Από την Ιερά Παράκληση της Ενορίας μας στην Παναγία τη Λεσινιώτισσα

Στα πλαίσια των ενοριακών και ποιμαντικών δραστηριοτήτων μας αφενός και αφετέρου λόγω του εορτασμού της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου που εορτάζει την ημέρα της εθνικής μας εορτής 28 Οκτωβρίου εκάστου έτους και προκειμένου όπως έχουμε προαναφέρει να γνωρίσουμε τα ορθόδοξα σεμνώματα - Μοναστήρια της καθ ημάς Ιερας Μητροπόλεως ο κύκλος γυναικών του Ιερού Ναού Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς,  με τη συμμετοχή 50 κυριών και λίγων ανδρών , πραγματοποίησε την Κυριακή το απόγευμα υπό την καθοδήγηση του Εφημερίου μας και Αρχιερατικού Επιτρόπου Μακρυνείας, π Σπυρίδωνα Ιωάννου εκδρομή στην Ιερά Μονή Παναγίας Λεσινιώτισσας στο Λεσίνι της Αιτωλοακαρνανίας. Εκεί τελέσθηκε από τον Εφημέριό μας η Ακολουθία του Εσπερινού και εν συνεχεία Ιερά Παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο . Το Ιερό Αναλόγιο το διηκόνησε ο λιαν αγαπητός σε όλους μας π Αντώνιος Βαφειάδης Εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Άνω Ζευγαρακίου Μακρυνείας. Ακολούθησε απογευματινός καφές στην παραθαλάσσια κωμόπολη του Αστακού όπου και το βραδάκι λάβαμε το δρόμο της επιστροφής

Παράκληση στην Ιερά Μονή Παναγίας Λεσινιώτισσας από τον Ιερό μας Ναό

Στα πλαίσια των ενοριακών και ποιμαντικών δραστηριοτήτων μας αφενός και αφετέρου λόγω του εορτασμού της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου που εορτάζει την ημέρα της εθνικής μας εορτής 28 Οκτωβρίου εκάστου έτους και προκειμένου όπως έχουμε προαναφέρει να γνωρίσουμε τα ορθόδοξα σεμνώματα - Μοναστήρια της καθ ημάς Ιερας Μητροπόλεως (έχουμε ήδη επισκεφθεί την Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου στα Ρέθα, την Ιερά Μονή Αγίου Κοσμά Αιτωλού, την Ιερά Μονή Εισοδίων της Θεοτόκου Μυρτιάς, την Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Αναλήψεως Θέρμου,  την Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Αστακού) :

Ο Ιερός μας Ναός διοργανώνει προσκύνημα στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Λεσινίου την Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2017 προκειμένου να τελέσουμε την Ακολουθία του Εσπερινού και της Ιεράς Παρακλήσεως προς την Υπέρμαχη Στρατηγό του Έθνους μας. 

Ώρα αναχώρησης 15:00 από την πλατεία του χωριού και απογευματινός καφές στον Αστακό

Τής Σκέπης σου Παρθένε, ανυμνούμεν τάς χάριτας, ή ω φωτοφόρον νεφέλην, εφαπλοίς υπέρ έννοιαν, και Σκέπεις τόν λαόν σου νοερώς, εκ πάσης τών εχθρών επιβουλής, σε γάρ σκέπην, καί προστάτιν, καί Βοηθόν, κεκήμεθα βοώντές σοι, Δόξα τοίς μεγαλείοις σου  Αγνή, δόξα τή θεία σκέπη σου, δόξα τή πρός ημάς σου, προμηθεία, Άχραντε

Τὴν πρὸς ἡμᾶς σου προμήθειαν, οἱ Ἑλλήνων παῖδες, Δέσποινα κηρύττομεν, ὑμνοῦντες τὴν μητρικήν, κηδεμονίαν σου"

Ἄνωθεν ἐφαπλοῦσα, τὴν ἁγίαν σοῦ Σκέπην,Παρθένε Θεοτόκε Μαρία,

σκέπεις καὶ σῴζεις τὸν σὸν λαόν, καθ' ὥραν σε Ἁγνὴ ἐπιβοώμενον‧

νῦν δὲ σου τὰ θαυμάσια, εὐγνωμόνως ὑμνεῖ κραυγάζων‧

Χαῖρε τοῦ κόσμου ἡ Σωτηρία     Χαῖρε Ἑλλάδος ἡ προστασία.

Χαῖρε τῶν Ἀγγέλων παράδοξον θέαμα      Χαῖρε τῶν ἀνθρώπων ἀκλόνητον ἔρεισμα.

Χαῖρε ὅτι ἐφάνης σκέπουσα τὸ σὸν Ἔθνος    Χαῖρε ὅτι παρέχεις νίκας τῷ στρατοπέδῳ.

Χαῖρε πηγὴ πλουσίας χρηστότητος     Χαῖρε λαμπὰς Θεοῦ ἀγαθότητος.

Χαῖρε δι' ἧς τοὺς ἐχθροὺς ἐκνικῶμεν     Χαῖρε πρὸς ἣν καθ' ἑκάστην βοῶμεν‧

Χαῖρε Σκέπη ὁλόφωτε

28 Οκτωβρίου, εορτή της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου

Γιορτάζουμε κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου την εορτή της αγίας Σκέπης. Και για την γιορτή αυτή συμβαίνει αυτό που λέγει ο άγιος Χρυσόστομος για τις μεγάλες γιορτές της Εκκλησίας μας, ότι πολλοί γιορτάζουν τις μεγάλες γιορτές, ξέρουν το όνομά τους, δεν ξέρουν όμως το βαθύτερο νόημά τους, ούτε το μήνυμα που θέλει να εξαγγείλει η Εκκλησία μας μέσω των εορτών αυτών. Και αυτό γιατί οι περισσότεροι, λέγει ο ιερός πατήρ, έρχονται στην Εκκλησία από συνήθεια και όχι από ευσέβεια. Γι’ αυτό ας ασχοληθούμε σήμερα με την υπόθεση της γιορτής καθώς και για το μήνυμά της προς το λαό του Θεού.

Στα χρόνια του βασιλέως Λέοντος του Μεγάλου (457-474 μ. Χ.) ζούσε στην Κων/πολη ο όσιος Ανδρέας, ο κατά Χριστόν σαλός. Σαλός είναι ο τρελλός και κατά Χριστόν σαλοί ονομάζονται κάποιοι άγιοι, οι οποίοι κάνανε κάποια περίεργα και παράλογα πράγματα, με απώτερο σκοπό να τους θεωρούν παλαβούς ή παλιανθρώπους και να μη τους τιμούν οι άνθρωποι· και έτσι αυτοί να ζουν εν ταπεινώσει και αφανεία. Μια νύχτα που γινότανε αγρυπνία στο ναό της Παναγίας των Βλαχερνών, ο όσιος Ανδρέας μαζί με τον μαθητή του Επιφάνιο, που έγινε αργότερα πατριάρχης Κων/πόλεως (520-536 μ. Χ.), είδαν την Υπεραγία Θεοτόκο οφαλμοφανώς, όχι σε όραμα, να μπαίνει από την κεντρική πύλη του ναού. Την συνόδευαν οι παρθένοι Ιωάννης ο Πρόδρομος και Ιωάννης ο Θεολόγος και πλήθος αγγέλων. Αφού μπήκε μέσα στο ναό προχώρησε στον σολέα. Εκεί γονάτισε και προσευχήθηκε πολλή ώρα με θερμά δάκρυα υπέρ της σωτηρίας των πιστών, ενώ την βλέπανε μόνο ο Ανδρέας και ο Επιφάνιος. Αφού προσευχήθηκε για πολύ η Θεοτόκος σηκώθηκε και μπήκε μέσα στο ιερό, όπου φυλασσόταν το μαφόριο της δηλαδή το τσεμπέρι της, το πήρε στα χέρια της και βγαίνοντας έξω το άπλωσε πάνω από τους πιστούς, για να δείξει ότι τους σκέπει και τους προστατεύει.

Αυτό είναι το γεγονός το οποίο στάθηκε αφορμή η Εκκλησία μας να καθιερώσει την γιορτή της αγίας Σκέπης δηλαδή τη γιορτή προς τιμή της Παναγίας, η οποία σαν τη φωτοφόρο νεφέλη που σκέπαζε τη μέρα και φώτιζε τη νύχτα τους Ισραηλίτες στην έρημο, σκέπει και προστατεύει το λαό του Θεού και φωτίζει τους πιστούς στο δρόμο για την τελείωση. Πως μας σκεπάζει και πως μας προστατεύει η Παναγία μας; Με τις προσευχές της, με τις παρακλήσεις της και με τα δάκρυά της.

Μα θα μου πείτε, είναι τόσο μεγάλο το γεγονός που η Παναγία μας προσεύχεται για μας, ώστε η Εκκλησία μας να έχει ιδιαίτερη γιορτή γι’ αυτό το γεγονός; Ναι μάλιστα είναι μεγάλο και σπουδαίο και ζωτικής σημασίας. Λέγει κάπου ο ιερός Χρυσόστομος ότι πάντοτε έχουμε την ανάγκη των προσευχών των άλλων όσο και ενάρετοι και ευσεβείς κι αν είμαστε.

Παράδειγμα χαρακτηριστικό γι’ αυτό είναι ο απόστολος Παύλος, αυτός που ανέβηκε μέχρι τρίτου ουρανού κι άκουσε άρρητα ρήματα, αυτός που ονομάσθηκε στόμα Χριστού, αυτός που είχε «νουν Χριστού», αυτός που «αναπλήρωνε τα υστερήματα των θλίψεων του Χριστού στο σώμα του», αυτός λοιπόν ο γίγας της αρετής και της ευσέβειας, πάντα ζητούσε τις προσευχές των χριστιανών. Αν και αυτοί που θα προσευχότανε για τον Παύλο δεν ήταν ούτε ανώτεροι του ούτε ισάξιοί του. Μοιάζει το γεγονός σαν ένας στρατιώτης να μιλά στον πρόεδρο της δημοκρατίας για τον στρατηγό. Κι όμως ο Παύλος όχι μόνο δεν αρνήθηκε τις προσευχές των χριστιανών, αλλά αντίθετα τους προέτρεψε και τους παρακαλούσε να προσεύχονται για κείνον.

Στην προς Ρωμαίους (15,30) γράφει· «Παρακαλώ δε υμάς αδελφοί μου … συναγωνίσασθαί μοι εν ταις προσευχαίς υπέρ εμού προς τον Θεόν». Στους Εφεσίους (6,18-19) συνιστά δέηση περί «πάντων των αγίων» και περί εαυτού. Τους Κολοσσαείς (4,2-3) παροτρύνει «τη προσευχή προσκαρτερείτε … προσευχόμενοι άμα και περί ημών». Τους Θεσσαλονικείς (Α΄ Θεσ. 5,25 · Β΄ Θεσ. 3,1) παρακαλεί «αδελφοί προσεύχεσθε υπέρ ημών». Όχι δε μόνο ζητά να προσεύχονται γι’ αυτόν και για τους συνεργάτες του, αλλά και πιστεύει ότι ήδη το κάνουν και στις προσευχές τους οφείλει την υγεία του και τη σωτηρία από μεγάλους κινδύνους (πρβλ. Φιλημ. 22 · Β΄ Κορ. 1,10-11).

Αλλά και ο Πέτρος δεν είπε τι μου χρειάζεται η προσευχή των άλλων αφού είμαι απόστολος, αφού ομολόγησα το θεανθρώπινο του Χριστού, αφού πάνω στην ομολογία μου στηρίχθηκε η Εκκλησία. Έτσι όταν ήταν στη φυλακή από τον Ηρώδη τον Αγρίππα τον Α΄, οι χριστιανοί των Ιεροσολύμων προσευχόταν γι’ αυτόν με αποτέλεσμα να τον ελευθερώσει άγγελος Κυρίου κατά θαυμαστόν τρόπο. Λοιπόν κι αν είσαι Παύλος κι αν είσαι Πέτρος έχεις ανάγκη των προσευχών των άλλων και μάλιστα των αγίων και μάλιστα της Παναγίας. Βέβαια οι αιρετικοί διαφωνούν στο σημείο αυτό και λένε να προσευχόμαστε κατ’ ευθείαν στο Θεό και όχι να επιζητούμε τις δεήσεις των αγίων. Ήδη τα παραδείγματα που αναφέραμε δίδουν την απάντηση, γιατί, αν μας χρειάζονται οι προσευχές των ζώντων και μη τελειωθέντων αδελφών μας, πόσο περισσότερο ωφέλιμες είναι οι προσευχές των αγίων. Ας αναφέρουμε όμως κι ένα χωρίο που είναι χαρακτηριστικό για το πόσο αναγκαία είναι η δέηση των δικαίων ζώντων και τεθνεώτων. Στον Αβιμέλεχ ένα βασιλιά της Αιγύπτου, που είχε υποπέσει σ’ ένα σοβαρό παράπτωμα, ο Θεός του είπε να προσφύγει στον Αβραάμ, που ήταν τότε στην Αίγυπτο, και να ζητήσει την προσευχή του. «Προφήτης εστί και προσεύξεται περί σου και ζήση» (Γεν. 20,7). Αλλά ενώ η προσευχή έχει τεράστια δύναμη, ενώ είναι αναγκαία όσο ενάρετοι κι αν είμαστε, χρειάζεται μια προϋπόθεση για να καρποφορήσει. Και η προϋπόθεση είναι να προσπαθούμε κι εμείς· ν’ αγωνιζόμαστε· να μετανοούμε για τις αμαρτίες μας· να βιάζουμε τον εαυτό μας προς εξάσκηση της αρετής. Μη περιμένουμε τα πάντα από την προσευχή των αγίων, ενώ εμείς οι ίδιοι οκνεύουμε και τεμπελιάζουμε. Η αγιότητα δεν μεταδίδεται κατά μαγικό τρόπο· απαιτεί και ενεργό προσπάθεια εκ μέρους μας.Έτσι ενώ ο Ιερεμίας προσευχήθηκε τρεις φορές για τους Εβραίους και στις τρεις φορές άκουσε το Θεό να λέγει· «Μη προσεύχου, μηδέ αξίου περί του λαού τούτου ότι ουκ εισακούσομαί σου» (7,16). Και ο Ιεζεκιήλ άκουσε το εξής· «και εάν ώσιν (είναι) οι τρεις ούτοι εν μέσω αυτής, Νώε και Δανιήλ και Ιώβ, αυτοί εν τη δικαιοσύνη αυτών σωθήσονται … η δε γη έσται εις όλεθρον» (14, 14-16). Και στον Ιερεμία είπε ο Θεός· «εάν στη (σταθεί) Μωσής και Σαμουήλ προ προσώπου μου, ουκ έστιν η ψυχή μου προς αυτούς» (15,1). Και τα λέγει αυτά ο Θεός στον Ιερεμία και στον Ιεζεκιήλ για να τους δείξει όχι ότι δεν δέχεται την ικεσία τους και τους περιφρονεί, αλλά δεν αξίζουν οι Ιουδαίοι για να τους βοηθήσει. Γι’ αυτό και αναφέρει τα ονόματα του Νώε, του Δανιήλ, του Ιώβ, του Μωϋσή, και του Σαμουήλ, που είχαν καθιερωθεί ως άγιοι μεγάλου βεληνεκούς, θεοπρόβλητοι και θεάρεστοι. Είναι σαν να λέγει ο Θεός σήμερα· «Ακόμη και η Παναγία και οι απόστολοι και ο Χρυσόστομος και ο Αθανάσιος να προσευχηθούν για σας, δεν σας βοηθώ. Η κακία σας είναι απροσμέτρητη και φοβερή.

Είναι χαρακτηριστική και η λεπτομέρεια ότι η Παναγία μας άπλωσε το μαφόριο της εντός του ναού και σκέπασε όσους αγρυπνούσαν και προσευχόταν. Θέλει να πει ότι πρέπει να έχουμε ουσιαστική σχέση με την Εκκλησία για να μας σκεπάσει με τις πρεσβείες της.

Την έχουμε αυτή τη σχέση; Πηγαίνουμε στην Εκκλησία, κοινωνούμε, εξομολογούμαστε, αγρυπνούμε, νηστεύουμε, ελεούμε, συγχωρούμε, προσπαθούμε να τηρήσουμε τις εντολές; Ο καθένας ας ρωτήσει τον εαυτό του και ας δώσει προσωπικά και υπεύθυνα την απάντηση.

πηγή: http://pmeletios.com/ar_meletios/panagia/agia_skepi.html

H Υπέρμαχη Στρατηγός

Ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου πρέπει να αναφέρουμε ότι εκτός από τη μεγάλη Εθνική μας εορτή (Επέτειος του ΟΧΙ) γιορτάζουμε και την Αγία Σκέπη της Θεοτόκου.Δεν είναι τυχαίο ότι οι δύο σημαντικότερες εθνικές γιορτές του έθνους μας έχουν το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό να συνεορτάζονται με μία γιορτή της Παναγίας. Την 25η Μαρτίου γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, ενώ σήμερα, την 28η Οκτωβρίου την Αγία Σκέπη της Θεοτόκου. Η γιορτή αυτή μετατέθηκε από την εκκλησία μας από την 1η Οκτωβρίου την 28η ως ένδειξη ευγνωμοσύνης προς την Παναγία μας για τη σκέπη και την προστασία της στον αγώνα των Ελλήνων απέναντι στους Ιταλούς, αρχικά, και, αργότερα, σε όλη τη διάρκεια της εθνικής αντίστασης.Στο μέ­τω­πο, σ' ό­λη τη γραμ­μή, α­πό τη γα­λα­νή θά­λασ­σα του Ι­ο­νί­ου μέ­χρι ψη­λά τις πα­γω­μέ­νες Πρέ­σπες, ο ελ­λη­νι­κός στρα­τός άρ­χι­ζε να βλέ­πει παν­τού το ί­διο ό­ρα­μα: Έ­βλε­πε τις νύ­χτες μια γυ­ναι­κεί­α μορ­φή να προ­βα­δί­ζει ψη­λό­λι­γνη, α­λα­φρο­περ­πά­τη­τη, με την κα­λύ­πτρα της α­να­ριγ­μέ­νη α­πό το κε­φά­λι στους ώ­μους. Την α­να­γνώ­ρι­ζε, την ή­ξε­ρε α­πό πα­λιά, του την εί­χαν τρα­γου­δή­σει ό­ταν ή­ταν μω­ρό κι ο­νει­ρευ­ό­ταν στην κού­νια. Ή­ταν η μά­να η με­γα­λό­ψυ­χη στον πό­νο και στην δό­ξα, η λα­βω­μέ­νη της Τή­νου, η υ­πέρ­μα­χος Στρα­τη­γός.

Iεροί Ναοί της καθ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως που πανηγυρίζουν τον Αγιο μεγαλομάρτυρα Δημήτριο το Μυροβλήτη

Με την ευκαιρία της Ιεράς Μνήμης του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλήτου πανηγυρίζουν στην Ιερά μας Μητρόπολη , οι Ιερές Μονές πρός τιμήν του Μυροβλίτου Αγίου : στήν Zαβέρδα και στόν Δρυμό Βονίτσης.

Επίσης οι ομώνυμοι Ιεροί Ναοί που βρίσκονται:

στήν πόλη του Αγρινίου (στήν Θεία Λειτουργία θα ιερουργήσει ο Σεβασμιώτατος .Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.Κοσμάς),στήν Βαρετάδα,στήν Γουριώτισσα,στό Καινούριο, στήν Νεάπολη, στήν Παλαιοκαρυά, στήν Κατοχή, στίς Άκρες Μεσολογγίου, στο Άνω Ζευγαράκι,στήν Παραβόλα, στήν Ρίγανη Ξηρομέρου , στή Βαλμάδα, στήν Στάνου Αμφιλοχίας , στήν Συκούλα,στή Σκουρτού,στήν Πλαγιά, στό Αργυρό Πηγάδι, στήν Αγία Παρασκευή, στό Μαλευρό, στό Θέρμο,στό Λαμπίρι,και στό Πετροχώρι.

Ιεροί Ναοί και εξωκλήσια που εορτάζουν τον Αγιο Δημήτριο στην Αρχιερατική Περιφέρεια Μακρυνείας

• Την προσεχή Πέμπτη 26 Οκτωβρίου 217 εορτάζει  και πανηγυρίζει ο Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου στο Άνω Ζευγαράκι Μακρυνείας. Το απόγευμα της Τετάρτης 25 Οκτωβρίου 2017 και ώρα 18:00 θα τελεσθεί ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ Αρτοκλασίας και Θείου Κηρύγματος και στη συνέχεια θα λάβει χώρα η περιφορά της Ιερής Εικόνος του Αγίου Δημητρίου πέριξ του Ιερού Ναού. Το πρωί της Πέμπτης θα τελεσθεί η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία Πανηγυρική Θεία Λειτουργία 
• Επίσης εορτάζει και πανηγυρίζει ο Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου στο Λιθοβούνι Μακρυνείας

Εξωκλήσια στην Αρχιερατική Περιφέρεια Μακρυνείας που εορτάζουν

Στην Αρχιερατική Περιφέρεια Μακρυνείας, εορτάζουν και πανηγυρίζουν εξωκλήσια αφιερωμένα στον Αγιο Μεγαλομάρτυρα Δημήτριο το Μυροβλήτη στα κάτωθι χωριά:

Στη Ματαράγκα και στη Μεσάριστα Μακρυνείας

Πρόγραμμα Ιερών Ακολουθιών προσεχών ημερών στον Ιερό μας Ναό

Στον Ιερό μας Ναό χάριτι Θεού θα τελεσθούν οι κάτωθι Ιερές Ακολουθίες τις προσεχείς ημέρες:

• Παρασκευή 20 Οκτωβρίου 2017 η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία Θεία Λειτουργιά επί τη εορτή του Αγίου Γερασίμου
• Σάββατο 21/10/2017 πρωί Θεία Λειτουργία στο Κοιμητήριο του χωριού
• Σάββατο απόγευμα ώρα 17:30 η Ακολουθία του Εσπερινού
• Κυριακή 22 Οκτωβρίου 2017 η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία
• Τετάρτη 25 Οκτωβρίου 2017 και ώρα 17:00 μμ η Ακολουθία του Εσπερινού επί τη εορτή του Αγίου Δημητρίου
• Πέμπτη 26 Οκτωβρίου η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία Θεία Λειτουργία
• Παρασκευή 27 Οκτωβρίου 2017  Ακολουθία του Εσπερινού επί τη εορτή της Αγίας Σκέπης
• Σάββατο 28 Οκτωβρίου  Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία Θεία Λειτουργία. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας θα τελεσθεί η Δοξολογία επί τη εθνική επετείω και επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο των πεσόντων με κατάθεση στεφάνων
• Το απόγευμα του Σαββάτου η Ακολουθία του Εσπερινού
• Την Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2017 Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία
• Την Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2017 και ώρα 15:00 αναχώρηση με λεωφορείο προκειμένου να τελέσουμε Ιερά Παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο στην Ιερά Μονή Παναγίας Λεσινιώτισσας στο Λεσίνι Μεσολογγίου και απογευματινός καφές στην κωμόπολη του Αστακού

Πνευματικές και ποιμαντικές δραστηριότητες της Ενορίας μας

Στα πλαίσια των ποιμαντικών και πνευματικών δραστηριοτήτων του καθ ημάς ενοριακού Ιερού Ναού Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς ανακοινώνονται:

• Κάθε Σάββατο μεσημέρι και ώρα 16:00 μμ θα γίνεται το κατηχητικό για αγόρια και κορίτσια Δημοτικού
• Κάθε Κυριακή και μετά τη Θεία Λειτουργία θα τελείται το Κατηχητικό για αγόρια και κορίτσια Γυμνασίου και Λυκείου
• Κάθε Κυριακή απόγευμα και ώρα που θα ανακοινώνουμε πιο νωρίς θα τελείται ο κύκλος μελέτης της Αγίας Γραφής και το κατηχητικό των ενηλίκων (Για το μήνα Οκτώβριο ώρα 18:00 μμ)
• Κάθε Σάββατο και Κυριακή απόγευμα θα λειτουργεί η δανειστική βιβλιοθήκη που έχει  δημιουργηθεί στο Κέντρο νεότητος του Ιερού μας Ναού. Η βιβλιοθήκη αυτή, ήδη φιλοξενεί βιβλία εκκλησιαστικού- θεολογικού περιεχομένου, αγιορείτικα βιβλία, αντιαιρετικά, πατερικά, Εκκλησιαστικές εγκυκλοπαίδειες, εγκυκλοπαίδειες γενικού ενδιαφέροντος, επιστημονικά, ιστορικά και φιλολογικά βιβλία,   προς δανεισμό των παιδιών μας, με απώτερο και μόνο σκοπό την  ψυχική και πνευματική ωφέλεια αυτών.
• Κατά μήνα θα γίνονται και ομιλίες σε νεαρά ζευγάρια με σκοπό την στήριξη του θεσμού της οικογένειας
• Κάθε Σάββατο απόγευμα και ώρα 17:00 θα τελείται το μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως  από τον π Σπυρίδωνα Ιωάννου.
• Ιερές Αγρυπνίες σε μεγάλες εορτές του Εκκλησιαστικού μας έτους
• Εκμάθηση παραδοσιακών χορών για αγόρια Δημοτικού και Γυμνασίου θα πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Δημοτικό σχολείο Γραμματικούς
• Έχουν προγραμματιστεί εκδρομές σε διάφορους θρησκευτικούς χώρους της Ιεράς μας Μητροπόλεως (τις προηγούμενες χρονιές επισκεφθήκαμε τις Ιερές Μονές: Αγίου Κοσμά Αιτωλού, Αγίου Γεωργίου Αστακού, Μυρτιάς, Ρέθα ) αλλά και άλλων Ιερών Μονών- προσκυνημάτων  εκτός της Ιεράς μας Μητροπόλεως ( Τις προηγούμενες χρονίες επισκεφθήκαμε τα κάτωθι ιερά προσκυνήματα: Παναγία Σουμελα, Μετέωρα, Αγιος Ιωάννης Ρώσος, Αγία Θεοδώρα Βαστα Αρκαδίας, Αγ. Σπυρίδωνας Κέρκυρας, Μονή Γηρομερίου Θεσπρωτίας, Παναγία Φανερωμένη Λευκάδος, Παναγία Μολυβδοσκεπάστου Κονίτσης, Ιερά Μονή Δοβρά Βεροίας, Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής Μονοδενδρίου, Μονή Αγ Ιωάννου Θεολόγου Σουρωτής, Αγιο Όρος, Μονή  Παναγίας Μικροκάστρου Κοζάνης, Μονή Παναγίας Μαυριώτισσας Καστορίας, Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Ριλλας Βουλγαρίας)

Στο κατηχητικό σχολείο την φετινή χρονιά πέρα των χειροτεχνιών, των αθλοπαιδιών, των ποιμαντικών επισκέψεων σε θρησκευτικούς χώρους της Ιεράς μας Μητροπόλεως, της ψυχαγωγίας και του ομαδικού παιχνιδιού θα διδαχθεί η ανάλυση της Θείας Λειτουργίας του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου καθώς και οι Ακολουθίες του Εσπερινού των Χαιρετισμών της Θεοτόκου  και του μικρού Αποδείπνου.

Παράκληση στην Ιερά Μονή Παναγίας Λεσινιώτισσας από τον Ιερό μας Ναό

Στα πλαίσια των ενοριακών και ποιμαντικών δραστηριοτήτων μας αφενός και αφετέρου λόγω του εορτασμού της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου που εορτάζει την ημέρα της εθνικής μας εορτής 28 Οκτωβρίου εκάστου έτους και προκειμένου όπως έχουμε προαναφέρει να γνωρίσουμε τα ορθόδοξα σεμνώματα - Μοναστήρια της καθ ημάς Ιερας Μητροπόλεως (έχουμε ήδη επισκεφθεί την Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου στα Ρέθα, την Ιερά Μονή Αγίου Κοσμά Αιτωλού, την Ιερά Μονή Εισοδίων της Θεοτόκου Μυρτιάς, την Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Αναλήψεως Θέρμου,  την Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Αστακού) :

Ο Ιερός μας Ναός διοργανώνει προσκύνημα στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Λεσινίου την Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2017 προκειμένου να τελέσουμε την Ακολουθία του Εσπερινού και της Ιεράς Παρακλήσεως προς την Υπέρμαχη Στρατηγό του Έθνους μας. 

Ώρα αναχώρησης 15:00 από την πλατεία του χωριού και απογευματινός καφές στον Αστακό

Μνήμη τού Οσίου καί θεοφόρου πατρός ημών Γερασίμου, ού τό σεπτόν καί άγιον λείψανον σώζεται άφθοροv εν Κεφαλληνία.

Τεκνία ειρηνεύετε εν εαυτοίς και μη τα υψηλά φρονείτε"

Η Λιτανεία του Αγίου Γερασίμου στο Μοναστήρι του !!!!

Eίναι αλήθεια ότι τα χωριά μας οφείλουν πολλά στην παρουσία του Αγίου με το μοναστήρι του στην Κοιλάδα των Ομαλών. Όλη η περιοχή έχει πανηγύρι και χαίρεται όταν o Άγιος βγαίνει Λιτανεία μέχρι τον πλάτανο και τ' αλώνια. Σαν ήλιο βλέπει ο λαϊκός ποιητής τον Άγιο να βγαίνει από το Ναό του και να φωτίζει το βουνόκλειστο χώρο της κοιλάδας. "Ως ήλιος Γεράσιμε εκ του ναού σου βγαίνεις - και με τους αγγέλους τ' ουρανού στα ύψη ανεβαίνεις".Τούτη η κοιλάδα αποκλειστικά θα δεχθεί την ευλογία του. Πολλές φορές λέει η παράδοση επεχείρησαν να τον πάρουν αλλά "επόδισε" (από το ρήμα ποδίζω). Εκεί λίγο πιο έξω στο δρόμο που πάει στα Τρουγιανάτα το λένε στα "ποδόρια". Δεν πήγαινε πιο πέρα. Έγινε ασήκωτος. Στο χώρο τούτο νοιώθει ευχαριστημένος αφού ο ίδιος τον διάλεξε απο τόσους άλλους που περιόδευσε. Έτσι βασιλέυει στα Ομαλά και κάποιες φορές το χρόνο βγαίνει τη βόλτα του σαν άρχοντας ακριβοθώρητος για να τον χαρούν και να τον θαυμάσουν οι υπήκοοί του. Κι έρχονται κατά χιλιάδες. Στη Λιτανεία στη μέση Εκείνος σηκωμένος στα χέρια ψηλά, σεμνός, άφθαρτος, στητός, στ' άφθαρτα ιερατικά του άμφια τα παλιά που ο τάφος, όπως και το σώμα του, δεν τα έλιωσε.

Μπροστά παιδιά με τα εξαπτέρυγα, ψαλτάδες, που ψέλνουν "Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών... Ή ση παμμάκαρ ψυχή τοις ουρανοίς εγκατώκησεν το σώμα σου δε τη γη τελεί τα θεσπέσια...". Παππάδες, καλόγριες τριγύρω του κι ένας απλός άγιος καλόγηρος, ο Γεράσιμος Ψιχάλας από το Ξηρόμερο χρόνια τώρα να κρατάει το πεύκι ( μικρό χαλί ) που πάνω του θα πιθωθεί στο Πηγάδι. Πίσω Δεσποτάδες - κι οι Κεφαλλονίτες έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ρωτάνε: πόσοι δεσποτάδες θα' ρθουνε στο πανηγύρι; - επίσημοι και ο λαός του Θεού ν' ακολουθάει. Το πέρασμά του ως τον πλάτανο είναι ευλογία, η έξοδος του Άρχοντα στα υποστατικά του. Θ' αναπαυτεί στο πηγάδι που ο ίδιος όρυξε, κάτω απο τη σκιά του Πλατάνου, στα αιώνια σημάδια του που λέει κι ο ποιητής" - πλάτανο πενταδάκτυλο και με βαθύ πηγάδι - μας άφησες Γεράσιμε αιώνιο σημάδι". Το νερό του πηγαδιού θα ξεχειλίσει και τα φύλλα του πλατάνου θα θροΐσουν για να χαιρετίσουν τον Αφέντη.

Αχ αυτή η λιτανεία! Οι καμπάνες χαρμόσυνα χτυπάνε, μουσικές παιανίζουν, στρατιώτες βηματίζουν με τα όπλα στον ώμο. Ποιός ξέρει τι να σκέφτεται ο Ασκητής των Ομαλών. Έχει μάτια να τα δη, αυτιά για να τ' ακούσει; Οι καημένοι οι άνθρωποι πασχίζουνε να τον δοξάσουνε. Παρούσες οι Αρχές, οι μουσικές, οι ψαλτάδες με τις καλλιφωνίες τους, οι παπάδες και οι δεσποτάδες με τα χρυσά τους άμφια. Λόγοι, ευχαριστήρια, έπαινοι, τραπέζια... Δέξου τα Άγιε καλόγερε. Οι άνθρωποι τόσο μπορούν, τόσο ξέρουν να σου προσφέρουν. Αν θέλεις μη τα ξεσυνεριστείς. Αν δεν σ' αρέσουν ρίξε μια ματιά κάπου αλλού. Δες τους κάμπους, δες τα δέντρα, τα βουνά."-Λάμπουν οι κάμποι και βουνά εις την εμφάνισίν σου - τα δέντρα κλίνουν, τα κλαδιά κι αυτά να προσκυνήσουν, ακρουμάσου, (από τη λέξη ακρόαμα= άκου) τα πουλιά "μέσα στα φύλλα τα πουλιά ψάλλουν αγγέλων ύμνον"- ψάλλουν σ' εσέ Γεράσιμε της αρετής τον ύμνον". Και αν περάσεις στα υπερκόσμια άκου" οι Άγγελοι στον ουρανό σ' εσέ δοξολογούσι - στην θεία λειτουργία σου αυτοί χοροστατούσι".

Τι πανηγύρι, τι χαρά που είναι η Λιτανεία του Αγίου! Όλα παίρνουν άλλη όψη - Βγήκε ο Άγιος; τί ώρα βγαίνει ο Άγιος; ρωτάει ο Κεφαλλονίτης. Έτσι δυνατά, παραστατικά και θεολογικά. Δεν τον βγάνουν, βγαίνει, είναι ζωντανός, κινείται, δρα και προπαντός βγαίνει για να σκορπίσει τα δώρα σαν άρχοντας και διαχειριστής του ουράνιου πλούτου στους υπηκόους του: "Παντού σκορπάς παρηγοριά χαρά και ευφροσύνη και αοράτως χορηγείς την ελεημοσύνη". Όλοι χαίρονται και αγγάλονται, συγκλονίζονται, δακρύζουν, σταυροκοπιώνται, δέονται: μα κάποιοι σπαράσσουν

"- Οι δάιμονες σπαράττουσι εμπρός στο λείψανό σου-

- παρακαλούνε σε θερμά να πάψης το θυμό σου-

- Να μην τους έχεις στη φωτιά στη φλόγα την αγρία-

- ζητούντες πάντα από σε πλήρη ελευθερία-"

Τόση ελευθερία που να μπορούν τα πλάσματα του Θεού να παιδεύουν. "Να τρέχουν όπου θέλουνε πλάσματα να παιδεύουν, αμαρτωλούς από παντού να τρέχουν να μαζεύουν". Οι κουρλοί ( τρελλοί ) είναι η δόξα του Αγίου έλεγαν οι παλιές καλόγριες, γι' αυτό και υπήρχε ειδικό κατάλυμμα γι' αυτούς για να κάθονται στο μοναστήρι να κάνουν τά σαραντάρια τους ( 40 ημέρες νηστείες ) για να απαλλαγούν από το διάβολο που τους είχε κυριεύσει. Για δες στην Λιτανεία τί γίνεται; Μαυροντυμένες υπάρξεις, άνδρες, γυναίκες, παιδιά τρέχουν με σπουδή να εξασφαλίσουν μια θέση όπου λάχει κατάχαμα κατά μήκος του δρόμου για να περάσει ο Άγιος απάνουθέ τους. Οι δικοί τους, τους κουρλούς προσπαθούν να τους τακτοποιήσουν, κάποιοι υπάκουα πείθονται, άλλοι αντιστέκονται. Κάποιοι απ' αυτούς θα βολευτούν κάπως κάπου. Τον Αύγουστο πέφτουνε πολλοί. Παπάδες καθοδηγούν, κάποιοι απ' αυτούς όχι με τόσο κομψό τρόπο, σου δίνουν την εντύπωση πως ξεφορτώνουν καΐκι,! χωροφύλακες τακτοποιούν. Όλοι ψάχνουν για μια θέση, κάποιοι πρέπει να μπούν ίσια στη γραμμή, άλλοι να σκύψουν. Κοντά να πλησιάσει ο Άγιος, όλοι καλμάρουν. Περνάει απάνουθέ τους. Εδώ μπορεί να γίνει το θαύμα. Αν δε γίνει τώρα μια άλλη φορά ίσως, η πίστη δεν αποκάμνει. Η Λιτανεία όμως είναι το κορύφωμα της ελπίδας. Στον πλάτανο κορυφώνεται η λιτανεία, αναπέμπονται δεήσεις, ψάλλονται τα απολυτίκια, εκφωνούνται λόγοι και αποδίδονται ευχαριστίες σ' αυτούς που παρευρέθηκαν και τίμησαν με την παρουσία τους τον Άγιο και αρχίζει η επιστροφή. Θα περάσει από τ' Αλώνια "ο Αγρότης των Ομαλών", βρίσκεται στο στοιχείο του. Εδώ στο χώρο που κατεργαζόταν η σοδειά θα ακουστεί δέηση "υπέρ ευφορίας των καρπών της γης και καιρών ειρηνικών" και με τα ωραία εξαποστειλάρια "ο σύλλογος μοναζόντων των Ιερέων ο χορός και η πληθύς Φιλεόρτων..." θα επιστρέψει στη βάση του στη "μικρή" Εκκλησία..

Άγιος Γεράσιμος, ο πολύτιμος θησαυρός της Κεφαλλονιάς

Ο Άγιος Γεράσιμος γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Κορινθίας το έτος το 1506, 54 χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης. Ο πατέρας του ονομάζονταν Δημήτριος και η μητέρα του Καλή. Η οικογένεια του έφερε το επώνυμο των Νοταράδων και είχε στενεί συγγένεια με τον τελευταίο αυτοκράτορα του Βυζαντίου τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. Το βαφτιστικό του όνομα πρέπει να ήταν Γεώργιος δεν είμαστε όμως απολύτως βέβαιοι. Η αγωγή του όμως ήταν γνήσια Ελληνοπρεπής και βαθιά ορθόδοξη χριστιανική. Η αγία γραφή, το ψαλτήρι και η οκτώηχος ήταν τα πρώτα αναγνωστικά για κάθε Έλληνα σκλάβο έτσι και για τον Άγιο την εποχή αυτή. Στην ψυχή όμως του Γεράσιμου έχουν φυτευτεί αγαθά χριστιανικά και αποδίδουν καρπούς εκατονταπλασίονας. Δίψα του ο ισάγγελος βίος, το μοναχικό σχήμα και η ουράνια προσευχή. Γύρω στα 20 του χρόνια όπως μας πληροφορού οι βιογράφοι του αποφασίζει να αφήσει το σπίτι του και την ιδιαίτερη του Πατρίδα και να πάει στη Ζάκυνθο. Ο βασικός λόγος της μετάβασης του στο νησί της Ζακύνθου πρέπει να ήταν η μελέτη και σπουδή των γραμμάτων μιας και τα Επτάνησα την εποχή αυτή απολάμβαναν κατά κάποιο τρόπο μια ανετότερη σκλαβιά.

Στο μυαλό και στη Καρδιά όμως του Γεράσιμου βλασταίνει ο πόθος της ασκήσεως και η μαθητεία της αγγελικής ζωής. Γι αυτό εγκαταλείπει τη Ζάκυνθο για να επισκεφθεί πνευματικά κέντρα. Την εποχή που μιλάμε η Ελλάδα καίτοι υπόδουλη διαθέτει σπουδαία μοναστήρια, όπως για παράδειγμα την Αγία Λαύρα το Μέγα Σπήλαιο, τα Μετέωρα, το μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου στον Όλυμπο, το μοναστήρι του οσίου Λουκά στη Βοιωτία, το Άγιον Όρος κ.α. Κάθε όμως χριστιανική ελληνική φλέγεται από το πόθο να επισκεφθεί και να προσκυνήσει τη Βασιλεύουσα και κυρίως το ναό της του Θεού Σοφίας. Πολύ δε περισσότερο η ψυχή του Αγίου Γερασίμου. Πραγματικά ο άγιος πηγαίνει στην Πόλη με πρώτο του σταθμό το Οικουμενικό Πατριαρχείο από όπου πήρε και την πατριαρχική ευλογία και έπειτα στην Αγία Σοφία και στον τάφο του ηρωικού Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου. Περιδιαβαίνοντας την Χαλκηδόνα και την Προποντίδα Αφήνει την Κωνσταντινούπολη και οδηγεί τα βήματα του στο Περιβόλι τηα Παναγίας μας το Αγιον Όρος. Δεν γνωρίζουμε αν έμεινε και αν γράφτηκε στα μοναχολόγια κάποιου μοναστηριού το βέβαιο όμως είναι ότι θα διάβηκε από όλες τις μονές του Άθωνα. Στο Άγιον Όρος ο όσιος εκάρει μοναχός άγνωστο βέβαια που. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η μετανοίας του πρέπει να υπήρξε το μοναστήρι των Ιβήρων επειδή ο Άγιος έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη για την Παναγία και στο μοναστήρι των Ιβήρων υπάρχει η εικόνα της Παναγίας Της Πορταΐτισσας. Επιπλέον στο μοναστήρι των Ιβήρων υπάρχει και η Πατριαρχική Πράξη της ανακήρυξης της αγιότητας του. Πολλοί υποστηρίζουν ότι ασκήτεψε και στο κελί του Αγ. Βασιλείου στην περιοχή της Καψάλας και τούτο συνδιάζεται με το γεγονός ότι οι δαιμονισμένοι τον ονομάζουν Καψάλη. Κατά την πρώτη μου επίσκεψη στο Άγιον Όρος και στο μοναστήρι του Αγίου Παύλου του Ξηροποταμηνού στις 2 Νοεμβρίου του 2000 ο π. Γεράσιμος ο Αγιοπαυλίτης, από τα Βαλσαμάτα της Κεφαλλονιάς, με έστειλε να επισκεφτώ και να προσκυνήσω το σπήλαιο που ασκήτεψε ο Άγιος Γεράσιμος στην σκήτη της Αγίας Άννας κοντά στο Κυριακό της σκήτης. Στο Κυριακό δε της σκήτης παρατήρησα τοιχογραφία η οποία παριστάνει τον Άγιο ανάμεσα σε άλλους ασκητές. Ο άγιος Γεράσιμος και σύμφωνα με τον βιογράφο του διέτρεψε χρόνον ικανό στο Αγιώνυμον Όρος μαθαίνοντας από γεροντάδες την προσευχή και το λόγο του Θεού.

Το Περιβόλι Της Παναγίας ο Άγιος θα το αφήσει για να ικανοποιήσει έναν άλλο μεγάλο του πόθο, πόθο ευσεβή κάθε χριστιανού, τη μετάβαση και προσκύνηση των αγίων τόπων όπου έστησαν οι πόδες Κυρίου. Στα Ιεροσόλυμα πρέπει να έφθασε γύρω στο 1538 γιατί τότε Πατριάρχης της Αγίας Πόλεως ήταν ο Γερμανός από την Αράχωβα της Αιγειαλείας. Ο βιογράφος του αναφέρει ότι εκτός από τους Αγίου τόπους επισκέφτηκε τη Συρία, τη Δαμασκό, το Σινά, την Αντιόχεια, την Αλεξάνδρεια και την έρημο Της Θηβαίδας. Ο πατριάρχης στα Ιεροσόλυμα εκτιμά την προσωπικότητα του Γερασίμου και τον περιβάλλει με αμέριστη αγάπη. Έτσι τον πείθει να μείνει κοντά του βοηθός στα δύσκολα προβλήματα και από τότε αρχίζει ένα νέο στάδιο αγώνος ασκήσεως προσφοράς και εξωτερικής αγάπης. Έτσι αγαπητοί ακροατές ο Άγιος αναλαμβάνει κανδηλανάπτης στον Πανάγιο Τάφο κλεισμένος μέσα επειδή την εποχή αυτή οι Τούρκοι έχουν επιβάλλει βαριά φορολογία στους προσκυνητές η οποία δίνονταν στην τουρκική φρουρά κατά την είσοδο. Έτσι ο άγιος κλεισμένος για πολλές μέρες στο Πανάγιο τάφο διακονούσε, τελούσε τις ακολουθίες και αγωνίστηκε εντατικότερα και αφοσιωμένα στην προσευχή. Στα Ιεροσόλυμα ο Άγιος Γεράσιμος χειροτονείται διάκονος και πρεσβύτερος από τον Πατριάρχη Γερμανό. Να σταθώ στο σημείο αυτό και να αναφέρω στην αγάπη σας ότι οι βιογράφοι του υποστηρίζουν πως το όνομα Γεράσιμος το έλαβε κατά την χειροτονία του από τον Πατριάρχη Γερμανό προς τιμήν του Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτου. Έτσι ο άγιος Γεράσιμος είναι Ιερομόναχος και τούτο το διαπιστώνει ο κάθε προσκυνητής όταν αντικρίζει το σώμα του στη Λάρνακα να φορά κουκούλι μοναχικό και άμφια ιερατικά τα οποία μάλιστα είναι και τα εντάφια. Στα Ιεροσόλυμα ο άγιος θέλησε να μιμηθεί τον Χριστό κατά το ανθρώπινο και κατά δύναμιν. Έτσι λαβαίνει άδεια από τον Πατριάρχη να αποσυρθεί στο Σαραντάριο Όρος να παλέψει και να ασκηθεί μιμούμενος τον κύριο της Δόξης. Και νήστεψε και επάλεψε ο Άγιος στο Σαραντάριο Όρος και νίκησε τους πειρασμούς διότι και μέχρι σήμερα οι πειρασμοί μόνο στο άκουσμα του ονόματος του τρέμουν και φρίττουν.

Το έτος όμως 1548 ο Άγιος αφήνει τα Ιεροσόλυμα για να μεταβεί στην Κρήτη με την άδεια του πατριάρχη. Ο βιογράφος του δεν αναφέρει ακριβώς σε ποια μέρη πήγε όμως στο νέο χωριό Αποκορώνου υπάρχει σπήλαιο που διαμορφώθηκε σε ναό και κατά παράδοση ο Άγιος έμεινε εκεί. Άλλο σπήλαιο βρίσκεται στην περιφέρεια Βρυσών Μοδίου Κηδωνίας. Στην Κρήτη ο Άγιος πρέπει να έμεινε γύρω στα 2 χρόνια. Ύστερα από είκοσι χρόνια ό Άγιος Γεράσιμος επιστρέφει στη Ζάκυνθο. Σκοπός του είναι η τελειότητα, η πλήρης αφοσίωση του στο Θεό. Γι αυτό αποσύρρεται σε μια μικρή σπηλιά στον Άγιο Νικόλα Γερακαρίου όπου μέχρι σήμερα οι Ζακυνθινοί το ονομάζουν του Αγίου Γερασίμου. Κατά παράδοση λέγεται ότι ο Άγιος εφημέρευσε στην εκκλησία του Αγίου Λαζάρου καθόλου απίθανο διότι και στα Ιεροσόλυμα είχε επισκεφτεί τον πρώτο τάφο του Λαζάρου στη Βιθανία. Την εποχή αυτή έχει γεννηθεί στη Ζάκυνθο και ο άγιος Διονύσιος και κάποια άλλη άγραφη παράδοση θέλει να έχει βαφτίσει ο άγιος Γεράσιμος τον Άγιο Διονύσιο βέβαια αυτό δεν είναι αποδεδειγμένο άλλα και καθόλου απίθανο λόγω της φήμης τότε του Αγίου στο νησί της Ζακύνθου. Άλλη δραστηριότητα δεν αναφέρεται στη Ζάκυνθο το σίγουρο όμως είναι ότι ο άγιος ατένιζε από τη Ζάκυνθο το μεγάλο βουνό της Κεφαλλονιάς και εκεί περίμενε και προσδοκούσε να συνεχίσει τον αγώνα του και να τον τελειώσει. Το 1554 ο άγιος φθάνει με καΐκι από τη Ζάκυνθο στη Κεφαλλονιά και όπως αναφέραμε και πριν οι Ενετοί ήταν κυρίαρχοι του νησιού και φρόντιζαν με κάθε τρόπο να υποτάξουν τους δύστροπους Κεφαλλήνες. Γι αυτό η πολιτική τους ήταν συγκαταβατική και απαλή. Όμως η σταθερά πίστη των Κεφαλλήνων ερέθιζε τους παπικούς οι οποίοι ήθελαν με κάθε τρόπο να παρασύρουν τους ορθοδόξους στο καθολικισμό. Σε αυτή τη στιγμή λοιπόν ο Θεός στέλνει στη Κεφαλλονιά τον Άγιο Γεράσιμο ο οποίος εγκαθίσταται αρχικά νοτιοδυτικά του Αργοστολίου στα Σπήλια επί αρχιερέως Αθανασίου Λοβέρδου. Τόπος ιδανικός. Στα δυτικά αντίκριζε την Παλλική, στα νότια την Ζάκυνθο και στα Ανατολικά είχε το Αργοστόλι. Πρωτεύουσα τότε του νησιού δεν ήταν το Αργοστόλι αλλά το Κάστρο του αγίου Γεωργίου. Στο σπήλαιο έμεινε ο άγιος 5 χρόνια και 11 μήνες και αποφασίζει να φύγει. Άλλωστε η φήμη του είχε εξαπλωθεί πολλοί συνέρρεαν για να ακούσουν τη διδαχή του και ο άγιος ήταν εραστής της ασκήσεως και της ησυχίας. Τελευταίος και σημαντικότερος σταθμός του Αγίου Γερασίμου υπήρξε η περιοχή των Ομαλών στους πρόποδες του Αίνου. Εκεί θα γίνονταν το επίγειο οικητήριο του και εκεί θα χτυπά η καρδιά της Κεφαλλονιάς έως της συντελείας τους αιώνος. Στη περιοχή των Ομαλών υπήρχε ερημοκλήσι αφιερωμένο στην κοίμηση της Θεοτόκου και ονομαζόμενο από τους κατοίκους της περιοχής Αγία Ιερουσαλήμ υπόλλειμα πιθανόν κάποιας μονής του 1200. Εκεί αναπαύθηκε η ψυχή του αγίου και ο ιερέας της περιοχής Γεώργιος Βάλσαμος παραχωρεί στον άγιο το ξωκλήσι και τα γύρω κτήματα. Το παραχωρητήριο σώζεται μέχρι σήμερα. Όπως είπαμε και πριν ο Άγιος φθάνει στα Ομαλά το 1560 και ένα χρόνο μετά συντάσσεται το παραχωρητήριο. Σκοπός είναι η ίδρυση μοναστηριού προς δόξαν θεού. Ο Άγιος αγαπητοί αναγνώστες κτίζει μοναστήρι συγκεντρώνει ψυχές και το ονομάζει Νέα Ιερουσαλήμ. Η μονή της Νέας ιερουσαλήν ανοίγει τις πύλες της το 1561 και από τότε μέχρι σήμερα δείχνει το δρόμο προς τη σωτηρία στους χριστιανούς. Επισκέπτεται τον Επίσκοπο του νησιού Παχώμιο Μακρή και λαμβάνει τη σχετική άδεια και ευλογία. Στη συνέχεια ζητά από τον Πατριάρχη άδεια και θέτει υπό την υψηλή του προστασία την νέα μονή και ζητεί να γίνει Σταυροπήγιο ώστε να το προφύλαξη από τις επεμβάσεις των Παπικών και Βενετσιάνων. Στο μοναστήρι ο Άγιος συνεχίζει την άσκηση. Εντός της εκκλησίας ο προσκυνητής έχει τη δυνατότητα να κατέβει και να δει το ασκητήριο του Άγιου το χωρίζεται σε 2 χώρους. Το παράδοξο είναι και μάλιστα κατ εμέ ένα συνεχές θαύμα πως για να περάσεις στο δεύτερο χώρο πρέπει να διαβείς συρόμενος από ένα άνοιγμα πολύ μικρό και από το οποίο περνούν όλοι οι προσκυνητές από τους πιο αδύνατους μέχρι τους πιο εύσωμους που μπορεί κανείς να φανταστεί. Επιπλέον ο Άγιος ανοίγει τα 40 πηγάδια και φυτεύει τους πλατάνους που υπάρχουν μέχρι σήμερα. Ο ένας μάλιστα λέγεται ότι φέρει και το σχήμα παλάμης αυτός που βρίσκεται μαζί με το πηγάδι πριν από το μοναστήρι και στο οποίο καταλήγουν οι Λιτανείες του Αγίου. Στο μοναστήρι τελούνταν και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να τελούνται καθημερινώς Θείες Λειτουργίες. Ψυχές τρέφονται τον ουράνιο άρτο και η φήμη του Αγίου εξαπλώνεται. Όμως όπως για κάθε άνθρωπο έτσι και για τον Άγιο Γεράσιμο η κοίμηση είναι αναπόφευκτη άλλωστε αυτό είναι και το εισιτήριο για την βασιλεία των ουρανών. Πολλοί Άγιοι έλαβαν το χάρισμα να γνωρίζουν την ώρα της κοιμήσεως τους, έτσι και ο άγιος δέχθηκε αυτή την πληροφορία. Και η μέρα δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από αυτήν του 15αυγούστου, στο Πάσχα του καλοκαιριού. Ίδια μέρα με την κοίμηση της Παναγίας για την οποία έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη. Και όπως αναφέρει το συναξάρι ο π. Ιωαννίκιος, ο π. Γερμανός και η ηγουμένη Λαυρεντία βρίσκονταν κοντά του, όταν ο άγιος άρχισε την τελευταία του επί γης προσευχή. Κύριε Ιησού Χριστέ δέξαι το πνεύμα μου ήταν τα τελευταία του λόγια και ο θεός παρέλαβε την ψυχή του. Θλιβερή είδηση η κοίμηση του Αγίου τόσο για τα Ομαλά όσο και για την Κεφαλλονιά. Οι ιερείς ντύνουν τον άγιο με τα άμφια τα οποία φέρει μέχρι σήμερα και μετά από κατανυχτική εξόδιο ακολουθία στη οποία χοροστάτησε ο Επίσκοπος Κεφαλληνίας Φιλόθεος ο Λοβέρδος ενταφιάζουν το σώμα του αγίου δίπλα και μέσα στον νότιο τοίχο του Ναού. Ο τάφος υπάρχει και σήμερα κάτω από την μεγάλη ασημένια λάρνακα του Αγίου.Το πρακτικό Ταφής δε να σας πω ότι σώζεται μέχρι σήμερα και συνετάγει στις 20/8/1579. η αγιότητα ήταν έκδηλη και φανερή ακόμη και όταν ζούσε ο Άγιος έτσι μετά από πληθώρα θαυμάτων το πιο χαρακτηριστικό που παριστάνεται στις παλαιές αγιογραφίες του είναι αυτό με την δαιμονισμένη που έπεσε το πηγάδι και θεραπεύτηκε αποφασίζεται παρουσία πατριαρχικού εξάρχου η Α΄ ανακομιδή του σώματος του αγίου 2 χρόνια και 2 μήνες μετά την κοίμηση του στις 20 Οκτωβρίου του 1581. Όπως είπαμε και πριν οι παπικοί φθόνησαν την αφθαρσία και την αγιότητα και ζήτησαν να ταφεί ξανά το σώμα ώστε να συμπληρωθεί ο προβλεπόμενος χρόνος δηλαδή τα 3 χρόνια. Και πάλι γίνεται μετά πό 6 μήνες ανακομιδή και θριαμβεύει η ορθοδοξία νικήθηκαν της φύσεως οι όροι και στην περίπτωση του αγίου Γερασίμου όπως χαρακτηριστικά είχε πει το 2002 ο τότε μητροπολίτης Πατρών Νικόδημος στο λόγο του κατά τη Θεία Λειτουργία. Και αυτός είναι ο βασικός λόγος που θεσπίστηκε η κυριώνυμος εορτή του Αγίου στις 20 Οκτωβρίου κάθε χρόνο και όχι στις 15 Αυγούστου. Αργότερα όμως οι χριστιανοί γιόρταζαν και συνεχίζουμε εμείς να πανηγυρίζουμε την κοίμηση όχι όμως στις 15 για να μην επισκιαστεί η κοίμηση της Παναγίας μας αλλά στις 16 Αυγούστου. Και έκτοτε λοιπόν η Ενετική εξουσία άρχισε να σέβεται το μοναστήρι της Νέας Ιερουσαλήμ και τον άγιο Γεράσιμο μέχρις σημείου να επιχορηγήσει με τριάντα δουκάτα ετησίως το μοναστήρι. Η ανακήρυξη της αγιότητας του οσίου Γερασίμου έγινε το έτος 1622 μήνα Ιούλιο. Και για την ιστορία να σας αναφέρω ότι την εποχή εκείνη βρίσκονταν στην Κωνσταντινούπολη ο Νικόδημος ο Β ο Μεταξάς μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Κεφαλληνίας ο οποίος ήταν φίλος του Πατριάρχη Κυρίλλου Λούκαρη και πιθανόν να ενήργησε και να εισηγήθηκε κατάλληλα για το θέμα της ανακήρυξης στον Πατριάρχη. Ο Άγιος Γεράσιμος ονομάστηκε νέος ασκητής προς διάκριση από τον άγιο Γεράσιμο τον Ιορδανίτη.

Τελειώνοντας θα ήθελα να σας διηγηθώ 3 θαύματα του Αγίου τα 2 από τα οποία τα έζησα μπροστά μου και εγώ ο ίδιος. Το πρώτο θαύμα πιθανόν να το έχουν ακούσει αρκετοί από εσάς γιατί συνέβαινε παλιά. Όταν λοιπόν ο Άγιος λιτανεύεται και φθάνει στο πλάτανο τοποθετείται πάνω στο πηγάδι που βρίσκεται εκεί. Χρόνια λοιπόν πριν και αναφέρομαι γύρω στο 1930 περίπου έτυχε να βρεθεί και η γιαγιά μου εκεί, η οποία είχε ακούσει για το θαύμα ότι όταν τοποθετούσαν τον Άγιο πάνω στο πηγάδι αυτό, ξεχείλιζε το νερό, εκείνη όμως δυσπιστούσε λέγοντας ότι ίσως να είναι υπερβολή. Όμως μου είπε, και δεν θα το ξεχάσω όσο ζω «Εγώ Γεράσιμε το είδα να ξεχειλίζει και κανείς δεν μπορεί να με διαψεύσει» Βέβαια τότε αγαπητοί αναγνώστες υπήρχε πίστη πραγματική και για να πάει κανείς να προσκυνήσει στα Ομαλά νήστευε προηγουμένως για μέρες. Το ταξίδι το οποίο γίνονταν τότε με τα πόδια ήταν πραγματικά απόφαση ζωής.

Το δεύτερο θαύμα αφορά ένα κοριτσάκι, το οποίο όταν το κυοφορούσε η μητέρα του, παρουσίασε επιπλοκές και οι γιατροί την συμβούλευσαν να κάνει έκτρωση γιατί μετά βεβαιότητας διαπίστωναν ότι αν γεννηθεί ζωντανό θα έχει πολλά προβλήματα. Οι γονείς ευσεβείς καθώς είναι ούτε να ακούσουν για έκτρωση και μην έχοντας άλλον γιατρό κατέφυγαν στον Άγιο και προσευχήθηκαν και γεννήθηκε το κοριτσάκι το οποίο σήμερα χαίρει άκρας υγείας.

Και το τρίτο θαύμα έχει σχέση με μια γυναίκα η οποία είχε δαιμόνιο και τα δαιμόνια τρέμουν και μόνο στο άκουσμα του ονόματος του Αγίου. Η γυναίκα έμεινε για καιρό στο μοναστήρι φιλοξενούμενη από τις μοναχές και σε μια Θεία Λειτουργία το δαιμόνιο δεν άντεξε και όπως αργότερα η ίδια διηγήθηκε ένοιωσε να φεύγει από το σώμα της κάτι με δύναμη. Να σας πω δε ότι λίγες μέρες πριν είχα βρεθεί και εγώ ενώ ο εφημέριος τελούσε το Άγιο Ευχέλαιο και όταν λοιπόν ήρθε η ώρα να χρήσει ο ιερέας την γυναίκα αυτή το δαιμόνιο επαναστάτησε και έλεγε θυμάμαι τη φράση χαρακτηριστικά «Δεν φθάνει παλιοπαπά ετούτος που μένει εδώ και δεν με αφήνει σε ησυχία μέρα νύχτα έχω σήμερα και σένα με τούτο το λάδι, να με καίτε και οι δυο» και μόλις βέβαια την έχρησε το δαιμόνιο τόσο ταράχτηκε που η γυναίκα έπεσε κάτω λιπόθυμη και μετά από λίγες μέρες με την χάρη του Αγίου ελευθερώθηκε.

Αυτά τα λίγα αγαπητοί αναγνώστες, γιατί πραγματικά είναι λίγα για τον Άγιο Γεράσιμο, άλλωστε η σημερινή ηγουμένη μοναχή Κασσιανή και η συνοδεία της έχουν ζήσει τόσα θαύματα που είναι αμέτρητα

Παρουσίαση βιβλίου του κ Δημητρίου Αλεξανδρή με τίτλο " Η Μακρυνεία στον ευρύτερο χώρο της Αιτωλίας΄΄, στην Γαβαλού Μακρυνείας

Παράκληση στην Ιερά Μονή Παναγίας Λεσινιώτισσας από τον Ιερό μας Ναό

Στα πλαίσια των ενοριακών και ποιμαντικών δραστηριοτήτων μας αφενός και αφετέρου λόγω του εορτασμού της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου που εορτάζει την ημέρα της εθνικής μας εορτής 28 Οκτωβρίου εκάστου έτους και προκειμένου όπως έχουμε προαναφέρει να γνωρίσουμε τα ορθόδοξα σεμνώματα - Μοναστήρια της καθ ημάς Ιερας Μητροπόλεως (έχουμε ήδη επισκεφθεί την Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου στα Ρέθα, την Ιερά Μονή Αγίου Κοσμά Αιτωλού, την Ιερά Μονή Εισοδίων της Θεοτόκου Μυρτιάς, την Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Αναλήψεως Θέρμου,  την Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Αστακού) :

Ο Ιερός μας Ναός διοργανώνει προσκύνημα στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Λεσινίου την Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2017 προκειμένου να τελέσουμε την Ακολουθία του Εσπερινού και της Ιεράς Παρακλήσεως προς την Υπέρμαχη Στρατηγό του Έθνους μας. 

Ώρα αναχώρησης 15:00 από την πλατεία του χωριού και απογευματινός καφές στον Αστακό

Εγκύκλιος Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά για την έναρξη των κατηχητικών σχολείων 2017

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ

  

Προς  τούς γονείς των μαθητών και  μαθητριών των Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων της καθ’ ημάς Ἱ. Μητροπόλεως

Αγαπητοί συμπρεσβύτεροι και αγαπητοί αδελφοί,

Χαίρετε εν Κυρίῳ!

Με την εγκύκλιό μου αυτή θέλω με καρδιακή ειλικρίνεια, με αγάπη Χριστού και με πόνο ψυχής να απευθυνθώ στους καλούς μας και αγωνιστές γονείς.

Σήμερα, κατά την Θεία Λειτουργία, ακούσαμε την γνωστή Παραβολή του Σπορέως. Η Εκκλησία μας ώρισε αυτή την Κυριακή να αρχίζει στις λατρευτικές και τις κατηχητικές της συνάξεις, στα θεία κηρύγματα και στους αγιογραφικούς κύκλους της Αγίας Γραφής πυκνότερη πνευματική σπορά. Από σήμερα ιδιαιτέρως ο μεγάλος ουράνιος Γεωργός έρχεται να σπείρη τον άγιό Του Σπόρο.

Με πίστι, ταπείνωσι και πνεύμα μαθητείας υποδεχώμαστε τον μεγάλο και θείο Σπορέα. Δεν είναι ένας σοφός και ικανώτατος κοσμικός γεωργός. Είναι ο αιώνιος, ο πάνσοφος, ο παντοδύναμος και παντογνώστης Κύριος, ο Ένας της Αγίας και Ομοουσίου Τριάδος, «το φως το αληθινόν το φωτίζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον». Είναι ο Κύριος και Θεός μας Ιησούς Χριστός.

Έρχεται να σπείρη, όχι σε γήινα χωράφια, αλλά στις ψυχές τις αθάνατες τις δικές μας. Και ο σπόρος Του;

«Τα ιερά γράμματα τα δυνάμενα σοφίσαι εις σωτηρίαν…» (Β’ Τιμ. γ’, 15).

Χωρίς προκατάληψι και με αγνό λογισμό ας σκεφθούμε αυτή τη στιγμή, αγαπητοί γονείς, τι προσέφερε σε όλο τον κόσμο το Ευαγγέλιο του Χριστού μας.

Το εκήρυξε, το προσέφερε ο αιώνιος Διδάσκαλος και Κατηχητής, το έγραψαν και μας το χάρισαν, το εκήρυξαν οι Άγιοι Απόστολοι, το εδίδαξαν οι Άγιοι της Εκκλησίας μας και μόνο, μόνο το Ευαγγέλιο ανέδειξε Αγίους, μετέστρεψε αγρίους και σκληρούς ανθρώπους και τους έκανε αναγεννημένους, μεταμορφωμένους, ολοκληρωμένες προσωπικότητες.

«Στο άγιον και ιερόν Ευαγγέλιον εύρον μέσα πολλά και διάφορα νοήματα τα οποία είναι όλα μαργαριτάρια, διαμάντια, θησαυρός, πλούτος, χαρά, ευφροσύνη, ζωή αιώνιος» λέει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός (Α’ Διδαχή).

Τώρα, στην αρχή της νέας σχολικής χρονιάς, θέλει ο πανάγιος γεωργός των ψυχών να προσφέρει τον αναμορφωτικό του λόγο, ιδιαιτέρως θα λέγαμε στα παιδιά μας. Τα αγαπά πολύ ο Κύριος τα παιδιά και για αυτό είπε στους μαθητές Του «άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με» (Ματθ. 10, 14).

Η Εκκλησία μας, παρά την συκοφαντία, τον πόλεμο, την ειρωνεία, την περιφρόνησι και την υποτίμησι των κατηχητικών της σχολείων από τον κόσμο του σκότους, άνοιξε τις πύλες των κατηχητικών της σχολείων για να σπαρή στις παιδικές, στις νεανικές ψυχές ο καθαρός λόγος του Κυρίου.

Και η Ιερά Μητρόπολί μας με υπακοή στη φωνή του Χριστού μας και με πολλή αγάπη προσφέρει κι εφέτος την ορθόδοξο κατήχησι στα παιδιά μας.

Η κατήχησι των ψυχών μας είναι εντολή του Αναστάντος Χριστού μας. «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» είπε στους μαθητές του. Και η Εκκλησία μας πάντοτε προσέφερε τον κατηχητικό λόγο στα παιδιά μας καθαρό, αγνό, αποστολικό, πατερικό, ομολογιακό για να τους γνωρίση τον μόνο αληθινό Θεό, τον Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου, το φως που φωτίζει άπλετα τη ζωή του νέου, τον αιώνιο και αλάθητο οδηγό των νέων, τον Χριστό.

Αυτά βεβαιώνει ο Άγιος μας Κοσμάς ο Αιτωλός όταν λέει «Εφώτισε το Πανάγιον Πνεύμα τους αγίους προφήτας, τους αγίους Αποστόλους και μας έγραψαν την Αγία Γραφή, εφώτισε τους αγίους πατέρας και μας εξήγησαν τα βιβλία της Εκκλησίας μας δια να ηξεύρωμεν να περιπατώμεν» (Διδαχή Γ’).

Στην εποχή μας, εποχή συγχύσεως, αποστασίας, αποπροσανατολισμού, των πολλών σειρήνων και πειρασμών της νεότητος, δεν θέλει φως ανέσπερο η νεότης, δεν θέλει τέλεια πρότυπα για να αντιγράψη;

Ποιός άλλος έδωσε και ποιός άλλος μπορεί να δώση όλα αυτά τα ανωτέρω, παρά ο Χριστός; Ποιός όμως θα γνωρίση στη νεότητα καθαρά και αληθινά τον Χριστό;

Ίσως κάποιοι γονείς να απαντήσουν: «εμείς οι γονείς τους».

Ναι, καλοί μου γονείς αλλά σεις εργάζεσθε, κουράζεσθε, έχετε τη φροντίδα της διατροφής. Πως θα βρήτε χρόνο να προσφέρετε και την κατήχησι;

Άλλοι μπορεί να απαντήσουν: «το σχολείο τους, Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο».

Ναι, υπάρχουν πολλοί, καλοί και αγωνισταί εκπαιδευτικοί που μας διδάσκουν, μας ενισχύουν και μας χαροποιούν με την ομολογία τους και την προσφορά τους. Τους συγχαίρουμε και προσευχώμαστε για τη διακονία τους.

Όμως, μη κρύψουμε την αλήθεια. Τα μηνύματα που έρχονται σήμερα για τις προθέσεις της Ελληνικής Εκπαιδεύσεως μας αποκαρδιώνουν και μας φοβίζουν.

Όταν στα σχολεία μας προσφέρονται άθεα γράμματα! Όταν η λεγομένη σήμερα και προσφερομένη παιδεία της μαρτυρικής, της αγιοτόκου και ηρωοτόκου πατρίδος μας είναι αντιχριστιανική, αντιπνευματική, άθεη, ανιστόρητη, αρνησίπατρις. Όταν π.χ. μέσα στα ελληνικά μας σχολεία εξισώνεται ο μόνος αληθινός Θεός, ο Κύριος Ιησούς Χριστός με τον Μωάμεθ και τον Βούδα, τότε τι φως θα πάρη το παιδί μας, ποιόν Θεό θα επιλέξη, πως θα βρη τον δρόμο του φωτός, της αρετής, του αγιασμού;

Αγαπητοί γονείς, μέχρι πρότινος γινόταν σωστή διδασκαλία στα σχολεία, η οποία περιελάμβανε κάποια, έστω, Κατήχησι. Τώρα γίνεται από τα επίσημα προγράμματα αντικατήχηση και προσπάθεια να ξεριζωθεί ο Χριστός από τις καρδιές της νέας γενιάς μας.

Πονάμε όλοι μας γιατί κυκλώνουν τα παιδιά μας πολλοί κοσμικοί πειρασμοί, π.χ. με τα ηλεκτρονικά μέσα και τόσα άλλα. Τώρα πλέον μεγάλο καταστροφικό πειρασμό έχουμε: την επίσημη αντικατήχησι στα σχολεία μας.

Ακούσαμε σήμερα τι είπε ο Κύριος; «Συμφυείσαι αι άκανθαι απέπνιξαν αυτό». Όταν τα αγκάθια φύτρωσαν και μεγάλωσαν έπνιξαν τους καλούς βλαστούς.

Αυτό θέλουν να κάνουν με τα άγρια και αιματοφόρα αγκάθια που σπείρουν στις καρδιές των νέων σήμερα, όλοι οι χωρίς Χριστόν τάχα παιδαγωγοί. Να καταπνίξουν και να αφανίσουν ο,τι καλό έχουν τα νέα μας βλαστάρια, τα παιδιά μας.

Αγαπητοί, αγαπούμε ειλικρινά τα παιδιά μας και δεν θέλουμε να χάσουν τον δρόμο τους, να πονέσουν, να θερίσουν πικρούς καρπούς.

Τώρα, στην αρχή του νέου σχολικού έτους, γονατίζω και σας παρακαλώ.

Παρά την αναξιότητά μου, σαράντα χρόνια διακονώ την νεότητα και έζησα τους καλούς καρπούς που χαρίζει ο Χριστός μας στον νέο και τη νέα, που Τον δέχονται στην καρδιά τους και τη ζωή τους.

Αναλάβετε ανύστακτο αγώνα για την κατήχησι των παιδιών σας. Βοηθήστε τα να εγγραφούν και να παρακολουθούν χωρίς απουσίες τα μαθήματα των Κατηχητικών της Ενορίας σας.

Παρακολουθήστε με αγάπη την τακτική φοίτησι των παιδιών σας.

Σήμερα σε εποχή κατά την οποία με κάθε τρόπο επιδιώκεται ο Χριστιανικός, ο Εκκλησιαστικός και Ελληνικός αποχρωματισμός από τη νεότητα, σε εποχή που επιδιώκεται η νέα γενιά να απογυμνωθή από αιώνιες αλήθειες, από αξίες, από ιδανικά, ο ρόλος του κατηχητικού σχολείου, κατωτέρου, μέσου, ανωτέρου και των χριστιανικών ομάδων είναι καθοριστικός.

Όπως στην εποχή της Τουρκοκρατίας - εποχή γενιτσαρισμού και εξισλαμισμού - το βάρος της αγωγής των παιδιών μας έπεφτε στο κρυφό σχολειό, έτσι και σήμερα - εποχή πρωτοφανούς αποστασίας, αθεΐας, σαρκολατρείας, διαστροφής, εποχή Σοδόμων και Γομόρρων - το βάρος της αληθινής αγωγής των παιδιών μας πέφτει στα κατηχητικά μας σχολεία.

Τα παιδιά μας τα κρατάει ο Θεός μας. Μη φοβώμαστε. Η νίκη είναι δική Του. «Εξήλθε νικών και ίνα νικήση». Ας δώσουμε στον Χριστό τα παιδιά μας συνειδητά και καμία ανησυχία δεν θα μας πλησιάζη.

Αγαπητοί αδελφοί ιερείς, αγαπητοί γονείς, εκπαιδευτικοί, σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων, όλοι όσοι αγαπούμε τα νειάτα ας εξεγερθούμε, ας υψώσουμε τα ιερά και πνευματικά λάβαρα της κατηχήσεως της νεότητος, ας αναλάβουμε τον αγώνα για την αληθινή κατήχησι της νεότητός μας.

Ας γονατίζουμε και με την θερμή προσευχή μας ας στηρίζουμε τα νειάτα.

Στην προσευχή μας ας προσευχώμαστε και για όλους εκείνους που θέλουν να αποχριστιανοποιήσουν και να απογυμνώσουν από άγια οράματα την χρυσή νεότητά μας. Να τους φωτίσει ο Κύριος να μετανοήσουν. Να ξαναφέρουν την Ελλάδα στη δόξα της και στο μεγαλείο της.

Και αυτοί να μη μείνουν στην ιστορία ως οι καταστροφείς της νεότητος αλλά και τα ελληνόπουλα, χάριτι Θεού να σωθούν, να προοδεύσουν, να ανδρωθούν, να γίνουν επιτυχημένοι Έλληνες άξιοι της ορθοδόξου Πίστεως και της Πατρίδος μας.

Με πατρικές ευχές 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ 

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ 

Ξεκινούν οι δραστηριότητες τις Ενορίας μας

Ξεκινάμε σήμερα χάριτι Θεού και με τις ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας οι ποιμαντικές και ενοριακές δραστηριότητες του Ναού μας.

Σήμερα το απόγευμα ξεκινάμε τον κύκλο γυναικών και το κατηχητικό των ενηλίκων με την Ακολουθία του Αγιασμού. Ώρα 17:00 μμ στην αίθουσα του κέντρου νεότητος της Ενορίας μας. 

Και κάθε Κυριακή την ίδια ώρα. Σας περιμένουμε όλους !!!

Λίγα λόγια για το ιστορικό εξωκλήσι της Ζωοδόχου Πηγής Γραμματικούς, του λιαν αγαπητού Αθανασίου Δημητρούκα*

     Η    ΄΄Ζωοδόχος  Πηγή΄΄ Γραμματικούς, σημείον και σημαινόμαινον γενεών και γενεών, στο βορειοδυτικό ύψωμα του χωριού όπως την βλέπεις με τα νώτα προς την Τριχωνίδα, πετρόκτιστη  (πέτρα ποταμού – ασβέστης, και γυαλί) δίκλιτη Βασιλική με υπέρθυρα κατά τον τύπον των Βυζαντινών Εκκλησιών της διασποράς, και αψίδα αναρτήσεως διπλής καμπάνας μικρού μεγέθους . Πλακόστρωτη με ξύλινα στασίδια και γυναικωνίτη. Στην οροφή δεσπόζει ο Μέγας Βασιλεύς Κύριος ο Ων και ο Ερχόμενος στον αιώνα του αιώνος.

Εικόνες καθαρής βυζαντινής και ανατολικής τεχνοτροπίας ιδία του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και της Παναγίας. Ένθεν και ένθεν οι Αρχάγγελοι Γαβριήλ και Μιχαήλ προσδιορίζουν τι ς εισόδους και εξόδους στο Άγιον και Ιερόν Βήμα.

    Κτίσμα που θεμελιώθηκε και ανορθώθηκε  στα 1880 – 1885, περατώθηκε δε στα 1910-1912 . Η πρώτη λειτουργία έγινε πολύ πριν γίνουν τα εγκαίνια και τα θυρανοίξια του Ναού αφού στα 1885 ετελέσθησαν γάμοι και βαπτίσεις περισσότερο δε στα 1897 εν όψει του πολέμου για την απελευθέρωση της Θεσσαλίας.. Η Αγία της Τράπεζας πάνω σε οστά Αγίων μαρτύρων της ορθοδοξίας των Νεώτερων χρόνων από της αλώσεως της Βασιλεύουσας και εντεύθεν μετεφέρθησαν σε ασημόχρυση θήκη από τις μονές Μεγίστης Λαύρας και Βατοπεδίου του Αγίου Όρους. Οι μάστοροι – κτίστες αυτοδίδασκοι, εμπειρικοί, απ΄την άκρη της Ηπείρου. Λέγεται ότι ήταν απ’ την Πυρσόγιαννη και άλλοι απ’ τα Ζαγοροχώρια. Το περίτεχνο και λεπτεπίλεπτο τέμπλο της ΄΄Η άμπελος του Κυρίου΄΄ ήρθε απ΄ τα εργαστήρια των Ελληνίδων πόλεων του Ευξείνου (Μάλλον Οδησσό ή Μαριούπολη όπως και άλλες εκκλησίες τότε στα μεγαλοχώρια της Ναυπακτίας). Χαρακτηριστικό της γνώρισμα το πέτρινο ανωφερικό καλντερίμι της και ο Κέδρος, πίσω στο ιερό της όπου αναπαύεται οδεύτερος ή τρίτος Πρεσβύτερος  πατήρ Σπυρίδων Κοτρώτσος.

    Η εκκλησία ανηγέρθη με δαπάνες α) ξωμάχων που ερχόντουσαν απ’ την Ναυπακτία για τα χειμαδιά της Μακρυνείας β) εντοπίων οικογενειών όπως των Φρουντζαίων, Κουζελαίων, Θεοδωροπουλαίων, Αραχωβιταίων, και της οικογ. Καλλιακμάνη Μοναδική η θέση της  έως τα 1955 γύρω της υπήρχεν το κοιμητήριον. Έκτοτε μετεφέρθη εις άλλον ιερόν τόπον πέραν του χειμάρρου  του Μερδενίκου. Κάποτε έγραψε, κάποιος γι’ αυτή:

« Όπως κάθε χρόνο (σχεδόν) ανηφόρησα το παλαιό καλντερίμι στο μέσον του χωριού προς την παληά εκκλησία και το παλαιό κοιμητήριο της Ζωοδόχου πηγής την πετρόχτιστη δίκλιτη Βασιλική με το αριστουργηματικό ξύλινο τέμπλο της. Είχα χρόνια να την παραστήσω και πάλιν στα κενά λευκά παράθυρα της μνήμης μου. Εκεί στα πεύκα της, κάτω στο αναγεννημένο χώμα, κοιμούνται των νεκρών τα σώματα γιατί οι ψυχές εφτερούγισαν τον άνεμο, καθέτως προς του σύμπαντος το βασίλειον του Κυρίου. Μοναδική τοποθεσία. Κύτταξα γύρω μου στη θέα που έφερνε και προσδοκούσε κάτι πιότερο δυνατό από μίαν απλήν συγκίνηση.  Αντίκρυ ο κάμπος και η Τριχωνίς και πίσω τα Αραποκέφαλα και τα Αιτωλικά χωριά της, πίσω ανηφόριζε σιγά σιγά ο Ζυγός. Αριστερά φαίνονταν ο Οζερός και τα Ακαρνανικά. Δεξιά οι προεκτάσεις του βουνού σηματοδοτούσαν την κρυμμένη Δερβέκιστα και την Μεσάριστα, το Λιθοβούνι, την πάνω Μακρυνού και η σκέψις μου ότι πάνω σ’ αυτά τα ιερά χώματα κάθε αυγή ξαναγράφονται οι στίχοι του Σαίξπηρ. 

     But, look the morning russet mantle clad, Walks over the dew of yon high eastward hill

    A, δες, η Αυγή ντυμένη με ρούσο χιτώνα, βαδίζει πάνω από την πάχνη κει πέρα, κατά τον ανατολικό λόφο ψηλά

     Ενώ πίσω απ’ την εκκλησούλα με την γέρικη βελανιδιά στο πίσω του ιερού της, η εκκλησούλα της νιότης μας, η μνήμη έφερνε τα Πάθη και την Ανάσταση του Κυρίου απ’ τον αείμνηστο πατέρα Βασίλειο.

     Ας είναι ελαφρύ το χώμα του με την φορτισμένη στις κλίμακες ψαλτική του. Τρισμακαρισμένοι. αλήθεια όσοι κοιμούνται εκεί παντοτινά αδελφωμένοι «εις τον ύπνο του Χριστού» Τρισμακαρισμένοι πραγματικά και όχι μονάχα με τα λόγια!                                

*Ο αξιότιμος κ Αθανάσιος Δημητρούκας είναι από τη Γραμματικού Αγρινίου και μέχρι της σήμερον είναι  Δικηγόρος - ποινικολόγος και διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Δικαίου 

Ανάλυση της παραβολής του Σπορέως

Μια από τις συγκλονιστικότερες παραβολές του Χριστού, ακούσαμε στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα αγαπητοί αδελφοί, την παραβολή εκέινη που είναι και ο θεμέλιος λίθος του Ευαγγελίου και του αποστολικού κυρήγματος ανα τον κόσμο.  Δηλαδή την παραβολή του Σπορέως,    όπου ο Κύριός μας,  μιλά για το γεωργό εκείνο, που πήγε στο χωράφι του για τη σπορά, και καθώς εσπερνε τους σπόρους , άλλοι σπόροι έπεσαν στο δρόμο και πήγαν χαμένοι, αφού καταπατήθηκαν από τους περαστικούς και έγιναν τροφή των πουλιών, άλλοι έπεσαν επάνω στις πέτρες και μόλις φύτρωσαν λίγο αμέσως ξεράθηκαν, επειδή δεν υπήρχε ούτε χώμα ούτε υγρασία. Άλλοι πάλι έπεσαν σε μέρος γεμάτο αγκάθια, τα οποία έπνιξαν τα νεόφυτα βλαστάρια, και εκείνοι τέλος που έπεσαν στην εύφορη γη, αναπτύχθηκαν  και απέδωσαν καρπό εκατονταπλάσιο.

 Την ερμηνεία αυτής της παραβολής την δίνει ο ίδιος ο Χριστός στη συνέχεια της περικοπής: μάς λέει ότι ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού, και ο γεωργός επομένως είναι ο ίδιος ο Θεός. Τα δε διάφορα είδη της γης στην οποία έπεσε ο σπόρος, είναι οι διαφορετικοί τύποι ανθρώπων, οι οποίοι ανάλογα με την προαίρεση και την πνευματική τους κατάσταση, δέχονται τον λόγο του Θεού και είτε αυτός καρποφορεί στην ζωή τους, είτε μένει άκαρπος και ατελέσφορος. Έτσι, ο δρόμος της παραβολής αντιστοιχεί στους ανθρώπους εκείνους που ακούν μεν τον λόγο του Θεού, αλλά ευθύς αμέσως έρχεται ο διάβολος και παίρνει από την καρδιά τους τα θεϊκά λόγια, ώστε να μην πιστέψουν και να μην σωθούν. Οι πέτρες πάλι, είναι εκείνοι οι άνθρωποι μου με χαρά ακούν και δέχονται τον λόγο του Θεού, αλλά δεν έχουν πνευματικές ρίζες και με τον πρώτο πειρασμό εγκαταλείπουν κάθε προσπάθεια και μαραζώνουν πνευματικά. Τα αγκάθια, μάς λέει ο Χριστός, είναι οι βιοτικές μέριμνες, και οι ηδονές και ο πλούτος, που απασχολούν την καθημερινότητά μας και αντλούν όλη την ενεργητικότητά μας, με αποτέλεσμα να ξεχνάμε και να παραμερίζουμε το λόγο του Θεού, ο οποίος τελικά καταπνίγεται μέσα μας και δεν καρποφορεί. Και τέλος, η αγαθή γη είναι εκείνοι οι άνθρωποι που με όλη τους την καρδιά και με αγαθή προαίρεση ακούν το λόγο του Θεού, και τον διατηρούν μέσα στην καρδιά τους  και την ψυχή τους, τον καλλιεργούν υπομονετικά και τον καρποφορούν .

Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ότι όλοι μας, ως άνθρωποι, δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι ανήκουμε σε ένα συγκεκριμένο τύπο ανθρώπου, από αυτούς που ο Κύριος παρουσιάζει σήμερα, αλλά ενίοτε βρισκόμαστε πότε στη μία πνευματική κατάσταση, πότε στην άλλη. Και τούτο, επειδή η ζωή μας είναι ένας διαρκής αγώνας και επειδή ως άνθρωποι άλλοτε πέφτουμε και άλλοτε σηκωνόμαστε, άλλοτε αγωνιζόμαστε με ζέση και άλλοτε απελπιζόμαστε και αδρανούμε στα πνευματικά. Γι’ αυτό και ο Χριστός, στο τέλος των λόγων Του, μάς μιλά για την υπομονή δηλαδή τον  σταυρό που πρέπει να σηκώνει κάθε Χριστιανός στη ζωή του. Τις θλίψεις και τις δοκιμασίες , κάθε στενοχώρια και πόνο, κάθε δυσκολία στον αγώνα για την κατανίκηση των παθών μας και την απόκτηση των αρετών. Με τη βεβαιότητα ότι ο σταυρός, ο πόνος και οι θλίψεις είναι η κοινή κληρονομιά των παιδιών του Θεού· και ότι ο Κύριος επιτρέπει στον καθένα μας έναν  ξεχωριστό και μοναδικό, για την περίπτωσή μας, κατάλληλο σταυρό, και αυτόν οφείλουμε να τον σηκώνουμε όχι με γογγυσμό και ταραχή, με αντίδραση και διαμαρτυρία. Αλλά με χαρά, με την πεποίθηση ότι αυτός ο σταυρός θα μας οδηγήσει στη σωτηρία. Χωρίς υπομονή, χωρίς πίστη, χωρίς αγώνα, δεν μπορεί να υπάρξει πρόοδος πνευματική στις καρδιές μας. Και για να καρποφορήσει ο λόγος του Θεού, όπως ακριβώς και ο οποιοσδήποτε σπόρος, χρειάζεται χρόνος, φροντίδα, επιμέλεια. Πιο απλά με μια λέξη χρειάζεται  υπομονή.

Γι’ αυτό και σήμερα, με αφορμή την παραβολή του Σπορέως, καλούμαστε όλοι μας να εξετάσουμε τα μύχια της καρδιάς μας και να δούμε, πρώτα απ’ όλα εάν πράγματι η καρδιά μας διαθέτει την αγαθή προαίρεση, να ακούσει τον λόγο του Θεού, και στη συνέχεια αν έχουμε την διάθεση να αγωνιστούμε για να τον κάνουμε πράξη στη ζωή μας. Μέσα στο θόρυβο του κόσμου, στην σύχρονη και αθειστική εποχή που ζούμε,  συχνά ξεχνάμε να ακούσουμε και να σκεφτούμε τα διδάγματα του Ευαγγελίου. Πολλοί λίγοι από εμάς, δυστυχώς, παρόλο που λεγόμαστε χριστιανοί και που βαπτισθήκαμε στο ονομα του Ιησού Χριστού, αποφεύγουμε να εκκλησιαζόμαστε και να γινόμαστε σύσσωμοι και συναιμοι με τον Αναστημένο  Χριστό. Άλλοτε, πνιγμένοι από τις βιοτικές μέριμνες, βάζουμε σε τελευταία μοίρα τον Θεό και την πνευματική μας καλλιέργεια, και αναλώνουμε όλη τη ζωή μας σε εφήμερα και υλικά πράγματα. Άλλες φορές πάλι, ενώ θέλουμε να αγωνιστούμε, μας λείπει η υπομονή, και με τον πρώτο πειρασμό εγκαταλείπουμε κάθε προσπάθεια και μένουμε στάσιμοι και άγονοι πνευματικά.

Πώς λοιπόν μπορούμε να αντισταθούμε στον πειρασμό, που επιδιώκει να μάς απομακρύνει και να μάς αποξενώσει από τον Θεό; πώς θα κάνουμε την καρδιά μας «γή αγαθή» και καρποφόρα ; με υπομονή. Με αγώνα. Με πίστη. Όποια κι αν είναι η πνευματική μας κατάσταση. Γιατί ακόμα και στην αγαθή γη παραμονεύει ο κίνδυνος να φυτρώσουν ζιζάνια που θα βλάψουν τις καρδιές μας

Αρκεί με υπομονή, κάθε μέρα από λίγο, να εφαρμόζουμε στην πράξη  τον λόγο του Θεού, και να θέσουμε ως πρώτη προτεραιότητα στη ζωή μας, την πνευματική μας πρόοδο. Αρκεί να φροντίζουμε, κάθε μέρα από λίγο, να ξεριζώνουμε από μέσα μας τους πονηρούς εκείνους λογισμούς, τις μέριμνες, τους πειρασμούς, που έρχονται να μάς αποπροσανατολίσουν από την πνευματική μας πορεία. Αρκεί να μην απελπιζόμαστε από τις πτώσεις και τα λάθη μας, ούτε από τις επιθέσεις του εχθρού. Αρκεί να έχουμε πίστη ότι στον καλό μας αγώνα έχουμε σύμμαχό μας τον Σωτήρα του κόσμου. Και τέλος θα επιτύχουμε την πνευματική μας καρποφορία, μέσα από τη μετοχή μας στη Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, μέσα από τα Μυστήριά της, βιώνοντας το Χριστό μέσω των μυστηρίων  και πάνω απ όλα  με  την κοινωνία του σώματος και του αίματος του Θεανθρώπου Χριστού, ο οποίος προσφέρει τον εαυτό Του σε όλους μας, « ως λύτρον αντι πολλών εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, καί εἰς ζωήν αἰώνιον». ΑΜΗΝ.