραρα των νεκρών. Aλλά το προσεχές Σάββατο διαφέρει από όλα τα Σάββατα του έτους. Γι αυτό ονομάζεται Ψυχοσάββατο. Tι σημαίνει ψυχοσάββατο; H Eκκλησία μας στρέφεται με ιερά συγκίνηση στους τάφους και ενθυμείται τους νεκρούς. Ποιούς νεκρούς; Oι νεκροί είναι πολλοί. Oι νεκροί, που είναι θαμμένοι εδώ στα κοιμητήρια είναι πιο πολλοί από τους ζωντανούς που βρίσκονται στην πόλη Έχουμε δύο πόλεις· η μία αποτελείται από τους ζώντας, και η άλλη από τους κεκοιμημένους. H μικρα πόλης που αποτελείται από τους ζώντας πόσοι είμεθα; Mερικές χιλιάδες; Eίμεθα μειοψηφία. H μεγάλη πόλης, η απέραντος πόλις, είναι το νεκροταφείο. Πάνω από ένα εκατομμύριο είναι θαμμένοι εκεί μέσα. Eμείς είμεθα η μειοψηφία, αυτοί είναι πλειοψηφία. Aυτούς λοιπόν τους νεκρούς, που καθένας κατά διαφορετικό τρόπο απήλθαν από τον κόσμο τούτο, μνημονεύει σήμερα η Eκκλησία. Άλλοι από αυτούς πέθαναν νήπια ― και αυτά είναι τα μακάρια πνεύματα―, άλλοι πέθαναν γέροντες ασπρομάλληδες. Άλλοι πέθαναν μέσα στο σπίτι, και άλλοι έξω στους δρόμους ή στα βουνά. Άλλοι πέθαναν στην ξηρά, άλλοι στη θάλασσα. Άλλοι πέθαναν με φυσικό θάνατο, άλλοι από διάφορα δυστυχήματα ή τους έφαγαν τα θηρία της ερήμου. Όλους αυτούς ενθυμείται σήμερα η Eκκλησία. Eνθυμείται όμως και κάποιους άλλους. Ποιούς; Σύμφωνα με την παράδοση, πρέπει ο πιστός Xριστιανός, όταν περάσουν τρεις μέρες από το θάνατο, να τελεί μνημόσυνο, τα τριήμερα· όταν περάσουν εννέα ημέρες, τα εννιάμερα· όταν περάσουν σαράντα ημέρες, τα σαράντα κ.λπ.. Έχουν σημασία αυτά. δεν είναι τώρα η ώρα να σας εξηγήσω, γιατί κάνουμε τότε μνημόσυνο, ή στο χρόνο, ή στα τρία χρόνια κ.λπ.. Tώρα δυστυχώς πάνε κι αυτά, λησμονήθηκαν. Tώρα λησμονούν και τους νεκρούς! Αν πάτε στην Iαπωνία, θα δείτε ότι τιμούν πολύ τους νεκρούς. Tα νεκροταφεία τους είναι περιβόλια, άλση ωραιότατα. Kαι όταν βαπτίζονται ή όταν στεφανώνονται, τις σπουδαιότερες δηλαδή στιγμές της ζωής των, οι Γιαπωνέζοι πηγαίνουν στα νεκροταφεία και προσεύχονται στους τάφους των νεκρών. Eμείς…· θα έλεγα σκληρά λέξη, αλλά δεν την λέω. Kτηνώδης είναι η κατάστασης. Γινήκαμε αγριώτεροι των πάντων. Λησμονήσαμε τους νεκρούς. Xορτάριασαν τα μνήματα. Aπαισία είναι η όψις των νεκροταφείων μας ―πλήν ελαχίστων―, ούτε ένα μπουκέτο λουλούδια δεν τους πάμε. Παίρνει το παιδί ή το εγγόνι την περιουσία εκείνων, που κοπίασαν για να ζει αυτός τώρα ευτυχής, και δεν τους ανάβει ένα κερί. Yπάρχουν πολλοί κεκοιμημένοι που τους έχουν λησμονήσει οι πάντες. Aλλ’ εδώ είναι το μεγαλείο της Eκκλησίας. Eάν όλος ο κόσμος τους λησμονεί, δεν τους λησμονεί όμως η μάνα· ναί, η μάνα. Ποιά είναι η μάνα, ειδικώς σ’ εμάς τους ΄Eλληνες; Eάν για αλλους λαούς των Bαλκανίων, τους Σέρβους και τους Pουμάνους και τους Bουλγάρους και τους Pώσους που είναι κι αυτοί ορθόδοξοι, εαν γι’ αυτούς η Eκκλησία είναι μια φορά μάνα, για εμάς τους Έλληνες είναι χίλιες φορές μάνα, η «γλυκειά μάνα» μας, όπως έλεγε ο Kρυστάλλης. Αυτή η μάνα λοιπόν δεν λησμονει τα παιδιά της. Αν σε λησμονήσει ο άντρας, σε λησμονήσει η γυναίκα, σε λησμονήσει το παιδί σου, η Eκκλησία δεν σε λησμονεί. Tέτοια αγία ημέρα αναπέμπει δέηση υπέρ όλων των νεκρών, και ιδίως των νεκρών εκείνων τους οποίους λησμόνησαν οι συγγενείς των και δεν τελούν μνημόσυνα. Yπέρ όλων αυτών τελεί σήμερα το μνημόσυνο.

O αγαθός χρυσοχόος - μια διδακτική ιστορία απο το Λειμωνάριο


Υπήρχε κάποιος χρυσοχόος πολύ ευφυής και άριστος τεχνίτης, προς τον οποίο ήλθε κάποιος πατρίκιος, δηλαδή ευγενής, και παράγγειλε να του κατασκευάσει ένα σταυρό με πολύτιμους λίθους, για να τον προσφέρει στον ναό.
Αφού έλαβε, λοιπόν, χρυσάφι αντί για χρήματα, σκέφτηκε και είπε στον εαυτό του ότι, αφού ο άρχοντας προσφέρει τόσα χρήματα στον ναό, γιατί να μην προσφέρει και ο ίδιος κάτι για δικό του όφελος, όπως η χήρα τα δύο λεπτά.
Έτσι υπολόγισε την τιμή της εργασίας του, η οποία άρμοζε, την πρόσθεσε και με τον σταυρό και τον τελείωσε.
Όταν ήλθε ο πατρίκιος και ζύγισε το χρυσάφι, προτού τοποθετηθούν οι πολύτιμοι λίθοι, το βρήκε περισσότερο απ’ όσο είχε δοθεί.
Όταν  άρχισε να τον ελέγχει με απειλές, μήπως έκανε δόλο και πρόσθεσε μέταλλα με το χρυσάφι που του έδωσε, ο νέος του είπε: « Ο Θεός που γνωρίζει τα ενδόμυχα της ψυχής, γνωρίζει ότι δόλο δεν έκανα, αλλά βλέποντας ότι εσύ προσφέρεις τόσα χρήματα στον Χριστό, σκέφτηκα να προσφέρω και εγώ τον μισθό του κόπου μου, ώστε να έχω και εγώ μισθό μαζί σου».
Θαυμάζοντας ο πατρίκιος την αγαθή προαίρεση του λέει: «Επειδή τέκνο έτσι έκρινες, για να έχεις και εσύ μερίδιο στον Χριστό, από σήμερα σε κάνε θετό υιό μου και κληρονόμο». Έτσι τον πήρε μαζί του και τον έκανε θετό υιό και κληρονόμο του.
Από αυτό λοιπόν, διδασκόμαστε την αγαθότητα του Θεού, ο οποίος λαμβάνοντας από εμάς με καλή προαίρεση, αποδίδει πλούσια την ανταπόδοση.
από το βιβλίο “Λειμωνάριον το Παλαιόν”,εκδόσεις: “Η Αγία Άννα”

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2016

Δελτίο Τύπου της Ιεράς μας Μητροπόλεως

        ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ      
  ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ  
 ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΤΥΠΟΥ & ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ        

            ======= ◊ =======
Εν Ιερά Πόλει Μεσολογγίου, τη  1η  Μαρτίου 2016

Δ Ε Λ Τ Ι Ο Ν     Τ Υ Π Ο Υ
Η γυναίκα σήμερα. Ψυχοκοινωνικές διαστάσεις»
Μηνιαία Σύναξη της Διακονίας Στηρίξεως Γυναικών

Η Ιερά Μητρόπολις Αιτωλίας και Ακαρνανίας ανακοινώνει ότιτην  Τετάρτη   9   Μαρτίου   2016  και   ώρα  06:00’   μ.μ.  θα πραγματοποιηθεί η  μηνιαία σύναξη  της  Διακονίας Στηρίξεως Γυναικών   «Παναγία   η   Παραμυθία»,   στο  Κέντρο   της Διακονίας,  που βρίσκεται  στο ισόγειο του Πνευματικού Κέντρου του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος Αγρινίου.
 Ομιλητές θα είναι ο κ. Βασίλειος Σταμάτης, ψυχολόγος MSc, επιστημονικός   διευθυντής   στην   Εταιρεία   Ψυχικής   Υγείας «Διάπλαση» και η  κα. Ιουλία Πάνου, ψυχολόγος της Διακονίας Στηρίξεως Γυναικών. Θα   αναπτύξουν   το   θέμα:  «Η   γυναίκα   σήμερα.Ψυχοκοινωνικές διαστάσεις».Θα ακολουθήσει διάλογος επί του θέματος.

Εκ  του  Γραφείου  Τύπου  και  Επικοινωνίας της  Ιεράς  Μητροπόλεως